Του χρόνου τα αλώνια

Του χρόνου τα αλώνια

Τις χαραυγές θερίζονται του χρόνου
τα αλώνια
για να κερδίσουν μετρικό στου έρωτα
τα χιόνια
οι νιοί που γλυκογεύτηκαν ανθούς
από μυρώνια
όταν ακρίτες πάλευαν με του έρωτα
τελώνια

Σε μέντες ξαποσταίνανε στα δίσεκτα
τα χρόνια
είχαν τις νύχτες οδηγό την Πούλια
την αιώνια
κι αγάπες μοσχοβολιστές σε καθαρά
σεντόνια
που μόνον θα τα λέρωναν,από υιούς
εγγόνια

Μα εγώ μεθώ μόλις γευτώ
του Παλαμά υμνολόγια
απο τα χέρια κοινωνώ
ενός Κοσμοκαλόγερου
μιάς του γραφής συμπόνια
μ έρωτα που τον τραγουδούν
Μυρτιώτισσας τριζόνια

Σε μια εκκλησιά Καβαφική
του κόσμου τα λαμπιόνια
με οδηγούν να κοιμηθώ
στου χρόνου τα αλώνια
με ηλιόφως να υποδεχθώ
ακτίνες κι ευχολόγια

🌍°°°ΣΣ°°°🌍
*Σοφία Σίβυλλα 4-8-2017*

Κάκτοι σε κοχύλι

Κάκτοι σε κοχύλι    

Σ  ένα κοχύλι έκλεισα την γή
την πότιζα γλυφό νερό
κι ήλθαν οι κάκτοι κι έδωσαν ανθό

Πήρα την αμμουδιά στα χέρια
την σκόρπισα ψηλά στ αστέρια
κι ήταν οι κόκκοι της μαχαίρια

Σε μια γωνιά σου έσπειρα θυμάρι
να μου θυμίζει μήνα Αλωνάρη
γιορτή στα χείλη πούχε το φεγγάρι

Να με κυττάς στα μάτια διεκδικούσα
την ερημιά απ τα χείλη σου ρουφούσα
πριν πέσει ο ήλιος,όλα σου τα ξεχνούσα

Σ' ένα φιλί σου έπινα στάλες ζωή
το χέρι σου μου όριζε ψυχή κορμί
κι ήταν η λευτεριά μόνο γραφή

Σ' ένα κοχύλι έκλεινα εσένα και την γη
την πότιζα των δάκρυ σου γλυφό νερό
κι ήλθαν οι κάκτοι κι έδωσαν ανθό

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 23-9-2016