« Στα χνάρια του βυθού »

Στις θάλασσες από παιδί
μάθαινα να ξεχνιέμαι•
με πόδια γυμνά
κοχυλάκια να μαζεύω
στα ρηχά•
ξεβρασμένους αστερίες
να κρύβω στην στεριά

Στο βυθό να γειώνομαι
για να μη την απαρνιέμαι•
να πληθαίνω τις ανάσες
στην επιφάνεια,που ζώ

Απ' τα θαλασσόχαρα έμαθα,
πώς να μη ξεγελιέμαι•
κι έγιναν οι καταδύσεις μου
άλματα επί κοντώ
στο ραντεβού με το φωκάκι
για να συναντιέμαι

Κρώζουν οι γλάροι από ψηλά
να μας φοβίσουν
Ήλθαν και κάτι μελτεμάκια
να ταράξουν την αγάπη
Μέδουσες έστειλε ο γαρμπής 
να μας φλογίσουν•
μα βρήκαμε για σύμμαχο
μια σμέρνα τον σατράπη

Ένας πληθωρικός ροφός 
εκτέλεσε μια πέρκα
κι έντρομα κρυφτήκαν
τα σαλάχια μέσ' την άμμο•
ξέμειναν στο σεργιάνι μαυρομούστακες γαρίδες
απ'  την Μέκκα
κι αργόσυρτη μια τούνα
χάρασσε τον βυθό χάμω

Μα ο Ποσειδώνας άρπαξε
την τρίαινα με μένος
Αρματωσε ιππόκαμπους
μ' άλογα,.. θάταν χίλια !

Νάσου περιχαρής κι ο έρως 
με την Χτένα,που 'κλεψε
της Αφροδίτης
αρχίζει να ξεμπλέκει
τ' αχτένιστα γοργόνας
τα μαλλιά ίσα με δώδεκα...
δεν θάταν μίλια ;!

Κι εσύ κυττάς ατάραχος,
πώς θρηνούν οι κούκοι ;
όταν τ' αυγά τους κλωσσούν
καλόφωνα Κανάρια!
κι όχι εμέ πούχω στο βυθό
φωκάκι γι αποκούμπι !
και ξενιστή μια Σίβυλλα
απ' των Δελφών τα χνάρια
                        
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°Σ 15-7-2017//3-11-2019