« ζωή ποδήλατο »

                                      « ζωή ποδήλατο »
                   

Το ποδήλατο της αθωότητας μας οδηγούσε
Χωρίς συρμό η ζωή μας στις ράγες κυλούσε
Δίναμε ώθηση ξυπόλητοι κι ο αέρας φυσούσε
Ρόδες φθαρμένες η ψυχή μας τριζοβολούσε

Ήταν το Καλοκαίρι μας ταξείδι δίχως τέλος
Η Δεισδαιμόνα ήθελα νάμαι κι εσύ Οθέλλος
Μα ήσουν με αγριοπεριστέρες απορροφημένος
έψαχνε μάταια το βλέμμα μου•το θέατρον ο γέλως

Ισορροπούσα στις στραβοτιμονιές ευθυτενής
Σε δυό τροχούς ορθονόμουν με θάρρος,αβαρής
Τον άνεμο έκανα φίλο μου,να αισθάνεσαι ασφαλής
Ξανέμιζε η κόμη στις Ηλιάδες κι ήμουν ευτυχής

Ξεφεύγαμε της ύπαρξης μας μ' ορθοπεταλιές
Πληγώναμε την ύλη μας κυνηγώντας αντοχές•
Ρετσέλι μας κερνούσε η γιαγιά τις Κυριακές•
Μέλισσες νύμφες οι μάνες  μας σε μέρες χαλεπές

Αστεριονίδες μας συνόδευαν προς το Ηραίον
Απλάνευτη εγώ απ' την Ηχώ,πριν το ιωβηλαίο
Ξέσφιξα τα χέρια απ'τους ώμους σου•μοιραίο
Ως κλαίουσα θρηνώ στο σύμπαν έναν νέο

   Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍7-8-2018