" ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ "

                " ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ "

Ως πότε απλανές στο δώμα

το ερημωμένο
θα στέκει εκεί το βλέμμα αποσβολωμένο;

Ποία αστείρευτη πηγή αχερουσίων οδυνών
άτρωτη σπέρνει τη θλιψη στο άγονο παρόν;

Οστέϊνα τα δάχτυλα,που αγγίζουν το ψωμί
η κατάποση βραχνάς,ως δεινά κι ως ποινή•
άνευ ήχου κυκλώνεσαι μια αστραπομορφή ,
πώς μια μάνα σερβίρει στο τραπέζι το φαΐ

Αρτιμελής,μυρώνεσαι απ' την επίγεια θλίψη
το πέπλο της αχλής της σ' έχει περιτυλίξει •
το γεύμα λιτό μα πλούσιο εκ των χειρών της
ως γυναικός προσφέρουσας τον εαυτόν της

Μορφές απρόσμενες χορταίνουνε τον νου
κέρασμα ψυχής σταλθέν,ως μάνα εκ Θεού •
χωρίς ύλη,πώς γίνεται η βρώση αμβροσία;
νερό,πώς γίνεται κρασί ή νέκταρ με ουσία ;

Περίφανη κυκλοφορεί τριγύρω η αμνησία
να κερδίσει δεν κατάφερε σε όλα τα σημεία
μονομαχεί,όπως ο Νάρκισσος τον ψυχισμό
με λήθης βέλη,πληγώνει μόνο το μνημονικό

Σοφία Σίβυλλα🌍•••ΣΣ•••🌍2-4-2018/21-9-2019)
( Ο πίνακας είναι έργο του Πικάσο 1903<ο γηραιός άνθρωπος> )
Αφιερωμένη κι η γραφή μου στους συνανθρώπους μας, που η λήθη κυριαρχεί στης μνήμης τους σε αποθήκες και έχουν την ανάγκη μας
 )