Οι μικροί Άγγελοι 
                          

Από φτερά που πλαταγίζουν στον αέρα πριν ακουμπήσουν γη
γεμίζει ήχους το δωμάτιο,που λες ότι ακούς μόνο στη σιγή
Κι ένα σώμα παραδομένο στου κρεββατιού σου τη θαλπωρή
σ' εκείνο το απόκοσμο φρουουου θυμάται,πως ακόμα σε ζεί

Σ' επιστρέφει στον κόσμο γιατί αρνείται να τον αφήσει νεκρό
λες κι είχε τις δυνάμεις να σε πάει να πιείς απ' την πηγή νερό
που πότιζε ο πατέρας το άνυδρο περβόλι για να βγάλει καρπό
να σ' ανεβάσει στο δέντρο,που φυτεύατε μαζί κάπου στα οκτώ

Να σε ξαπλώσει με τους φίλους πλάϊ σε φωτιές στην παραλία
κι αποκαμωμένο να κολυμπήσει στον όρμο ανάμεσα στα πλοία
Γυμνό κορμί να διακόπτει με παφλασμό της σιγαλιάς την ανία
να σε ξυπνά την Ηώς δίπλα σ' ένα όνειρο,π ' ανατέλει επιθυμία

Μεσ' της άρνης τη ραστώνη,σαν νιώσει το θρόϊσμα από φτερά
αποκεντρωμένος μίμος η ψυχή φουρφουρίζει ήχους ζηλευτά
ξεχνά,πως ζει σε μια στέπα της γης,χωρίς προορισμό σε δεσμά
Και χάνει το χρυσό άγγιγμα του Μήδα,που θα την σήκωνε ψηλά

    Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍8-12-2017