" *Γραικολεβαντίνικο* "
*Με τα φτερά στον άνεμο να δέρνονται*
*μετράς τους γύρους σου κυκλώνεσαι* 
*Με σκέψεις φτερωτές που σέρνονται*
*σε μελτεμιών σφυρίγματα διπλώνεσαι*

*Μ εναν έρωτα άνεμο γεύεσαι τη μοίρα*
*Σ αναμονές του κύκλου σου πεθαίνεις*
*μοιρολόγια δροσοχαρές σε κάθε σπείρα*
*πληγώνουν τα πουλιά σαν ανασαίνεις*

*Στου Ζέφυρου την πλήξη ξεκουράζεσαι*
*μα του Λεβάντε τους τριγμούς αναπολείς*
*Αχολογείς με ιερόδουλες π ασπάζεσαι*
*Μέχρι,που με τη τραμουντάνα πάλι ζεις*

*Τ Ανεμολόγιο βαρέθηκες ν αποστηθίσεις*
*Με διδαχές του Ποσειδώνα προπορεύεσαι*
*Ταγκό σέρνεις με το Γαρμπή να συνηθίσεις*
*Μα μ ένα γραικολεβαντίνικο ξαναστένεσαι*
                 🌍°°°ΣΣ°°°🌍
      *Σοφία Σίβυλλα 24-5-2017* 

**Η γραφή μου, από ψυχής δοσμένη!*
*Θα δείτε ότι είναι σουρεαλιστική!προσπάθησα μέσα απ τους ανέμους,ορολογίες και πορείες του τόπου μας να εξιλεωθώ για όσα βλέπω να μας τυραννούν από αρχαιοτάτων χρόνων !*
*Στο υποσυνείδητο και την.ψυχή του κάθε αναγνώστη,μπορεί το άγγιγμα της γραφής τούτης να ταιριάζει και σε άλλους τομείς της ζωής του!*
*Δικό σας !*
*Ευχαριστώ για την υπομονή και τον χρόνο σας!*

               

                            *Θυμάσαι*
*Την χαρά σου,όταν σκαρφάλωνες στο γέρικο δέντρο*
*το θυμάσαι* ;
*στο εξοχικό τη πεύκα,που πίστευες,πώς κατακτούσες*
*το θυμάσαι* ;
*απ τη Καλοκαιρινή ραστώνη,πώς τους ξέφευγες*
*το θυμάσαι* ;
*πώς έπνιγε η αγκαλιά της γιαγιάς τις ζαβολιές σου*
*το θυμάσαι* ;
*τα καβουράκια,που έψαχνες στα πετροβότσαλα*
*το θυμάσαι* ;
*στο βυθό της θάλασσας,όταν γυμνός βουτούσες*
*το θυμάσαι* ;
*τους κεφτέδες της γιαγιάς,που επίμονα ζητούσες*
*το θυμάσαι* ;
*τα παγωτά χωνάκι και ξυλάκια,πώς ήξερες να μετράς*
*το θυμάσαι* ;
*το κρεββάτι με τα λευκά λινά σεντόνια,που έτριζε*
*το θυμάσαι* ;
*τις αγάπης ξυλιές για αποδράσεις απ το παράθυρο*
*το θυμάσαι* ;
*τον Πέτρο,τον Ανδρέα,τον Άρη,την αγοροπαρέα σου*
*το θυμάσαι* ;
*την Μαρίνα σου με τις κοτσίδες,πώς τις τραβούσες*
*το θυμάσαι* ;
*στο κρυφτό και στο τσιλίκι,πώς πηδούσες αριθμούς*
*το θυμάσαι* ;
*πώς έκρυβες με μαεστρία τα εικονογραφημένα σου*
*το θυμάσαι* ;
*το φακό για να διαβάζεις τις νύχτες τ απαγορευμένα*
*το θυμάσαι* ;
*κείνο το κυνηγητό,πώς έσφιγγες πάνω σου τη Μαρίνα*
*το θυμάσαι* ;
*την σφεντόνα για τα πουλιά,που ποτέ δεν πετύχαινες*
*το θυμάσαι* ;
*τις ποδηλατοδρομίες,που κατέληγες με πληγές στα γόνατα*
*το θυμάσαι* ;
*τσίχλες τσιγαράκια,που αγόραζες απ τα ρέστα του παππού*
*το θυμάσαι* ;
*την ηθοποιό,που σ άρεσε στο θερινό σινεμά με τ αγιόκλημα*
*το θυμάσαι* ;

*Αν τα θυμάσαι μέσα σε χιλιάδες άλλες σκανταλιές*
*εγώ κι εσύ κάπου συναντηθήκαμε σήμερα στο χθές*

*Σοφία Σίβυλλα* 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 *2-6-2017*     

(η φωτ/φία είναι απ τα φωτ/φικά αρχεία του Μουσείου Μπενάκη)

   « Ότι μέλλει δεν ξεμέλλει »

  Ατάραχοι ως επίγειοι αθάνατοι
                    Θνητοί                
σαν κέρμα παίζουνε στα κότσια την
                      Ψυχή

    Κι αν στέκουν πάντα τυχεροί
       όπως ορίζουν δε πατούν
    Σαν  θαλασσόχαρα βουτούν
    γοργόνες μαίνονται,θρηνούν
    τον Μ. Αλέξανδρο κι αν ζεί
      άδικα ψάχνουνε στην γή

        Ονείρατα που πλάθανε με φως
   σταυλίζονται στο νού τους με ηχώς
     Ασύνετα μονομαχούν σ οχλοβοή
               σκέψεις τις λέξεις
          προκαλώντας τη γραφή

      Αδιήθητοι ως ακραιφνείς κομπάζουν
        Μα το χρόνο τους στην γη δεν
                     τον αλλάζουν
     Σοβεντάρουν σε αγκαλιές άγουρων
                       κορασίδων
  Πελαγοδρομούν ανδρόμισθοι στ άδυτα  
                      των αδύτων
     « Μαύρη σταγόνα » της ψυχής τους
            το μυστικό,εκ των αρρήτων

       Μπεντένι πορφυρίτη στήνουνε
                    *στο ριζικό
      Μα « Ότι μέλλει δε ξεμέλλει» 
                   είναι γραφτό
  Κλειδωμένοι ως περιστέρια στο πυργί
                      "του ζω"
         Ζηλωτές καταξιώνονται
                  "του προμαχώ"

 *Μα ότι μέλλει,δεν ξεμέλλει στο γραφτό*
               

   Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 6-7-2017

               Ψυχής Ψυχή*

   *Πώς μας δένουνε αρμονικά*
   *τόποι κι ανθρώποι αντάμα* ;

   *και για της ψυχής τα δανεικά*
   *στα δάκρυα ψάχνουμε νάμα* !

   *για να γιατρέψουμε με φώς*
   *Ονείρατα ψυχής με ηχώς*

   *Που λες κι αγγίζαν τ  άπειρο*
   *Μ αφήναν το κενό ανάπηρο*
 
   *Κεντρώναν μ άμμο την πληγή*
   *Πούσταζε μέλι κάθε αυγή*

   *Αντέγραφαν κεντίδια της γιαγιάς*
   *για τα παζάρια κάποιας χαλιμάς*

   *σχέδια της Πούλιας ξεσηκώναν*
   *για ν αποκτήσουνε υιό ιδρώναν*

   *κουβαλώντας με ρυθμό μηδενικά*
   *να μη παύει ο δανειστής να κυνηγά*

   *Τετραγωνίζανε τον κύκλο μας με ζωή*
   *Εξίσωση έλυνε της  ψυχής μας η ψυχή*

  *την αλισάχνη μας μάζευαν με την Ηώς*
  *βράχοι κ όνειρατα ένας κουρνιαχτός*

  *Σοφία Σίβυλλα* *🌍°°°ΣΣ°°°🌍* *26-7-2017*

*Λεμόνια καλά Λεμόνια*

*Με τον μανάβη κάποιας άλλης εποχής*
*βγήκαμε ξανά σεργιάνι στα σοκάκια*
*φορτωμένοι με λεμόνια ο καθ εις*
*Γαϊδαρος κι αυτός,μα πάντα συνεπής*

*Μου φόρτωσε και δύο κοφίνια μήλα*
*πεσκέσι για τα όμορφα κορίτσια*
*Μας κέρασε κρύο νερό κι η Καλομοίρα*
*Ώς που φτάσαμε στης Λενιώς τη θύρα*

*Πέντε ώρες περιμένω έτσι ο καημένος*
*Έχασα τον Άρη με γαρούφαλλο στο πέτο*
*πούχει δυό παιδιά κι είναι παντρεμένος*
*με μια Βέρα Αθηναία αρραβωνιασμένος*

*Αν γκαρίξω είπε θα μ ακούσει ή γειτονιά*
*Κι έχω αγριέψει τόση ώρα για καλά*
*Μα αν βγάλω μια φωνή θάρθ η Χριστινιά*
*που του κόβει άνθη το πρωί για τα αυτιά*

*Κι αν πάρει είδηση η κυρά φουρνάρισσα*
*πούχει χέρια αλευρωμένα κι ένα φτυάρι*
*Θα κόψει το καρβέλι απ τον Άρη χάρισμα*
*Και το καλαμποκάλευρο για μένα,ταϊσμα*

*Πώς μπερδεύτηκε δεν ξέρω ή κατάσταση* ;
*απ την θεατρίνα την Αγγέλω ευρώ δεν παίρνει*
*όταν τον γεμίζει κοκκινάδια στη παράσταση*
*ενώ της φορτώνει τη ποδιά σαν νάν Άνάσταση*

*Στης Μάρθα,όταν φτάσει σφυρίζει δυνατά*
*μου αφήνει το καπέλο λέει για ομορφιά*
*ντομάτες της χαρίζει,δύο πεπόνια ζουμερά*
*κι όλο ψιθυρίζει,σαν τα δικά της πουθενά*

*Αχ βρε Άρη,που σε τράβηξε η Αγγέλω μέσα*
*κι έμεινα την Πέμπτη πάλι φορτωμένος*
*όταν σου τηγάνισε το γαύρο η μπαμπέσα*
*κι έμειναν απούλητα τα σκόρδα απ την Αμβέρσα*

*Σ έκλεισε στο πλυσταριό η Κλεονίκη χθες*
*κι έμεινα δεμένος στο χερούλι απ τη πόρτα*
*για το ξύρισμα,που σούχε τάξει με ευχές*
*όταν στο μπαλκόνι της άνθιζε ο κατιφές*

*Μπούχτησα να γυρνώ για σένα ορφανός*
*ξέχασα πως έπρεπε να δώσω λόγο*
*σε μια όμορφη γαϊδούρα πούχε ο αδελφός*
*της Ειρήνης,που της έταζες κ έμεινα μοναχός*

*Γι αυτό Άρη,μου άρεσε η Μάρι η στρουμπουλή*
*Θυμάσαι μείνανε δεμένοι έξω στο χορτάρι*
*όταν πήγες στου Γιαννίκου μια μέρα το μαντρί*
*και βρήκες τη Κρινιώ του ν αρμέγει μοναχή*

*Μην μου πεις λοιπόν όχι ούτε γι αστείο*
*Θα γκαρίξω για να σ έβρει τσίτσιδο η Αγγέλω*
*στο χαμάμ του Αχμετ ενώ λες ότι με πας ωδείο*
*να σε βάλει να σερβίρεις το δικό της καφενείο*

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 28-9-2017

                             

      

           

                                                        *ΣΚΙΑΧΤΡΑ*

• 
  
• *Έμειναν στις ακρογιαλιές μονάχα τους να ρεμβαζουν*
• *σκιάχτρα,που ντύθηκαν άνθρωποι για να μας μοιάζουν*
• *Με ξεχασμένα ψάθινα καπέλλα και παρδαλά γυιαλιά*
• 
  
• *Οι ξεβρασμένοι αστερίες πήραν την θέση την καλή*
• *για να θυμίζουν πεφταστέρια που ακούμπησαν τη γη*
• *Θαμπά, σαν ρούφηξαν το φως ευχές μας για να λαμψουν*
• 
  
• *Καμώνονται,πώς λιάζονταν αγέλες ανθρωποειδών*
• *με πετροβότσαλα χαμόγελα στην θέση των δοντιών*
• *ξορκίζοντας θαλασσόξυλα αγκαλιές ,μιαν ουτοπία*
• 
  
• *Κόκκοι άμμου σε αστραγάλους κόλλησαν τα φιλιά*
• *για να πνιγούν ξανά σε μικροαστών ωκεανών κελλιά*
• *μέσα απ οθόνες απαστράπτουσες με φόντο σμαραγδί*
• 
  
• *Αιώνων αψεγάδιαστη ομορφιά μοιράζοντας εδώ κι εκεί*
• *μιαν ουτοπία μας π' αγγίζουμε σαν σκιάχτρα ανθρωποειδή*
• 
  
• *Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍11-10-2017*