Κλαίς;

                                          « Κ λ α ί ς »

           « Κλαίς; »
Τα δάκρυά σου έσταξαν στη γη!
στο πρόσωπο σου,που θρηνεί
ποτάμια ρέουν σ' αυλακιές
μνήμες,που χάραξαν πληγές

Τα δάκρυά σου έσταξαν στη γη!
ποίων οδυνών φρέαρ αιμορραγεί;
Μάνα, που ο πόνος δεν σε μέρεψε
Θάρρος,που άλγος δε το στέρεψε!

Τα δάκρυά σου έσταξαν στη γη!
στης κρίσης τη χίμαιρα υποταγή;
Μάνα κλείσε τα μάτια να μην δεις
ό,τι σε πόνεσε απ'το χθες,που ζεις

Σου πήραν το μαντήλι υποτακτικοί

Τα δάκρυά σου έσταξαν στη γη!
Τ' άσπρο μαντήλι είναι της χαράς
μάζεψέ τα με το μαύρο,που φοράς!

Τα δάκρυά σου έσταξαν στην γη 
Πόνεσε η Παναγιά,κλαίει κι Αυτή
Ήρθαν ημέρες μισεμών για εμάς
δεν φταις, που αγάπη μας κερνάς

Μάνα τα δάκρυα,που μάζεψες Εσύ
ας μείνουν φυλαχτό για το παιδί !
Θάρθει καιρός να μάθουν τα εγγόνια
πώς ν'ακουμπούν πάνω τους,αιώνια

Μάνα τα δάκρυά σου έσταξαν στη γη
ποτίστηκε,της έδωσες ξανά Ζωή
Τα ποτάμια της γεμίζουν κι οι πηγές
το μύρο σου αναβλύζουν,όταν κλαις

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍3-10-2018