 |
| Έπεα πτερόεντα. |
Αν ήταν της ζωής τα βιωμένα
στου νου τις παρυφές μας πετρωμένα
δρόμο θα έκλεινες στα πεπρωμένα,
πριν σ' αγγίξουν με λόγια φτερωμένα
Όσα η ψυχή ξερνά αναμασημένα
πίσω από τζάμια καλοφωτισμένα
αστέρια θα γεννιούνται,πριν πυρακτωθούν
αστερίες,πριν στην άμμο ξεβραστούν
«Έπεα πτερόεντα» θ' αναζητούν
τραίνο επιστροφής να επιβιβαστούν •
έξοδο κινδύνου ν' αποβιβαστούν,
πριν σε σταθμό απολησμονηθούν
Λόγια,που δεν τόλμησαν να 'ξομολογηθούν
θα προσπαθούν να ξαναθυμηθούν•
αν Αυγερινός και Πούλια, ανταμωθούν,
πριν στο άρμα της Ηούς εξαϋλωθούν
Στο θεατράκι της ζωής,
που έχτισαν οι λέξεις
θα βρίσκει ρόλο η καρδιά,
αν το αντέξεις
Απ' την πλατεία θα λογίζεσαι,
ως θεατής ανώνυμος
με το θεατρίνου βλέψεις
στ ’ όνειρο,που έπλασες
με παντομίμα
θα σε καλούν να παίξεις
λέξεις κλειδιά άλλαξε στο χαρτί•
το ” αγαπώ" χάραξε στην λέξη
"Κατακτώ"
λάφυρα,αν θέλεις ν' αδράξεις
στο λεπτό
