« Φάντομ »
Ήμουν παιδί της γης και της αλός
Με χώμα και με θάλασσα μεθούσα
στον ουρανό ν' ανέβω επιθυμούσα
να γεμίσει της ψυχής μου ο ασκός
Σε ένα Φάντομ με ανέβασες ψηλά
κι άρχισα να με ονειρεύομαι αετό,
όταν θα έβγαζα φτερά για να πετώ
στης ζωής τα σύννεφα πραγματικά
Πέταξα στους ουρανούς της γης,
που περπατούσα
να μη ρίξω άγκυρα στα σύννεφα
ήταν γραφτό
Μα ήσουν εκεί πάντα μ' ένα τετράδιο,
μολύβι και στυλό
με διδαχές πειθώ,ν'ακολουθώ,
ό,τι στη ζωή θα αγαπούσα
Γλίστρησες στα σύννεφα το δείλι
μιας Τετάρτης
αθόρυβος,γελαστός πριν ξυπνήσει
ακόμη το φεγγάρι
με ψαλμουδιές απ' έναν Άγγελο,
που ήρθε να σε πάρει
μεσ' του Χριστού την Χάρη,
γιατί ήσουν της ζωής αντάρτης
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍15-11-2018
Αφιερωμένο στον αγαπημένο μου
θείο Κώστα
