Κρώζουν οι κάργιες Πατέρα
Πατέρα,πεταρίζουν χαμηλά
Απ' το πρωΐ πέρα δώθε
κι είναι σούρουπο
Απ' την ρεματιά στο κοιμητήριο
και πάλι πίσω
Πέρα δώθε ,η ίδια διαδρομή
Κρώζουν παράξενα
Δεν κυνηγούν,έχουν ξεχαστεί
Άργησαν τα περιστέρια μας•
Χάθηκαν;
Κι είναι όλα ξάστερα
Θα γυρίσουν λες;
Γιατί δεν κυττάς;
Κρώζουν οι κάργιες Πατέρα
κι είν' όλα ξάστερα!
Το φεγγάρι γέμισε πάλι
το κυττώ με το κυάλι
Λούφαξαν οι κόττες νωρίς•
πρώτος πρώτος ο κοκκορής
Ούτε τα βατράχια κρώζουν
Η Τυττώ μου δεν ακούγεται•
κρώζουν οι κάργιες!
Τώρα γιατί μου φωνάζεις
να μην τις κυττώ,
χωρίς να κάνω σταυρό;
Άκου μικρή
Εδώ λεν απ'τα χρόνια τα παλιά,
όταν πετούν οι κάργιες χαμηλά
απ' τη ρέματια,ως τα καντήλια
στα μνήματα
φέρνουν λυπητερά μηνύματα
Ατιμα πουλιά οι κάργιες!
Και φταίνε Πατέρα τα πουλιά
για τα δεινά;
Πόσο δίκιο είχες Πατέρα•
χθες πάλι πετούσαν χαμηλά
απ' το ρέμα,ως τα καντήλια
κι έκρωζαν Πατέρα !
σαν τότε,που έφυγε η γιαγιά
κι έφυγες κι εσύ
ο Άλκης
και δεν ήμουν εκεί
να κάνω σταυρό!
Δεν τις είδες κεί στα μνήματα;
από πάνω σου πετούσαν!
Κι ήλθε μαντάτο•
μαύρο μαντάτο Πατέρα
Και πονέσαμε όλοι πολύ
Άτιμα πουλιά οι κάργιες
Τί λες μικρή;
Δεν φταίνε τα πουλιά•
μόνο,που φέρνουν
μυνήματα πικρά
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍27-8-2018/ 25-8-2019
