« ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ »
«ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ»
Ως πότε απλανές στο δώμα το ερημωμένο
θα στέκει εκεί το βλέμμα αποσβολωμένο;
Ποία αστείρευτη πηγή αχερουσίων οδυνών
άτρωτη σπέρνει τη θλιψη στο άγονο παρόν;
Οστέϊνα τα δάχτυλα,που αγγίζουν το ψωμί
η κατάποση βραχνάς,ως δεινά κι ως ποινή•
άνευ ήχου κυκλώνεσαι μια αστραπομορφή ,
πώς μια μάνα σερβίρει στο τραπέζι το φαΐ
Αρτιμελής,μυρώνεσαι απ' την επίγεια θλίψη
το πέπλο της αχλής της σ' έχει περιτυλίξει •
το γεύμα λιτό μα πλούσιο εκ των χειρών της
ως γυναικός προσφέρουσας τον εαυτόν της
Μορφές απρόσμενες χορταίνουνε τον νου
κέρασμα ψυχής σταλθέν,ως μάνα εκ Θεού •
χωρίς ύλη,πώς γίνεται η βρώση αμβροσία;
νερό,πώς γίνεται κρασί ή νέκταρ με ουσία ;
Περίφανη κυκλοφορεί τριγύρω η αμνησία
να κερδίσει δεν κατάφερε σε όλα τα σημεία
μονομαχεί,όπως ο Νάρκισσος τον ψυχισμό
με λήθης βέλη,πληγώνει μόνο το μνημονικό
Σοφία Σίβυλλα🌍•••ΣΣ•••🌍2-4-2018
( Ο πίνακας είναι έργο του Πικάσο 1903<ο γηραιός άνθρωπος> )
Ας βρεθούμε,όσο γίνεται περισσότερο κοντά τους αυτές τις ημέρες,που συμβολιζουν την Αγάπη και την προσφορά προς τον συνάνθρωπο!( Αφιερωμένη κι η γραφή μου στους συνανθρώπους μας, που μας έχουν ανάγκη αυτές τις Άγιες ημέρες)
