« Αμπελιές »

                      

Μέρα μεσημέρι
μας έσφιγγαν
στο παραγώνι
της καρδιάς τους

Οι μειλίχιες σκιές τους,
υφέρπουσες
πενία
στο Ανήλιο δώμα
θύμιαζαν λιβάνι,
γαλουχώντας ομηρία

Εξω αέρας !
στριμωγμένος
στο κωδωνοστάσιο
φυσούσε άγαρμπα,
σύοντας
καμπάνες•
συριγμοί του
ορμήνευαν
τις μάνες

Κι αυτές δεμένες
απ' τον μίτο
των χνώτων μας,
με το λευκό μαντήλι
γι αρματωσιά
ρουφουσαν
του φόβου μας
το κλάμα
στην κλάδα αγκαλιά τους,
πριν
τον τελευταίο ασπασμό

Αμπελιές ένα γύρω μας
πλεγμένες,
χωρίς ν' αντικρίζουν
κατάματα
τον ήλιο
έσταζαν σταγόνες
απ' το στερεμένο βυζί τους
στο διψασμένο μάτι μας

Άνυδρες οι ρίζες τους
σε θηρασιά γη
στήριζαν
«εννιάμπελα
καλάθια» ,
προαιωνίζοντας
την βλασταριά
του μέλλοντος
της νέα Γκερνίκα

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍18-5-2019/9-5-2021/8-5-2022

Πίνακας: έργο του Picasso!

Το παρακάτω σύνδεσμο δείτε και τον λόγο έμπνευσης του πίνακα που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος για να εκφραστεί και εγώ με τη σειρά μου, οδηγώντας τα συναισθήματα, που μου προκάλεσε στην γραφή που είδατε παραπάνω•

~σχετικά με τις λέξεις ~ όρους πχ. αμπελιές, κλπ. από τα χαρακτηριστικά αμπέλια της Θηρασιάς γης,που χρησιμοποιούνται στη γραφή μου Σας παραπέμπω στο blog
https://giannisargyros.blogspot.com/2012/03/blog-post_10.html?m=1
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας👒