Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019
Η γιαγιά,ο Καπουντζιδης κι ένας κουμπαράς
*Καλή εβδομάδα! καλή εβδομάδα και σε σένα γιαγιααά ! Μ ακούς; Σας ξέχασα χθες, ξέχασα και τον παππού! Αλλά δεν δίνω τόση* *σημασία ξέρεις σε όλες τις εορτές* !
*με αποσπούν απ το να σας βλέπω κάθε μέρα!Ναι την αλήθεια λέω* !!
*όχι,όπως τότε,που μ έλεγες* " *ψεματουρα* " *και* " *μπαμπέσα* " !
~ *Άντεε,είδες τα είπαμε το πρωί,κει κοντά στη χαραυγή* !
*Ωχ!!Μη με κοιτάς μ αυτά τα μάτια,που δεν άλλαξαν* !!!
~ *Κι αυτό το μακραμέ άστο επιτέλους απ τα χέρια σου να τα φιλήσω* !!!
*Έτσι έκανες πάντα,όταν μου κάκιωνες!Αμ δεν σε ξέρω γιαγιααά* ;;
*Έκανες τα προικιά μου απ τότε,που γεννήθηκα* !!!
*Πότε πάνω από ένα πλεκτό μ ένα βελονάκι!Πότε κεντούσες!Στη ραπτομηχανή ταίριαζες τα κοφτά* !
*Κι εγώ,που έπαιζα με τ αγόρια θυμάσαι,τί μου έλεγες* ;;
" *τί* ; *κορίτσι θα γίνεις εσύ* ; *ή* .. *ή* ...." !!! *Κι εκεί κάκιωνα εγώ και σου σήκωνα μέχρι τα γόνατα και λίγο πιο πάνω το* *φουστάνι,για να σου τραβήξω την καλτσοδέτα* ..... *και γελούσες πάντα* !
*Και πάλι μου έκανες την χάρη,άφησες τη δαντέλα μα πήγες στην ραπτομηχανή* !
*κι άρχισες ένα στρατιωτικό παντελόνι χακί να το μαντάρεις* !
*Του παππού είπες ότι ήταν* ;;
*Τιί* ;; *του παππού* !! *ρώτησα* !!! *Και τότε μασώντας τα λόγια σου,μου το ξεφουρνισες το νέο* !!
" *Πού να πάρει άλλο ο καημεεένος* !!! *δεν λέει να κόψει το καφενείο* !! *μας πετσόκοψαν και τη σύνταξη* !
" *αλλά καλά λένε,μου συμπληρώσε,όπως πάντα* !
" *Μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε* " !
" *Κι αυτός ο παππούς σου συνέχεια στο χακί* ! *απ το 38 ως τα 47* !!!
*Το κράτησε το τελευταίο και το θυμήθηκα* ! *Στο μπαούλο με ναφθαλίνη ήταν* ! *Τίποτα δεν έπαθε,είναι και μάλλινο ,ότι πρέπει* *για τα κρύα* " !
*Αχ! γιαγιά σου έμοιασα είπα και με κοίταξε καλά καλά μ ένα μάτιιι* ... *σαν αστρίτης* !!!
*Κι όταν της είπα* , " *κι εγώ τι είμαι εδώ γιαγιά* ;" *κι έκανα ν ανοίξω το πορτοφόλι* "
*μου είπε το γνωστό,όπως και τότε* !
" *Κράτα τα λεφτά σου μικρή, στο κουμπαρά!τα βολεύουμε εμείς!περάσαμε και χειρότερα* !! "
*Μα συνέχισα,ήθελα* " *να την ακούσω* " , *που λένε οι πιο νέοι από εμένα* !!
*έπρεπε να εξιλεωθώ,που δεν πήρα κάτι να της πάω!δύο γλυκά,βρε αδελφέ* !!
*Τα έβαλα μ εμένα* !!!
*Τότε πάμε να σας κεράσω κορνέ κι ένα καπουτσίνο καφεδάκι,της είπα χαρούμενη* !
*Ααχ!!!Τότε ποιός είδε τι γιαγιααά και δεν την φοβήθηκε* !
*Φωνή τσιριχτή έβγαλε* !!
" *Άφησε τη ζακέτα μικρή,που ετοιμάστηκες* " !!!
" *έχω καρύδι γλυκό στο ντουλάπι και καφέ κόβω μοναχή μου!Πιάσε το μύλο γρήγορα* !
*που μάθατε με τα ξενικά γλυκά!Αλλά μήπως έφερες όταν ήλθες* !; *Μου έμοιασες* ....
*σαν εμενα κι εσύ* "! *εδώ μου έμοιασες* ! *Αλλά τον Καπουντζίδη γιατί μου τον κερνάς* ;;
" *Τί κουταμαρες λες Θεέ μου* " !!!!! "
*Γέλασα γελασαα,μα δεν τη διόρθωσα!της έμοιασα* • *βρήκα και τα μπαλωσα* !
*Ένα θεατράκι έλεγα να πάμε,της είπα* !!
*Και βέβαια με αποστόμωσε* !! " *Πάνε μόνη σου,εγώ δέκα χρόνια βλέπω* ," *το παρά πέντε* , *δεν μου χρειάζεται να παω αλλού να* *τον δω,μου φτάνει* " !!
*Και μου έβγαλε δύο ρόδια στο τραπέζι και σύκα,τσάπελες* •
*Ωωω* !! *Με πέτυχες γιαγιά αναφώνησα!!Κι άρχισα να καθαρίζω και να ξεσπυρίζω το ρόδι* •
" *Μπρααβο θυμάσαιαι* "" *μου είπε με συρτή φωνή και με κυττούσε καλά καλά* !!
*Εεμ* ! *Εσένα είχα γιαγιά,της είπα και γλύκανε* !
*Και μέχρι να ξεσπυρίσω τα ρόδια,την βλέπω από πάνω μου ν ακουμπά στο τραπέζι,ένα σταμνάκι με μαργαρίτες ζωγραφιά,που* *αχνοφαίνονταν* !!
" *Πάρτο μου λέει,θα σου χρειαστεί* !! " *Μου το έδωσες κάποτε και δεν το χρειάστηκα* ! *Δεν μου ζήτησαν ποτέ εισιτήριο* " !!!
*Έμεινα βουβηή* .... *Κι όταν το περιεργάστηκα και βρήκα τα λόγια,πετάχτηκα πάνω φωνάζοντας* !!
" *Γιαγιά ο κουμπαράς μου* !!! *Ο κουμπαράς μοου,ο κουμπαράς μουου* " !!!
*Κι έκλαψα* ! *Γιατί ούτε κουμπαρά κρατούσα,ούτε η γιαγιά ήταν εκεί* •
*Σηκώθηκα να πλυθώ και καθώς έριχνα στο πρόσωπο μου νερό, θυμήθηκα,πως όταν έφυγε για ένα μεγάλο ταξίδι,όπως μου ελεγαν* *τότε!ήμουν στη τρίτη Δημοτικού ακομη* ! *και για τα ναύλα της,ενώ άλλοι της έδιναν ψιλά,εγώ δειλά σε μια μεγάλη βαλίτσα ίσα με* *το μπόϊ της,της ακούμπησα σε μια γωνιά τον κουμπαρά με τα ψηλά ,που μάζευα τότε,για να μην στερηθεί τίποτα* !!
*Και βέβαια,όταν την φίλησα τότε,απόρησα θυμάμαι,που δεν μου είπε κοφτά,όπως πάντα* ! " ,*κράτα τα λεφτα σου μικρή θα σου* *χρειαστούν,εγώ βολευομαι* " !!!
*Κι επλεναν διάκρυα το προσωπό μου αντί το νερό* ! *Δεν τα σκούπησα,τ άπλωσα στο προσωπό μου παλι να στεγνώσουν* !!
*Ααχ βρε γιαγιά* !! *Πάλι με συγκινησες και θόλωσαν τα γιαλιά μου* !!
*Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍2-9-2017*
« ΝΤΑΡΙ ΝΤΑΡΙ »
!
« Ντάρι Ντάρι »
Με τους γλάρους να πετάνε ταίρι ταίρι
απ' τα είκοσι σου έδωσα το χέρι
μου το κράτησες για να σε φέρω γύρο
σ' ένα μας χορό στων χρόνων μας το μύρο
απ' τα είκοσι σου έδωσα το χέρι
μου το κράτησες για να σε φέρω γύρο
σ' ένα μας χορό στων χρόνων μας το μύρο
Με τον έρωτα,που φύλαγε καρτέρι
στριφογύριζα σαν γλάρος μεσημέρι
ζαργανούλα ήσουνα,γι' εμέ αφροπετούσες
απ' το τίναγμά σου ένιωθα,αν με αγαπούσες
στριφογύριζα σαν γλάρος μεσημέρι
ζαργανούλα ήσουνα,γι' εμέ αφροπετούσες
απ' το τίναγμά σου ένιωθα,αν με αγαπούσες
Βασιλικό και δενδρολίβανο στη γλάστρα
είχες στο μπαλκόνι και σαν βγαίναν άστρα
τσάκιζες δυό κλώνους σαν φιλί γι' εμένα
που έχουν μείνει στο συρτάρι φυλαγμένα
είχες στο μπαλκόνι και σαν βγαίναν άστρα
τσάκιζες δυό κλώνους σαν φιλί γι' εμένα
που έχουν μείνει στο συρτάρι φυλαγμένα
Ντάρι ντάρι έπαιζε η τσαμπούνα κάποιο δείλι
κι ήταν τ' Αηλιώς,που μου' δωσες μαντήλι
το φορώ ακόμη να θυμάμαι πως γελούσες
ήλιος κι έλαμπες,σαν είπες μ' αγαπούσες
κι ήταν τ' Αηλιώς,που μου' δωσες μαντήλι
το φορώ ακόμη να θυμάμαι πως γελούσες
ήλιος κι έλαμπες,σαν είπες μ' αγαπούσες
Μ' ένα Αιγαίο γλάρους να το συνοδεύουν
σ' ένα τρεχαχντίρι να μας αγναντεύουν
με στεφάνι κοραλένιο στα ξέπλεκα μαλλιά
όρκους ανταλλάσσαμε,μα είμαστε πουλιά
σ' ένα τρεχαχντίρι να μας αγναντεύουν
με στεφάνι κοραλένιο στα ξέπλεκα μαλλιά
όρκους ανταλλάσσαμε,μα είμαστε πουλιά
Κι αν σ' έσερνε τ' αγέρι μεσοπέλαγα
έστελνα το δάκρυ να σου πει,πως έκλαιγα •
έψαχνα κοχύλι στις ακτές γιαλό γιαλό
κι έγραφα επάνω σ' αγαπώ μ' ένα φτερό
έστελνα το δάκρυ να σου πει,πως έκλαιγα •
έψαχνα κοχύλι στις ακτές γιαλό γιαλό
κι έγραφα επάνω σ' αγαπώ μ' ένα φτερό
Ο αγέρας,που φυσούσε δεν σ' αρνιόταν
μ' ένα κύμα μου μηνούσε «πως λουζόταν»
Ντάρι μου!έρημες από κοχύλια είν' οι αμμουδιές
Κι ο αγέρας λέει,πως να γυρίσεις πια δεν θες
μ' ένα κύμα μου μηνούσε «πως λουζόταν»
Ντάρι μου!έρημες από κοχύλια είν' οι αμμουδιές
Κι ο αγέρας λέει,πως να γυρίσεις πια δεν θες
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍12-11-2017
ΧΈΡΙ ΜΕ ΧΈΡΙ
« ΧΈΡΙ ΜΕ ΧΈΡΙ »
Ήταν εκείνη η ώρα η θεϊκή στ'απομεσήμερου τη χάση
που αγγέλοι αλάλλητοι χοροστατούσαν στην πλάση
Πετρολιθιές μ' αγριολούλουδα αντάμωναν σαν ψέμα
Ανεμώνες και μώβ ταιριάζανε σαν κεφαλή με στέμμα
Κι εμείς που γεννηθήκαμε στα κρύα του χειμώνα
ήλθε καιρός ν' αντέξουμε το ηλιοφώς, όμοια η ανεμώνα
Σπείρα και πλάγιασες ανάσκελα στης λήθης τον αγρό
Νάρκισσος και κυκλώθης στης μνήμης σου τον ανθό
Στις χούφτες μου έκλεισα σφιχτά το πείσμα με ηχώς
Ξύπνησαν θεριά του ωκεανού κι οι νύμφες της Στυγός
Τον Αχιλλέα ξαναβάφτιζε η Θέτιδα κρατώντας την μασχάλη
ενώ η Σίβυλλα χρησμοδοτουσε απ' τους Δελφούς « τα ίδια πάλι »
Πώς κείτεσαι άπραγος χαϊδεύοντας το χώμα με λατρεία ;!
δεν βλέπεις,πώς με μάτια θολά ψάχνω κερί γι' αγρυπνία ;
Κι ένας Γυπαετός,που Απρίλη κυνηγούσε ανεμώνες στον Παρνασσό
αναμετρήθηκε με Χρυσσαετό,που γκρεμιζε αίγαγρους
απ' τον Ομαλό
Ήταν περήφανος Γυπαετός,χωρίς ράμφη και φτέρωμα
Ήταν περήφανος Γυπαετός,χωρίς ράμφη και φτέρωμα
εκείνος του Παρνασσού•
βρήκε όμως το τραπέζι του στρωμένο απ' τον Χρυσσαετό
βρήκε όμως το τραπέζι του στρωμένο απ' τον Χρυσσαετό
του Ομαλού
Ανεμώνες του απομεσήμερου μαζεψα γι εσένα,
Ανεμώνες του απομεσήμερου μαζεψα γι εσένα,
που είχα ταίρι
μα εσύ μου 'δωσες μολύβι και μαχαίρι•
που έξυναν πληγές και μου είπες μονάχα
χέρι με χέρι
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍20-4-17//6-8-2020
μα εσύ μου 'δωσες μολύβι και μαχαίρι•
που έξυναν πληγές και μου είπες μονάχα
χέρι με χέρι
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍20-4-17//6-8-2020
Έρωτας και Βουκαμβίλια
«Ερωτας και Βουκαμβίλια»
*Ξημέρωσε πάλι!
*Ξημέρωσε πάλι!
*Θέλω να ερωτευθώ είπε!Ν' ανθίσω κι άλλο κι άλλο,μέχρι,που να πεθάνω* !!
*Το μολόγησε στο Λίβα,που έκαιγε τ ακρόφυλλά της,ξεψυχισμένη και θροΐζοντας κλαψιαρικά,σέρνοντας τα κλαδιά της στο* *γκρινιάρικο πέρασμά του πέρα δώθε,πέρα δώθε,χωρίς να μπορεί να τα συμαζέψει* !
*Τον ρωτούσε μουρμουριστά!Μήπως είσαι εσύ ο έρωτας* ; *Μ έεκαψεες* , ... *μ' έκαψεες*.....!
*Ααχ!αυτά τα κλαδιά της* • *δεν όριζε πλέον τις κορυφές της!κινδύνευε να τις χάσει έτσι,που ξέφευγαν,χωρίς να γνωρίζει για πού* !
~ *Γοφοί γυναικός,που κινούνταν χωρίς να το θέλει η ίδια και φλόγιζαν τα ιδρωμένα μέλη* , *χωρίς να υπάρχει γύρω ψήγμα* *ανδρικής ματιάς,που να δικαιολογεί το απρόσκοπτο λίκνισμα τους* !
*Σαν τον Λίβα,που ταράσσει ηδονικά και φλογίζει ό,τι ακουμπά,μέχρι να σβήσει τη κάψα του* ~!!
~ *Όχιιι* .. *όχιιι* . ...*ιιι* ... *βουϊζε,ξανεμίζοντάς την* !
*Άσπλαχνα,της μάραινε μέρα τη μέρα τα σμαραγδένια φύλλα,που της ξέφευγαν στο ηλιοφώς!Όλα δεν μπορούσε να τα μαζέψει μέσα* *της!αδύνατον* !
*Είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου!Ν ανθίσει!αυτό και ζητούσε!!Νερό είχε!άγια η γή που φύτρωσε!!Λιοπύρι,λίβας κι οι ρίζες* *υγρές* !!
*άλλο και τούτο,την θαύμαζαν* !!!!
~ *Μα δεν βρίσκεται ψυχή να μ αφουγκραστεί;Φρουρφουρίζουν τα φύλλα μου!τα κλαδιά μου ξεχύθηκαν,δεν μαζεύονται* !!!
*Κανείς μα κανείς δεν με ακούει* ; *θρόϊζε* !
~ *Και μία φωνή,που τόλμησε να ξεχυθεί,ν ανακατευθεί με το τ αργόσυρτα τριιι τριιι* ... *τριιί* ... *των μεθυσμένων τροιζονιών κατά* *το σούρουπο* • *ήταν εκεί* •
~ *χρόνια την καμάρωνε* • ~ *το τόλμησε* !!! *μίλησε μέσα απ τους λαδωμενους μεντεσέδες* !
*είχε φορέσει κιολας,κείνο το σταχτογάλαζο κουστούμι,που του πήγαινε,* ! *Σαν στιβάνι σε κεφαλή νέου, φάνταζε το πλεκτό με το* *βελονάκι της κυράς* !! *του άνδρωνε την κεφαλή* !! *Σίγουρο κι αργοτρίζοντας* .... *γρίλλισε* ... *Είμαι εδώ και θάμαι* !!!
~ *Πες με έρωτα αν θες* !! *γύρε,βάρυνες,μη σπάσεις!σε κρατώ!Δεν μπορώ χωρίς εσένα να με φανταστώ!Άχαρη ήταν η ζωή μου* *μέχρι,που ξεχύθηκες πάνω μου* !!
~ *Άνθισε,μπορείς* !~ *Κι αυτή έγειρε,το αγκάλιασε,στηρίχθηκε πάνω του* •
*θάλλεψαν τα μπουμπούκια της κι άνθισε* !!!!
~ *Ο έρωτας είχε έλθει από μακριά με τον Λίβα και τις μέλισσες,που δεν την άφηναν σε ησυχία* !!
~ *Μα η αγάπη του έρωτα ήταν δίπλα της* .... *και θα έμενε* !!!
*Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍30-9-2017*
*Το μολόγησε στο Λίβα,που έκαιγε τ ακρόφυλλά της,ξεψυχισμένη και θροΐζοντας κλαψιαρικά,σέρνοντας τα κλαδιά της στο* *γκρινιάρικο πέρασμά του πέρα δώθε,πέρα δώθε,χωρίς να μπορεί να τα συμαζέψει* !
*Τον ρωτούσε μουρμουριστά!Μήπως είσαι εσύ ο έρωτας* ; *Μ έεκαψεες* , ... *μ' έκαψεες*.....!
*Ααχ!αυτά τα κλαδιά της* • *δεν όριζε πλέον τις κορυφές της!κινδύνευε να τις χάσει έτσι,που ξέφευγαν,χωρίς να γνωρίζει για πού* !
~ *Γοφοί γυναικός,που κινούνταν χωρίς να το θέλει η ίδια και φλόγιζαν τα ιδρωμένα μέλη* , *χωρίς να υπάρχει γύρω ψήγμα* *ανδρικής ματιάς,που να δικαιολογεί το απρόσκοπτο λίκνισμα τους* !
*Σαν τον Λίβα,που ταράσσει ηδονικά και φλογίζει ό,τι ακουμπά,μέχρι να σβήσει τη κάψα του* ~!!
~ *Όχιιι* .. *όχιιι* . ...*ιιι* ... *βουϊζε,ξανεμίζοντάς την* !
*Άσπλαχνα,της μάραινε μέρα τη μέρα τα σμαραγδένια φύλλα,που της ξέφευγαν στο ηλιοφώς!Όλα δεν μπορούσε να τα μαζέψει μέσα* *της!αδύνατον* !
*Είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου!Ν ανθίσει!αυτό και ζητούσε!!Νερό είχε!άγια η γή που φύτρωσε!!Λιοπύρι,λίβας κι οι ρίζες* *υγρές* !!
*άλλο και τούτο,την θαύμαζαν* !!!!
~ *Μα δεν βρίσκεται ψυχή να μ αφουγκραστεί;Φρουρφουρίζουν τα φύλλα μου!τα κλαδιά μου ξεχύθηκαν,δεν μαζεύονται* !!!
*Κανείς μα κανείς δεν με ακούει* ; *θρόϊζε* !
~ *Και μία φωνή,που τόλμησε να ξεχυθεί,ν ανακατευθεί με το τ αργόσυρτα τριιι τριιι* ... *τριιί* ... *των μεθυσμένων τροιζονιών κατά* *το σούρουπο* • *ήταν εκεί* •
~ *χρόνια την καμάρωνε* • ~ *το τόλμησε* !!! *μίλησε μέσα απ τους λαδωμενους μεντεσέδες* !
*είχε φορέσει κιολας,κείνο το σταχτογάλαζο κουστούμι,που του πήγαινε,* ! *Σαν στιβάνι σε κεφαλή νέου, φάνταζε το πλεκτό με το* *βελονάκι της κυράς* !! *του άνδρωνε την κεφαλή* !! *Σίγουρο κι αργοτρίζοντας* .... *γρίλλισε* ... *Είμαι εδώ και θάμαι* !!!
~ *Πες με έρωτα αν θες* !! *γύρε,βάρυνες,μη σπάσεις!σε κρατώ!Δεν μπορώ χωρίς εσένα να με φανταστώ!Άχαρη ήταν η ζωή μου* *μέχρι,που ξεχύθηκες πάνω μου* !!
~ *Άνθισε,μπορείς* !~ *Κι αυτή έγειρε,το αγκάλιασε,στηρίχθηκε πάνω του* •
*θάλλεψαν τα μπουμπούκια της κι άνθισε* !!!!
~ *Ο έρωτας είχε έλθει από μακριά με τον Λίβα και τις μέλισσες,που δεν την άφηναν σε ησυχία* !!
~ *Μα η αγάπη του έρωτα ήταν δίπλα της* .... *και θα έμενε* !!!
*Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍30-9-2017*
Του λαού το Περιστέρι
Αχ! Περιστέρι μου πώς πετάς ;
Νόμιζες γλάρος είσαι να βουτάς ;
Μας τρόμαξες μέρα γιορτής
κι έχει το λόγο ιατροδικαστής!
Το άκουσα κι αυτό σαν εκδοχή
Κι έμεινε η Σίβυλλα βουβή
Ποιός το διάλεξε να βρείτε!
άλλως δεν θα εξιλεωθείτε "
Το περιστέρι ήταν δυνατό
μη το συνδέεις με κακό
έφυγε αξιοπρεπώς
πριν γίνει θέαμα κοινώς
"Έπρεπε να ξοφλήσει τέλη
για λίγο αέρα,που ξοδεύει
Έχασε και τον περιστερώνα
από χρέη δανείων του αιώνα"
Βρήκε άδεια τη φωλιά του
είδε να πεινά η φαμελιά του
Και θέλησε να διαμαρτυρηθεί
για τ' αφεντικό του,που πονεί
Στείλε εμένα του ψιθύρισε,
αλλά πριν πετάξω πίσω γύρισε
στο σπίτι,που χάσαμε κι οι δυό •
ποιό Πνεύμα το αντέχει αυτό;
Έγειρε στο πλαϊ πεινασμένο
σε δυό χούφτες παγωμένο
Το λαό μου,είπε,να τιμήσω θέλω•
κι αν θες άλλο χρησμό,δεν ξέρω
Έμεινα τη Σίβυλλα να κυττώ
και το δάκρυ έτρεξε πικρό
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍6-1-2018
Ο Γέρο κιθαρίστας
« Ο γέρο κιθαρίστας »
Δεν έμαθε ποτέ του να παίζει με νότες μουσική
της κιθάρας τις χορδές γρατζουνούσε
η ψυχή
μέρα τη μέρα κέρδιζε έτσι στιγμές
και ζούσε
για έναν έρωτα νεανικό,που ακόμα
τον πονούσε
Δεν έμαθε ποτέ του να παίζει με νότες μουσική
της κιθάρας τις χορδές γρατζουνούσε
η ψυχή
μέρα τη μέρα κέρδιζε έτσι στιγμές
και ζούσε
για έναν έρωτα νεανικό,που ακόμα
τον πονούσε
Ξεστράτιζε συχνά απ' την λήθη
σε δρόμους μπαχαριού
χιλιάδες βήματα μετρούσε στα
σοκάκια του νου
διψούσε μα δεν έπινε στάλα νερό
για να προφτάσει
μια όαση στην έρημο βαθειά του νου
να ξεδιψάσει
σε δρόμους μπαχαριού
χιλιάδες βήματα μετρούσε στα
σοκάκια του νου
διψούσε μα δεν έπινε στάλα νερό
για να προφτάσει
μια όαση στην έρημο βαθειά του νου
να ξεδιψάσει
Μ' άγρυπνο χέρι ζωγράφιζε διαδρομές
με ήχους
γδούποι πετάλων οι μνήμες,τον έφταναν
με ιλίγγους
η μαύρη χαίτη της του στέγνωνε
τον αψύ ιδρώτα
σαν έφτανε στη πόρτα της κι όλα,
όπως πρώτα
Στην παγόδα των ονείρων του μύριζε
κανέλλα
απ' τα χείλη,που δεν ξεχασε,
σαν του φωνάζαν έλα
ακουμπούσε χάδια στο ξύλο της κιθάρας,
που αγαπούσε
ο γέρο κιθαρίστας με το χέρι του,
που πάνω της μιλούσε
με ήχους
γδούποι πετάλων οι μνήμες,τον έφταναν
με ιλίγγους
η μαύρη χαίτη της του στέγνωνε
τον αψύ ιδρώτα
σαν έφτανε στη πόρτα της κι όλα,
όπως πρώτα
Στην παγόδα των ονείρων του μύριζε
κανέλλα
απ' τα χείλη,που δεν ξεχασε,
σαν του φωνάζαν έλα
ακουμπούσε χάδια στο ξύλο της κιθάρας,
που αγαπούσε
ο γέρο κιθαρίστας με το χέρι του,
που πάνω της μιλούσε
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°° ΣΣ°°°🌍 22~9~2017
Ο πίνακας που μ ενέπνευσε την γραφή ανήκει στον
Ρablo Picasso ~ 1903,the old Guitarist (Ευχαριστώ 👒)
Ρablo Picasso ~ 1903,the old Guitarist (Ευχαριστώ 👒)
ΗΧΩΣ
« Η Χ Ω Σ »
« Η Χ Ω Σ »
Ας γλυκοξημερώσει η Ηώς
μια Κυριακή λουσμένη
με του Αθανάτου το Φως•
Οδηγός Ηγέτης Αυτός
και πίσω του ο Ελληνισμός
Με δάφνες του Πηνειού
ας στρωθούν οι δρόμοι •
ως του εωθινού περιπάτου
κι εμείς
μαζί του γλεντοκόποι
Γδούποι πετάλων με Ηχώ
ξυπνούν τη Γοργόνα στον Ισθμό
Κι ακούγεται με φωνή σπαρακτική
τις τριήρεις να παρακαλεί
ως του δειλινού περίπατου το φως
να της μηνύσουν με τον Μελωδό
αν ο Μεγ' Αλέξανδρος ακόμα Ζεί
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍4-1-2018
« Η Χ Ω Σ »
Ας γλυκοξημερώσει η Ηώς
μια Κυριακή λουσμένη
με του Αθανάτου το Φως•
Οδηγός Ηγέτης Αυτός
και πίσω του ο Ελληνισμός
Με δάφνες του Πηνειού
ας στρωθούν οι δρόμοι •
ως του εωθινού περιπάτου
κι εμείς
μαζί του γλεντοκόποι
Γδούποι πετάλων με Ηχώ
ξυπνούν τη Γοργόνα στον Ισθμό
Κι ακούγεται με φωνή σπαρακτική
τις τριήρεις να παρακαλεί
ως του δειλινού περίπατου το φως
να της μηνύσουν με τον Μελωδό
αν ο Μεγ' Αλέξανδρος ακόμα Ζεί
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍4-1-2018
Τ' ακροκέραμα κι εγώ
" *Τ' ακροκέραμα κι εγώ* "
Δεν θα κοιμηθώ είπα,όπως συνηθίζεται να κάνουν όλοι τέτοια ώρα!
Και το έκανα!
"Διαλειπούσης της νυκτός" λοιπόν.....
Κατάφερα να φτάσω εκεί,που η ελπίδα μου με οδηγούσε, δήθεν για να ξαποστάσω!
Εκεί μου έλεγε Στ' ακροκέραμα τ ' ουρανού! Μπορείς να φτάσεις! Εκεί θα ξαποστάσεις!
Κι έτσι ανέβαινα με δρασκιελιες τα σκαλώματα, χωρίς να υπολογίζω τον κίνδυνο του κενού, που πίσω μου έχασκε να με καταπιεί ! Ώσπου Νάταα .. ! ... ... ... ... ...
Παραπέρα δεν πας μου είπαν!
Εδώ το όριο, εδώ και το τέλος του ταξειδιού σκέφτηκα!
Φωνή βαθιά ακούστηκε ψιθυριστά να με συμβουλεύει!
"Αν θες μπορείς να δηλώσεις ανακωχή με τ' ακροκέραμα ! Αν τους δώσεις και κάτι,μπορεί να σε αφήσουν να περάσεις! "
Ταξείδι ήθελα !!
Οπότε,δεν το σκέφτηκα και πολύ!
Ακούμπησα το μαντήλι μου, ως ένα μέτρο μακρύ! Σκέπασα τρία στη σειρά !
Μπαά ... δεν φτάνουν ...
κι άλλο κι άλλο μαντήλι μου έλεγαν κι όσο η μέρα κόντευε να ξημερώσει διέκρινα κι άλλη μια σειρά ακροκέραμα!
Έριξα το πουκάμισό μου !
Μα μόνο ένα σκέπασα ...
Έριξα το πουκάμισό μου !
Μα μόνο ένα σκέπασα ...
κι εκεί ήταν,που τα έβαλα με τους άνδρες,με την δίαιτα,με την μόδα
που επέβαλαν στενά πουκάμισα !
Ωχ ! Κι η φούστα κοντή κι αυτή!
Ωχ ! Κι η φούστα κοντή κι αυτή!
με το ζόρι έφτασε να σκεπάσει αλλά δύο !
Κι άλλο κι άλλο μουρμούριζαν !
Όχι λέω φτάνει !Δεν θα ξεβρακωθώ κιόλας για τ' ακροκέραμα !!!
Αλλά τί τα θες ! Το κομπινεζόν έφθανε να σκεπάσει αλλά δύο !
Εντάξει μου λέω ! Μόνη έφτασες,ως εδώ! Ποιός θα σε δει;
Όχι λέω φτάνει !Δεν θα ξεβρακωθώ κιόλας για τ' ακροκέραμα !!!
Αλλά τί τα θες ! Το κομπινεζόν έφθανε να σκεπάσει αλλά δύο !
Εντάξει μου λέω ! Μόνη έφτασες,ως εδώ! Ποιός θα σε δει;
Εσύ είσαι,που έχεις ανάγκη να δεις και λίγο παραπέρα !
Το έταξες στον εαυτό σου !
Μα έλα που ξημέρωσε !!!
Μα έλα που ξημέρωσε !!!
και τ ' ακροκέραμα με περίμεναν παρατεταγμένα στη σειρά μέχρις εκεί,που έφτανε η ματιά μου στον ορίζοντα !!!
Παρήλθε η νύχτα ;;
Παρήλθε η νύχτα ;;
πότε κι όλας ....;; πότε...;;
Ξεκινάς μέρα το ταξείδι... αρχίζεις να δίνεις, να δίνεις... !
Ξεγελά, όμως εύκολα η νύχτα !
Και κάποια στιγμή,όταν λες τέλος,επιτέλους!
Ξεκινάς μέρα το ταξείδι... αρχίζεις να δίνεις, να δίνεις... !
Ξεγελά, όμως εύκολα η νύχτα !
Και κάποια στιγμή,όταν λες τέλος,επιτέλους!
η μέρα, αποκαλύπτεται άκρως απαιτητική !
Και τώρα τί δίνω λες;;
Αυτό ήταν ... !!
κι ακόμη δεν είχα δει αυτά,που έπρεπε !
Ως που πλησίαζα σ' ένα ακόμη ακροκέραμο.! Ξεχώριζε γυαλισμένο και ξεμοναχιασμένο !
Από εδώ μου λέει ! Έλα απ' εδώ,έχω τρεις φορές πιο ανοιχτό χώρο απ' ότι τ' άλλα ,έλα !!
Δεν κρύωνα !
Και τώρα τί δίνω λες;;
Αυτό ήταν ... !!
κι ακόμη δεν είχα δει αυτά,που έπρεπε !
Ως που πλησίαζα σ' ένα ακόμη ακροκέραμο.! Ξεχώριζε γυαλισμένο και ξεμοναχιασμένο !
Από εδώ μου λέει ! Έλα απ' εδώ,έχω τρεις φορές πιο ανοιχτό χώρο απ' ότι τ' άλλα ,έλα !!
Δεν κρύωνα !
Είχε ζέστη ή μεριά του !
Δες την ώρα μου λέει !
Ναι του λέω ! Είναι οκτώ !
Θυμάσαι, τί έκανες στις οκτώ μου λέει !
Ναι !! Καθημερινά οδηγώ στην Μεσογείων !! Κορνάρω !! Πίνω καφέ γλυκό στο αυτοκίνητο μέσα,βιαστικά ! Ακούω μουσική!κουλουράκια κανέλλας μασουλώ, ωραία είναι !!
Μην το ξεχάσεις μου λέει ......
Στεφάνι μου το θέλω αυτό εδώ.. !
Το θέλω στην κορυφή μου ! Απιθωσέ το λοιπόν !!
Δες την ώρα μου λέει !
Ναι του λέω ! Είναι οκτώ !
Θυμάσαι, τί έκανες στις οκτώ μου λέει !
Ναι !! Καθημερινά οδηγώ στην Μεσογείων !! Κορνάρω !! Πίνω καφέ γλυκό στο αυτοκίνητο μέσα,βιαστικά ! Ακούω μουσική!κουλουράκια κανέλλας μασουλώ, ωραία είναι !!
Μην το ξεχάσεις μου λέει ......
Στεφάνι μου το θέλω αυτό εδώ.. !
Το θέλω στην κορυφή μου ! Απιθωσέ το λοιπόν !!
Και βέβαια, άλλο που δεν ήθελα !
Θα έπαιρνα καινούργιο ! Δύο χρόνια περάσαμε μαζί !
Ήταν πολύς ο χρόνος για ένα ρολόι χειρός!
Ούτε κοίταξα πίσω !Τί να το έκανα εξάλλου! Όλα θα τα εύρισκα ξανά ! Μου το είχαν υποσχεθεί !
Και τα υπόλοιπα ακροκεραμα σκέφτηκα,
όσο τα έβλεπα μπρος μου ήταν ακμαία;
Τί να θέλουν άραγε ... ,,,;; Και
Δεν ήταν τίποτε ! Ζητούσαν λέξεις !
Γέλασα και λέω πάει τώρα,αυτό ήταν τα ξεγέλασα!
Θα πέρασω γρήγορα!!
Κι άκουγα τις φωνές μια μια !! ...
Την τιμή σου .. ! Την αλήθεια σου ..! Τον σεβασμό...σου !! Τον εγωϊσμο σου ! Την αξιοπρέπεια σου...! Τις γνώσεις σου... ! Την .. ιστορία σου...
Κι εγώ ήμουν σίγουρη πλέον για το ταξείδι !!
Δική σου .., δικό σου .... Δική σου... δικό σου... φώναζα για να πειστώ η ίδια περισσότερο παρά να επιβεβαιώσω την παροχή μου, ώσπου έφτασα στο τέλος !
Θα έπαιρνα καινούργιο ! Δύο χρόνια περάσαμε μαζί !
Ήταν πολύς ο χρόνος για ένα ρολόι χειρός!
Ούτε κοίταξα πίσω !Τί να το έκανα εξάλλου! Όλα θα τα εύρισκα ξανά ! Μου το είχαν υποσχεθεί !
Και τα υπόλοιπα ακροκεραμα σκέφτηκα,
όσο τα έβλεπα μπρος μου ήταν ακμαία;
Τί να θέλουν άραγε ... ,,,;; Και
Δεν ήταν τίποτε ! Ζητούσαν λέξεις !
Γέλασα και λέω πάει τώρα,αυτό ήταν τα ξεγέλασα!
Θα πέρασω γρήγορα!!
Κι άκουγα τις φωνές μια μια !! ...
Την τιμή σου .. ! Την αλήθεια σου ..! Τον σεβασμό...σου !! Τον εγωϊσμο σου ! Την αξιοπρέπεια σου...! Τις γνώσεις σου... ! Την .. ιστορία σου...
Κι εγώ ήμουν σίγουρη πλέον για το ταξείδι !!
Δική σου .., δικό σου .... Δική σου... δικό σου... φώναζα για να πειστώ η ίδια περισσότερο παρά να επιβεβαιώσω την παροχή μου, ώσπου έφτασα στο τέλος !
Εδώ είμαι εγώ μου λέει !
Κι εδώ κάτι πρέπει να αφήσεις ... !
Γελούσε ;
Μεθυσμένο ήταν .. κατά πώς διέκρινα !
Άντε ...πες του λέω !
Είναι όμορφα εδώ ήδη ..... !! Βιάζομαι .... !!
Έχω χάσει τα νιάτα μου στην αναμονή!!
Η ελπίδα για ένα γελαστό αύριο με οδήγησε εδώ!
Να περιμένω να πληρωθώ και να μου λένε δεν ήλθε ακόμη Παρασκευή,ενώ εγώ ήμουν στην εκκλησία ήδη από το πρωΐ,Κυριακή της Ορθοδοξίας !!
Ποιός την ζωή μου ποιός την κυνηγά ;!
Κι εδώ κάτι πρέπει να αφήσεις ... !
Γελούσε ;
Μεθυσμένο ήταν .. κατά πώς διέκρινα !
Άντε ...πες του λέω !
Είναι όμορφα εδώ ήδη ..... !! Βιάζομαι .... !!
Έχω χάσει τα νιάτα μου στην αναμονή!!
Η ελπίδα για ένα γελαστό αύριο με οδήγησε εδώ!
Να περιμένω να πληρωθώ και να μου λένε δεν ήλθε ακόμη Παρασκευή,ενώ εγώ ήμουν στην εκκλησία ήδη από το πρωΐ,Κυριακή της Ορθοδοξίας !!
Ποιός την ζωή μου ποιός την κυνηγά ;!
Κάθε φορά που είμαι στο παρά πέντε να την γευτώ κι όλο τρέχω,σαν στην Κηφισίας πάλι τελικά δεν φθάνω!
*Την Πατρίδα σου...μου λέει σοβαρά σοβαρά!
Τιιί ; ...την Ελλάδα ;;
Μα ανήκει στους Έλληνες όλης της γης και σε όσους την αγαπούν σαν Έλληνες !
Και συνεχίζει !
Πόσες Πατρίδες έχεις το ξέρεις μου λέει ;
Δώσε την μια !
Μα μόνο μιά έχω ,μια έχω του λέω ! Όχι δύο, τρεις ..Τέσσερις .. !! Μάλλον δεν κατάλαβες Ακροκέραμε! Ελλάδα ,Ελλάδα σου είπαα... ;
~Δεν βλέπεις ; Κύτταξε.. λίγο ! κύτταξε λίγο χαμηλά !! Εγώ τις βλέπω μου λέει !
Εσύ μάλλον προχωράς και πίσω δεν βλέπεις τι γίνεται !! Είναι τέσσερις ....; για πεντε ;
Δες ...!! Δες !!
Έπρεπε να κυττάξω λίγο προς τη γη !
Το έκανα!
Αρκετά κεφάλια ακροκέραμα , είχα δρασκελίσει, προσπερνώντας την ουτοπία τους !!
Λες να μη βλέπω καλά λέω;! Μάλλον τούτο το ταξείδι με κούρασε ! Μακεδονία ~ Ελλάδα ~ Θράκη ... ! Τα νησιά με μπερδευαν λίγο κι ο Ακροκεραμος γελούσε !
Μα η Μακεδονία είναι Ελλάδα !!!
Γιατί έγινε και κρατίδιο για τους Σλάβους;;
Μα μόνο μιά έχω ,μια έχω του λέω ! Όχι δύο, τρεις ..Τέσσερις .. !! Μάλλον δεν κατάλαβες Ακροκέραμε! Ελλάδα ,Ελλάδα σου είπαα... ;
~Δεν βλέπεις ; Κύτταξε.. λίγο ! κύτταξε λίγο χαμηλά !! Εγώ τις βλέπω μου λέει !
Εσύ μάλλον προχωράς και πίσω δεν βλέπεις τι γίνεται !! Είναι τέσσερις ....; για πεντε ;
Δες ...!! Δες !!
Έπρεπε να κυττάξω λίγο προς τη γη !
Το έκανα!
Αρκετά κεφάλια ακροκέραμα , είχα δρασκελίσει, προσπερνώντας την ουτοπία τους !!
Λες να μη βλέπω καλά λέω;! Μάλλον τούτο το ταξείδι με κούρασε ! Μακεδονία ~ Ελλάδα ~ Θράκη ... ! Τα νησιά με μπερδευαν λίγο κι ο Ακροκεραμος γελούσε !
Μα η Μακεδονία είναι Ελλάδα !!!
Γιατί έγινε και κρατίδιο για τους Σλάβους;;
Και δεν έχω διαβατήριο να πάω !
Κι Έμεινα να κυττώ ,να κυττώ !!!
Έλα δώσε την δική σου τώρα και προχώρησε! Δύο τρια ακόμη ακροκέραμα απομένουν ! Περνάς .....
Μα δεν μπορεί,μια είναι η Ελλάδα !
Τα σκέλη της να μοιράσω ; Όχι !! Όχιιι ..
Επιστρέφω πίσω !Εγώ θα παω να τους το πώ!!
Μη δίνετε,μη δινετε άλλο μη .. μη ...
Τους νεκρούς τους τιμά η Πατρίδα μας..,μη !
Όχι,μή, γιατί τ' ακροκέραμα ζητούν συνεχώς ..... στο τέλος δεν θα μείνει σπιθαμηηή !!
Θα πηδήξω λέω κι ας μεινω μισή !! αρκεί να σε φτάσω Ελλαδα !να πατήσω στην Πατρίδα μου κι ας είμαι σακατεμενη ,γυμνή !
Όλα ξαναγίνονται με μια ελιά , το αμπέλι ,το πλεούμενο και το φιλότιμο !
Ααάχ ..!ευτυχώς τοχω κρυμμένο καλά !
Δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη ξενική ,που να ταιριάζει στο φιλότιμο!
Γι αυτό δε το ζήτησαν !
Κι άρχισα με κλωτσιές να χτυπώ τ ' ακροκέραμα! Έσπαγαν ..κρακ ..κρακ ..κρακ ... Κρακ ....
Κι η σκάλα ήταν εκεί .... .....
Ιστορία την έλεγαν θαρρώ !
Μάλλον όνειρο ήταν κακό ;
Ελλάδα πατώ σε .... .... .... ;;;
Καλημέρα Ελλάδα ,Σ αγαπώ !
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍6-3-2018
Έλα δώσε την δική σου τώρα και προχώρησε! Δύο τρια ακόμη ακροκέραμα απομένουν ! Περνάς .....
Μα δεν μπορεί,μια είναι η Ελλάδα !
Τα σκέλη της να μοιράσω ; Όχι !! Όχιιι ..
Επιστρέφω πίσω !Εγώ θα παω να τους το πώ!!
Μη δίνετε,μη δινετε άλλο μη .. μη ...
Τους νεκρούς τους τιμά η Πατρίδα μας..,μη !
Όχι,μή, γιατί τ' ακροκέραμα ζητούν συνεχώς ..... στο τέλος δεν θα μείνει σπιθαμηηή !!
Θα πηδήξω λέω κι ας μεινω μισή !! αρκεί να σε φτάσω Ελλαδα !να πατήσω στην Πατρίδα μου κι ας είμαι σακατεμενη ,γυμνή !
Όλα ξαναγίνονται με μια ελιά , το αμπέλι ,το πλεούμενο και το φιλότιμο !
Ααάχ ..!ευτυχώς τοχω κρυμμένο καλά !
Δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη ξενική ,που να ταιριάζει στο φιλότιμο!
Γι αυτό δε το ζήτησαν !
Κι άρχισα με κλωτσιές να χτυπώ τ ' ακροκέραμα! Έσπαγαν ..κρακ ..κρακ ..κρακ ... Κρακ ....
Κι η σκάλα ήταν εκεί .... .....
Ιστορία την έλεγαν θαρρώ !
Μάλλον όνειρο ήταν κακό ;
Ελλάδα πατώ σε .... .... .... ;;;
Καλημέρα Ελλάδα ,Σ αγαπώ !
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍6-3-2018
Κάκτοι σε κοχύλι
Κάκτοι σε κοχύλι
Σ ένα κοχύλι έκλεισα την γή
την πότιζα γλυφό νερό
κι ήλθαν οι κάκτοι κι έδωσαν ανθό
πήρα την αμμουδιά στα χέρια
την σκόρπισα ψηλά στ αστέρια
κι ήταν οι κόκκοι της μαχαίρια
σε μια γωνιά σου έσπειρα θυμάρι
να μου θυμίζει μήνα Αλωνάρη
γιορτή στα χείλη πούχε το φεγγάρι
να με κυττάς στα μάτια διεκδικούσα
την ερημιά απ τα χείλη σου ρουφούσα
πριν πέσει ο ήλιος,όλα σου τα ξεχνούσα
σ ένα φιλί σου έπινα στάλες ζωή
το χέρι σου μου όριζε ψυχή κορμί
κι ήταν η λευτεριά μόνο γραφή
σ ένα κοχύλι έκλεινα εσένα και τη γη
την πότιζα των δάκρυ σου γλυφό νερό
κι ήλθαν οι κάκτοι κι έδωσαν ανθό
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 23-9-2016
( περισσότερα δείγματα γραφής μου,φίλοι μου,θα βρείτε στην συλλογή μου «σφύρα»,όπου ακροβατώ.......πάνω στο σχοινί της ποίησης χωρίς να δηλώνω ποιήτρια)
" εγώ κι εσύ "
« εγώ κι εσύ »
Εγώ τα χείλη,εγώ το στέρνο κι η πληγή
εγώ το άστρο ,που έδυε την χαραυγή
εγώ της μνήμης και της προσμονής η μέθη
εγώ του μισεμού χαρτί,που ξέμεινε στην τσέπη
Εσύ οι μέρες,που μετρούσα με τις μνήμες
εσύ ο ζέφυρος σε ταραγμένες πρύμνες
εσύ πανί,εσύ κι η γούμενα σε όνειρα δειλά
εσύ η πυξίδα στου χαμού την καταχνιά
Εγώ κι εσύ του έρωτα αμνοί γυμνοί στη σιωπή
στο ημιδιάφανο στεφάνι της σελήνης ναυαγοί
Στο άτρωτο γλυφό νερό μας έλουε η Θέτιδα με μύρα
εσύ κι εγώ κοχύλια σε λευκούδια ακρογιάλια να μεθούνε με αλμύρα
*Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏 16-7-2016*
εγώ το άστρο ,που έδυε την χαραυγή
εγώ της μνήμης και της προσμονής η μέθη
εγώ του μισεμού χαρτί,που ξέμεινε στην τσέπη
Εσύ οι μέρες,που μετρούσα με τις μνήμες
εσύ ο ζέφυρος σε ταραγμένες πρύμνες
εσύ πανί,εσύ κι η γούμενα σε όνειρα δειλά
εσύ η πυξίδα στου χαμού την καταχνιά
Εγώ κι εσύ του έρωτα αμνοί γυμνοί στη σιωπή
στο ημιδιάφανο στεφάνι της σελήνης ναυαγοί
Στο άτρωτο γλυφό νερό μας έλουε η Θέτιδα με μύρα
εσύ κι εγώ κοχύλια σε λευκούδια ακρογιάλια να μεθούνε με αλμύρα
*Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏 16-7-2016*
" Κομπολογιές"
" ΚΟΜΠΟΛΟΓΙΕΣ ”
« κομπολογιές »
Ζεστός στη χόβολη ο καφές,
πνίγει το κατακάθι μιας Έλλάδας
με ουλές
Δυό τα ουζάκια,στραγαλάκι
με αλάτι,θες αφράτο,δυό ελιές;
πρέφα για χαρτάκι;
ή τάβλι για ζαριές
εξάρες ή μονές;
Σ' ένα τραπέζι λίγες κουβέντες,παστρικές,
αντρίκιες,βροντερές
κλειδώνουν πόνο γενεών
στην ιστορία με βρισιές
Παίρνουν σεργιάνι τρείς μαργιόλες καρδιοκλέφτρες
χωριανές
Κι ο νους τρεχάτος
στον ποδόγυρο
μ' ασπρόμαυρες του σινεμά
σκηνές
Στον ήχο μιας πενιάς
του μπαγλαμά
με Βαμβακάρη απ'το χθες•
ρίχνουν τον γεροχρόνο
της ψυχής τους με ρώμη
σε βαρβάτες δρασκιελές
Ο φίλος καρδιακός,
σκυφτός για παλαμάκια•
χειροκρότημα
μ' αναλαμπές
Σ 'ένα τσιγάρο,
ένα γύρο μοιρασμένο,
πατημένες στάχτες
οι χαρές•
ξεπλένουν τον πειρατή θυμό,
που κούρσευε νηστεύοντας
τις Κυριακές
Λιπόθυμες φιγούρες απ' αντίκρυ, με λαβωμενες σέρνονται
πατημασιές
Στάζουν βροχή μεσ' το λιοπύρι•
στεναγμοί δροσαλίζονται
σε θυμωνιές
Άδουν χερουβικό
σ' ένα ρυθμό ανδοπρεπή
με ψαλμουδιές
Αγγέλοι αφουγκράζονται υμνογράφους
Αναπνοές
Λιβάνι ο ιδρώτας τους
Αχολογούν κομπολογιές
Γραδάρεται η ψυχη
σε γεύσεις αλμυρές
Ξεπλένεται με ρετσίνα
από χέρες ροζιασμένες
Τρυγητές
ξαπλώνουν σ' ένα ριζοκρέββατο μιας γης πληγής,
αντάμα με κυρές ,
που 'χουν στα στήθη
φυλαχτό τους τον Σταυρό,
προσμένοντας το γιατρικό
για τις γενιές.
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 23-1-2017/13-5-2020
" Γραικολεβαντίνικο "
" Γραικολεβαντίνικο "
Με τα φτερά στον άνεμο να δέρνονται
μετράς τους γύρους σου κυκλώνεσαι
Με σκέψεις φτερωτές,που σέρνονται
σε μελτεμιών σφυρίγματα διπλώνεσαι
Μ' έναν έρωτα άνεμο γεύεσαι τη μοίρα
Σ' αναμονές του κύκλου σου πεθαίνεις
Μοιρολόγια,δροσοχαρές σε κάθε σπείρα
πληγώνουν τα πουλιά σαν ανασαίνεις
Στου Ζέφυρου την πλήξη ξεκουράζεσαι,
μα του Λεβάντε τους τριγμούς αναπολείς
Αχολογείς με ιερόδουλες,που ασπάζεσαι
μέχρι,που με τη τραμουντάνα πάλι ζεις
Τ' Ανεμολόγιο βαρέθηκες ν' αποστηθίσεις
Με διδαχές του Ποσειδώνα προπορεύεσαι
Ταγκό σέρνεις με το Γαρμπή να συνηθίσεις
μα μ' ένα γραικολεβαντίνικο ξανα 'νασταίνεσαι
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍 24-5-2017/...4-7-2019
Μια σουαρρεαλιστική γραφή μου για την Ελλάδα!
Ευχαριστώ!
" Δήλου φΦγγάρι μου "
" Δήλου Φεγγάρι μου "
« Δήλου Φεγγάρι μου»
Μεθύσαμε τον Αύγουστο μ' ευχές ιαμβικές
ξυπόλητοι αφήσαμε χνάρια στις αμμουδιές
και πάνω τους χαράξαμε του έρωτα καρδιές
μ' ενα φεγγάρι,π άναβε από νωρίς φωτιές
.
ξυπόλητοι αφήσαμε χνάρια στις αμμουδιές
και πάνω τους χαράξαμε του έρωτα καρδιές
μ' ενα φεγγάρι,π άναβε από νωρίς φωτιές
.
Ξεχάσαμε μοσχολίβανο στο θυμιατό του χθες
κι Αγνή Παρθένε Δέσποινα ψάλλαν οι Μοναχές,
χωρίς πιστούς παράκληση σ' έρμες εκκλησιές
τίμημα στου φεγγαριού τις θαλασσοάντηλιές
.
κι Αγνή Παρθένε Δέσποινα ψάλλαν οι Μοναχές,
χωρίς πιστούς παράκληση σ' έρμες εκκλησιές
τίμημα στου φεγγαριού τις θαλασσοάντηλιές
.
Ταιριάξαμε,χωρίς κλειδί τραγούδι ιδιομελές
γιασεμόκλαδα χορεύαμε με νότες στις αυλές
ενώ ο Αύγουστος χάριζε τανγκό στις λεμονιές,
πριν θυμηθούν,πως κάποτε ήτανε νεραντζιές
.
γιασεμόκλαδα χορεύαμε με νότες στις αυλές
ενώ ο Αύγουστος χάριζε τανγκό στις λεμονιές,
πριν θυμηθούν,πως κάποτε ήτανε νεραντζιές
.
Σε πέτρες ξεχαστήκαμε της Δήλου ιερές
Με τον Απόλλωνα να χαριτώνει τις φυλές,
που ζούσαν μ' έρωτα στις Κύνθου τις πλαγιές,
ενώ η Αρτέμις απ' τη Σελήνη έδινε εντολές
.
Με τον Απόλλωνα να χαριτώνει τις φυλές,
που ζούσαν μ' έρωτα στις Κύνθου τις πλαγιές,
ενώ η Αρτέμις απ' τη Σελήνη έδινε εντολές
.
Πλαγιάσαμε «στων νήσων τον Βωμό» Θεές
Μια ουτοπία αναβιώναμε μ' ιδέες Ελληνικές
Χαρήκαμε χορεύοντας σε κλέους οικοδομές
ξυπόλητοι πάνω σε ψιφηδωτά μ' εφοπλιστές
.
Μια ουτοπία αναβιώναμε μ' ιδέες Ελληνικές
Χαρήκαμε χορεύοντας σε κλέους οικοδομές
ξυπόλητοι πάνω σε ψιφηδωτά μ' εφοπλιστές
.
Τραπεζίτες,γλύπτες και οικονομικές συναλλαγές
Για ένα κέντρο Εμπορικό της Οικουμένης οι ιαχές
στο Μαλιακό μας επανέφεραν,χωρίς χρονοτριβές
για οφειλές μας ιστορικές,ως υπεραξίας πληρωμές
.
Για ένα κέντρο Εμπορικό της Οικουμένης οι ιαχές
στο Μαλιακό μας επανέφεραν,χωρίς χρονοτριβές
για οφειλές μας ιστορικές,ως υπεραξίας πληρωμές
.
Φεγγάρι μου αλλιώτικο,πώς έταζες περγαμηνές
μ' ατέλειες και χαμηλούς φόρων συντελεστές !
Δεν έχουμε Απόλλωνα κι Άρτεμη στις τοξοβολές
Ασύλητη προσμένουμε μια νέα Δήλο εις το διηνεκές
μ' ατέλειες και χαμηλούς φόρων συντελεστές !
Δεν έχουμε Απόλλωνα κι Άρτεμη στις τοξοβολές
Ασύλητη προσμένουμε μια νέα Δήλο εις το διηνεκές
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 1-8-2017/15-8-2019/12-2-2020
Η φωτογραφία, που συνοδεύει τη γραφή μου είναι από το δειλινό στο λιμανάκι "της χώρας των Πελασγών" στην ανατολική Φθιώτιδα
( Αφορμή της εμπνευσής μου η Δήλος που
Ως και τον 1 αιώνα πΧ. υπήρξε το μεγαλύτερο
Εμπορικό κέντρο της Οικουμένης !!!!
Για περισσότερα περί αυτού στο διαδίκτυο, ενδεικτικά
προτείνω http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2371 )
Ως και τον 1 αιώνα πΧ. υπήρξε το μεγαλύτερο
Εμπορικό κέντρο της Οικουμένης !!!!
Για περισσότερα περί αυτού στο διαδίκτυο, ενδεικτικά
προτείνω http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2371 )
" Ψυχής Ψυχή "
" Ψυχης Ψυχή "
" Ψυχής Ψυχή "
Πώς μας δένουνε αρμονικά
τόποι κι ανθρώποι αντάμα ;
και για της ψυχής τα δανεικά
στα δάκρυα ψάχνουμε νάμα !
για να γιατρέψουμε με φώς
Ονείρατα ψυχής με ηχώς
Που λες κι αγγίζαν τ άπειρο
Μ αφήναν το κενό ανάπηρο
Κεντρώναν μ άμμο την πληγή
Πούσταζε μέλι κάθε αυγή
Αντέγραφαν κεντίδια της γιαγιάς
για τα παζάρια κάποιας χαλιμάς
σχέδια της Πούλιας ξεσηκώναν
για ν αποκτήσουνε υιό ιδρώναν
κουβαλώντας με ρυθμό μηδενικά
να μη παύει ο δανειστής να κυνηγά
Τετραγωνίζανε τον κύκλο μας με ζωή
Εξίσωση έλυνε της ψυχής μας η ψυχή
την αλισάχνη μας μάζευαν με την Ηώς
βράχοι κ όνειρατα ένας κουρνιαχτός
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍26-7-2017
" Ψυχής Ψυχή "
Πώς μας δένουνε αρμονικά
τόποι κι ανθρώποι αντάμα ;
και για της ψυχής τα δανεικά
στα δάκρυα ψάχνουμε νάμα !
για να γιατρέψουμε με φώς
Ονείρατα ψυχής με ηχώς
Που λες κι αγγίζαν τ άπειρο
Μ αφήναν το κενό ανάπηρο
Κεντρώναν μ άμμο την πληγή
Πούσταζε μέλι κάθε αυγή
Αντέγραφαν κεντίδια της γιαγιάς
για τα παζάρια κάποιας χαλιμάς
σχέδια της Πούλιας ξεσηκώναν
για ν αποκτήσουνε υιό ιδρώναν
κουβαλώντας με ρυθμό μηδενικά
να μη παύει ο δανειστής να κυνηγά
Τετραγωνίζανε τον κύκλο μας με ζωή
Εξίσωση έλυνε της ψυχής μας η ψυχή
την αλισάχνη μας μάζευαν με την Ηώς
βράχοι κ όνειρατα ένας κουρνιαχτός
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍26-7-2017
Του χρόνου τα αλώνια
«Του χρόνου τα αλώνια»
Τις χαραυγές θερίζονται του χρόνου
τα αλώνια
για να κερδίζουν μερτικό στου έρωτατα χιόνια
οι νιοί,που γλυκογεύτηκαν ανθούς
από μυρώνια,
όταν ακρίτες πάλευαν του έρωτα
τελώνια
Σε κλώνια μέντας ξαπόσταιναν
τα δίσεκτα τα χρόνια
Κι είχαν οδηγό την Πούλια στα ξενύχτια τους για της γενιάς τους τον ανθό,
όταν κορίτσια τους ανέμεναν σε καθαρά
σεντόνια
Αυτά που προσδοκούσαν να λερωθούν από ιδρώτα κι αίμα στην βραδιά την υμέναια
Αυτά που προσδοκούσαν να λερωθούν από ιδρώτα κι αίμα στην βραδιά την υμέναια
Μα εγώ μεθώ,μόνον
αν γευτώ
του Παλαμά υμνολόγια!
Του Κοσμοκαλόγερου,αν κοινωνώ μιας του γραφής συμπόνια!
του Παλαμά υμνολόγια!
Του Κοσμοκαλόγερου,αν κοινωνώ μιας του γραφής συμπόνια!
Ερωτα,αν τον τραγουδούν
Μυρτιώτισσας τριζόνια!
Τότε και εγώ
σε μια εκκλησιά Καβαφική
του κόσμου τα λαμπιόνια
με οδηγούν να κοιμηθώ
στου χρόνου τα αλώνια!
με ηλιόφως να υποδεχθώ
ακτίνες κι ευχολόγια
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍4-8-2017/20-5-2020
« Φλαμίνγκο »
« Φλαμίνγκο »
Θα χορέψω για σένα σε πλακόστρωτους δρόμους,
όταν κάποια μέρα σε ξαναβρώ
όταν κάποια μέρα σε ξαναβρώ
στα σκουπίδια των κάδων,οσμιζόμενη το δικό σου φλαμίνγκο άρωμα στον αιθέρα!
τί κι αν οι μπάντες δεν θα
παιανίζουν ήχους όμορφους!
Στο δυσήλιο στενό
μόνον για εσένα μόνο
θα τραγουδώ τον σκοπό,
που σου άρεσε
θα σε ψάχνω φορώντας την φορεσιά με το κόκκινο ρέλι,
που μου χάρισες απ' τα σκουπίδια
καλογυιαλισμένων κάδων ανακύκλωσης
Τί κι αν η ψυχή δολιχοδρομεί
σ' ατραπούς ουτοπίας !
κουρέλι•
μόνον για εσένα χορεύω φορώντας
τα λουστρίνια παπούτσια,
που η γνώση μου δώρισε
Θυμάμαι την γωνιά του ερειπιώνα,
που έσταζε ανατολή!
Το ηχόχρωμα μιας λατέρνας,
που ξεσπούσε στα τζάμια!
Τις κόρες ν' ακούνε απτάλικο,
που γι' αυτές έπαιζε μια καλοκουρδισμένη λατέρνα,
καθώς με προκοπή άπλωναν,μπρος
σε ορθάνοιχτα λουστραρισμένα παράθυρα
τα πολύχρωμα χράμια τους
Τα χέρια θα σου χορεύουν φλαμίνγκο!
του κύκνου οι φτερούγες σε βήματα απτάλικου!
στολισμένη με την φορεσιά,
που υποσχέθηκα•
όταν για ν' ανοίξουν σαθρόμανταλωμένα και σαρακοφαγωμένα μπατζούρια
στο στενό,
θα συνοδεύεις με φλάουτου ήχους
το κύκνειο άσμα της θαλασσοδαρμένης γνώσης μου,
που παλεύω οδύσσεια να οδηγήσω στην Ιθάκη της!
Συνεκδοχή ψυχής σε πεπερασμένες ελπίδες, φρούδες
Σοφία Σίβυλλα*🌍°°°ΣΣ°°°🌍 18-9-2017/15-10-2019/19-8-2022
Σοφία Σίβυλλα*🌍°°°ΣΣ°°°🌍 18-9-2017/15-10-2019/19-8-2022
" το τανγκό της Σελήνης"
«το τανγκό της σελήνης»
*Το τανγκό της Σελήνης*
Διαμελισμένο φεγγάρι οι κόρες των ματιών σου
μεθοκοπούσαν χορεύοντας αργεντίνικο τανγκό
λικνίζοντας τις αισθήσεις τους πάνω απ' τον Μαλιακό
Πελάγωνε ο νους μου στ' αργόσυρτα τινάγματα
των γοφών σου Κόρη της ζεστής φεγγαρόπετρας •
μ' αναπνοής ρυθμούς οι βρυχηθμοί μου, σταλάγματα
έλουζαν τις κόγχες του λαιμού σου που έλαμπε
καθώς χαϊδευαν ηδονικά τον ενάλιο αντικατοπτρισμό
των ειδώλων σου,που μοίραζες χωρίς προορισμό•
στα ρίκια,που αργόπιναν τον έρωτα της λατρείας
σαν ξάπλωνε η Χιόνη στο πλάϊ του Θεού Απόλλωνα
κι έσταζε πάνω τους,αίμα της παρθενίας
από βέλη της θεάς,υπερμάχου της αγνείας ομορφιάς•
καθώς κι ο Ωρίων καταστερίσθηκε μοιραία σαν έσμειξε με την Ηώς
όταν ο πιστός Ιππόλυτος,αθάνατος παρέμενε θνητός
🌍°°°ΣΣ°°°🌍
Σοφία Σίβυλλα 9-8-2017
( Οι φωτ/φίες είναι από την πανσέληνο της 7-8-17 πά-
νω απ τον Μαλιακό και η έχουσα πορφυρό της 8-8-17)
*Το τανγκό της Σελήνης*
Διαμελισμένο φεγγάρι οι κόρες των ματιών σου
μεθοκοπούσαν χορεύοντας αργεντίνικο τανγκό
λικνίζοντας τις αισθήσεις τους πάνω απ' τον Μαλιακό
Πελάγωνε ο νους μου στ' αργόσυρτα τινάγματα
των γοφών σου Κόρη της ζεστής φεγγαρόπετρας •
μ' αναπνοής ρυθμούς οι βρυχηθμοί μου, σταλάγματα
έλουζαν τις κόγχες του λαιμού σου που έλαμπε
καθώς χαϊδευαν ηδονικά τον ενάλιο αντικατοπτρισμό
των ειδώλων σου,που μοίραζες χωρίς προορισμό•
στα ρίκια,που αργόπιναν τον έρωτα της λατρείας
σαν ξάπλωνε η Χιόνη στο πλάϊ του Θεού Απόλλωνα
κι έσταζε πάνω τους,αίμα της παρθενίας
από βέλη της θεάς,υπερμάχου της αγνείας ομορφιάς•
καθώς κι ο Ωρίων καταστερίσθηκε μοιραία σαν έσμειξε με την Ηώς
όταν ο πιστός Ιππόλυτος,αθάνατος παρέμενε θνητός
🌍°°°ΣΣ°°°🌍
Σοφία Σίβυλλα 9-8-2017
( Οι φωτ/φίες είναι από την πανσέληνο της 7-8-17 πά-
νω απ τον Μαλιακό και η έχουσα πορφυρό της 8-8-17)
Αλισάχνη
" Αλισάχνη "
Με το λευκό της φόρεμα,που μοίραζε στα κύματα πτυχές
συρτάκι χόρευε στις αμμουδιές καθώς αφροπατούσε
Με της αλός την άχνη,που ο Βαρδάρης
της φυσούσε
το κουβαδάκι της ψυχής της γέμιζε η Αλισάχνη στις ακτές
Δεν ξέπλενε την άχνη της στους βράχους,
που ακουμπούσε•
με παφλασμούς την άπλωνε περίσσεια
στις σχισμές τους
με της αλμύρας της το βάλσαμο επούλωνε
πληγές τους•
κι όλο άδειαζε της ψυχής της το κουβαδάκι,
μα 'κείνη δεν μιλούσε
Με δέος έσταζε σ' αμαρυλλίδες την άχνη
της αλός
τίμια μοίραζε φιλί στα ρίκια, που το ζητούσαν
για να θεριεύει τ' άλικα πάθη τους,
σαν την φιλούσαν
κι άνθίζαν στο πέρασμά της αμμουδιές,
πριν την Ηώς
Μελαχρινή η κόμη της!
στον έρωτα της άχνης της δεμένη•
αίωλα πάθη τάχθηκε σε κάθε τίναγμά της
να καθαγιάζει
Με της πορφύρας τον πολφό παρθενική ραφή,
πώς να ταιριάζει!
στους βράχους,πώς ν' ακουμπά αρύβαλλους,
που' χει την άχνη φυλαγμένη!
Λυκαυγές κι ο Ποσειδώνας κρυφογελούσε
με τη μοιρασιά!
Μα Σίβυλλα απ' τους Δελφούς του έστελνε χρησμούς•
«της Αλισάχνης την ψυχή να την ραντίζεις
με λυγμούς•
θαλασσοπούλια να ξεδιψά με την δική της κοινωνιά »
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 21-8-2017/13-5-2020
Υ.Γ:O αρύβαλλος ήταν ένα μικρό σφαιρικό δοχείο με στενό στόμιο το οποίο χρησιμοποιούνταν στην Αρχαία Ελλάδα.
Η συνήθης χρήση του ήταν, ως δοχείου, που περιείχε αρώματα ή ελαιόλαδο..
Ο Γέρο κιθαρίστας
« Ο Γέρο κιθαρίστας »
Δεν έμαθε ποτέ του να παίζει με νότες μουσική
της κιθάρας τις χορδές γρατζουνούσε η ψυχή
μέρα τη μέρα κέρδιζε έτσι στιγμές και ζούσε
για έναν έρωτα νεανικό,που ακόμα
τον πονούσε
της κιθάρας τις χορδές γρατζουνούσε η ψυχή
μέρα τη μέρα κέρδιζε έτσι στιγμές και ζούσε
για έναν έρωτα νεανικό,που ακόμα
τον πονούσε
Ξεστράτιζε συχνά απ' την λήθη σε δρόμους μπαχαριού
χιλιάδες βήματα μετρούσε στα σοκάκια του νου
διψούσε μα δεν έπινε στάλα νερό για να προφτάσει
μια όαση στην έρημο βαθειά του νου να ξεδιψάσει
χιλιάδες βήματα μετρούσε στα σοκάκια του νου
διψούσε μα δεν έπινε στάλα νερό για να προφτάσει
μια όαση στην έρημο βαθειά του νου να ξεδιψάσει
**
Μ' άγρυπνο χέρι ζωγράφιζε διαδρομές με ήχους
γδούποι πετάλων οι μνήμες,έφταναν με ιλλίγγους
η μαύρη χαίτη της του στέγνωνε τον αψύ ιδρώτα
σαν έφτανε στη πόρτα της κι όλα, όπως πρώτα
**
Στην παγόδα των ονείρων του μύριζε κανέλλα
απ' τα χείλη,που δεν ξεχασε σαν του φωνάζαν έλα
ακουμπούσε χάδια στο ξύλο της κιθάρας,που 'γαπούσε
ο Γέρο κιθαρίστας με το χέρι,που επάνω της μιλούσε
γδούποι πετάλων οι μνήμες,έφταναν με ιλλίγγους
η μαύρη χαίτη της του στέγνωνε τον αψύ ιδρώτα
σαν έφτανε στη πόρτα της κι όλα, όπως πρώτα
**
Στην παγόδα των ονείρων του μύριζε κανέλλα
απ' τα χείλη,που δεν ξεχασε σαν του φωνάζαν έλα
ακουμπούσε χάδια στο ξύλο της κιθάρας,που 'γαπούσε
ο Γέρο κιθαρίστας με το χέρι,που επάνω της μιλούσε
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°° ΣΣ°°°🌍 22~9~2017
Ο πίνακας που μου ενέπνευσε την γραφή ανήκει στον
Ρablo Picasso ~ 1903,the old Guitarist (Ευχαριστώ 👒)
Για περισσότερα δειγματα γραφής μου στη συλλογή μου "σφύρα" και paflasmoi.blogspot.gr
Ρablo Picasso ~ 1903,the old Guitarist (Ευχαριστώ 👒)
Για περισσότερα δειγματα γραφής μου στη συλλογή μου "σφύρα" και paflasmoi.blogspot.gr
" Γυναίκα "
« Γ Υ Ν Α Ι Κ Α »
Να σε πεινώ και να σε λιώνω
Νάσαι η φωλιά εκεί στα ξένα
Να σε ξέρω χέρια απλωμένα
Νάσαι 'σύ το άγαλμα στο κήπο
Να σε λέω γράμμα σ 'ένα στίχο
Νάσαι το σέπαλο της Ανεμώνα
Να σε λέω λέξη του Χειμώνα
Νάσαι,όσα θα 'θελα να ξέρω
Να σε λέω ζωή σαν υποφέρω
Νάσαι πηγή σε άνυδρο τοπίο
Να σε πίνω,σαν διψώ για δύο
Νάσαι τα καλά μου 'σύ μαντάτα
Να σε λένε λόγια μου σταράτα
Νάσαι η χαρά μου,που θ' αγγίζω
Να σε ξέρω γιασεμί να σε μυρίζω
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍8-3-2018/8-1-2019 /8-3-2020/8-3-2023
"« Ως....νεότης »
« Ως....νεότης »
του θόλου της το θαύμα η νεότης
με βλέμμα,που ανέβλυζε μυροβολιά
αρτεσιανή, θυμάρι και αμάραντο,
ως νάμα της αγνότης
Ατραποί οι δύσβατες διαδρομές
έχασκαν στο μέτωπο,σπαργές
Ξερικά ποτάμια οι πεθυμιές,
ως βυθομένες αυλακιές
Στην τοξοτή της ίριδος το μέλλον της
επάλλετο,γήρας εκκρεμές
Ως ραφιναρισμένο εκμαγείο αλλοτινών της
στοιχειωμένων εποχών
το παρόν της σφυρηλατούσε
με χρώμα πορφυρόν
Στου Άθω τη σκιά εώρακεν ημέρα,
πώς έμελλε να προσκυνά η Αγνότης
τον Σταυρό,που 'φώτιζεν
η Πλατυτέρα
Κι οι προσευχές,ως θυμίαμα
πώς την έρεναν
" πάλι εις.... Ενδοξοτέρα "
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍14--3-2018/12-2-2020
« Ηδονικώ »
« Ηδονικώ »
« Ηδονικώ »
Αιώνες συλλέγω της γης μου κοχύλια
βουτώντας αχάραγα σε βύθια ανήλια
Ξημερώνομαι με βάρκες των μόχθων
σε θαλασσινές ιππόκαμπων πόθων
Της αλμύρας τους ρουφώ τα σιρόπια•
άδεια όστρακα σπέρνω σ' αμμοτόπια
με βοηθούς της κάμπης τους ίππους,
χωρίς γδούπους πετάλων και ήχους
Στ' αφροκύματα μου υφαίνει μανδύα
σε στιμόνι απ' αμαρυλλίδες και βρύα
Πελαγίσων γλάρων τραγούδι ιδιομελές
τ' αλαργινά καράβια οδηγεί στις ακτές
Ανθίζουν ως κι οι γλάστρες με ρείκια,
πριν σαλπάρουν της άνοιξης τα καΐκια•
προίκες να φέρουν από μέρη εξωτικά ,
πριν καρπίσουν τ' άνθια στην νερατζιά
Ξεψυχώ στην Θέα της,Προσκυνώ την Αφή
στων άψυχων λευκών της οστράκων
την ζωή •
την ζωή •
στα πετροβότσαλα ψάχνω,όπου σταθώ
το ηλιογέννητο κοχύλι «του Ηδονικώ»
Γαληνεύει στον χρόνο αγριεμένες μορφές
Ξενητεμένες ρυτίδες αφήνουν βαθιές
οι ρίζες της γης μου σ' ένα κόσμο
εν πλώ
εν πλώ
Αγάπη της ιχνογραφεί το κοχύλι Ηδονικώ
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍22-4-2018/31-1-2020
« Το χέρι της αγάπης »
«Το χέρι της αγάπης»
Αυτό,που ετάχθη αγιοκέρι του μές στη ζωή
πρωΐ πρωΐ τον χαϊδευε,μικρό παιδι
να σηκωθεί
σαν μάνα τον κανάκευε στα μαυροφουστανά της
σαν έγερνε,το κεφάλι να ξεκουραστεί,
ν' αποκοιμηθεί•
ψυχή του πρόσφερε,φίλη του κι αδελφή
αφουγκραζόταν του μόχθου του αγώνες για χαρά
τον άγγιζε,την εγγίζει και τώρα
στα στερνά
με την ψυχή του να σκυρτά
στο άγγιγμα ερωτικά
έχει τρομάξει,της αλήθειας του
τα γηρατειά•
κουράγιο μες στην καταχνιά ,
του κάματου δροσά•
σε ξένα χέρια το μεροκάματο εφάνταζε χαρά
αρκεί νάχε γεμάτο το τσουκάλι
η φαμελιά•
ταχτάρησεπαιδιά,εγγόνια,δισέγγονα,
την ανηψιά•
πολέμους φόβιζε σε χρόνια δύσεκτα και σκοτεινά•
κολώνα,πέτρα εστάθη μπρος στις μπότες του φονιά
κι αυτός εκεί προσκυνητής το άγιο της χέρι να φιλά•
Θεός
τούτη «της ψυχής του τη ψυχή»,νάχει ορθή παρακαλά
Σοφία Σίβυλλα (13-6-2016)🌏°°°ΣΣ°°°🌏
ΜΊΑ ΣΤΙΓΜΉ
Τη Ζωή που έχασα θέλω
Σε μία στιγμή απόψε σου λέω
άς μπορούσα για λίγο να ζήσω
πριν η ώρα έλθει και σβήσω
*~~~~~*
Σαν της θάλασσας είμαι την σκόνη
που το κύμα για λίγο σηκώνει
και αφήνει μια άδεια γραμμή
που κανένας ποτέ δεν θα δεί
*~~~~~*
Αν δεν ήταν κι ετούτη γραμμή
Να μου δείχνει εδώ η Ζωή!
κι ένα πλάσμα να περιμένει
μια μητέρα,που πάντα προσμένει
Δεν θα ήμουν απόψε εδώ
θα είχα έλθει πετώντας
εγώ να σε βρώ
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍12-6-2016/13-5-2020
« την λέγανε »
*«την λέγανε»*
*Απεραντωσύνη,αυτή*
*που φώλιαζε στο θόλο του*
*ορίζοντα το δειληνό* •
*Ηρεμία κι ήταν αυτή*
*που ξάπλωνε την θάλασσα*
*να ξεκουραστεί το δειληνό* •
*Γαλήνη κι ήταν το κύμα,*
*που σιγοτραγουδούσε*
*στην αμμουδιά το δειληνό* •
*Ευτυχία την λέγανε*
*κι είμαστε εμείς πλαϊ πλάϊ*
*ακουμπισμένοι στην αμμουδιά*,
*που τ αφουγκραζόμαστε*
*όλα αυτά το δειληνό!!!* .
14-6-2016 🌏°°°ΣΣ°°°🌏
Παρά θιν αλός τα κρείττονα
«Παρά θιν αλός τα κρείττονα»
Ατενίζοντας την δύση
χέρι χέρι
μέλι φιλί μας έταζε τ αγέρι
το κύμα έστρωνε σεντόνι
ασημί
θαλασσοπούλια ταίριαζαν
τις νότες σε βιολί•
κοχύλια ρούφηξαν ως την Ηώς
του ήλιου φως
κι απλώθηκαν στην αμμουδιά
πυγολαμπίδες
στον μέθυσμένο Έρωτα
να φέγγουν το ταγκό,
που έταξε μπρος στην αλός
σ αμαρυλλίδες
🌏°°°ΣΣ°°°🌏
Σοφία Σίβυλλα 31-7-2016
(ευχαριστώ τον κ. Βρεττό για την όμορφη φωτογραφία του!!)
χέρι χέρι
μέλι φιλί μας έταζε τ αγέρι
το κύμα έστρωνε σεντόνι
ασημί
θαλασσοπούλια ταίριαζαν
τις νότες σε βιολί•
κοχύλια ρούφηξαν ως την Ηώς
του ήλιου φως
κι απλώθηκαν στην αμμουδιά
πυγολαμπίδες
στον μέθυσμένο Έρωτα
να φέγγουν το ταγκό,
που έταξε μπρος στην αλός
σ αμαρυλλίδες
🌏°°°ΣΣ°°°🌏
Σοφία Σίβυλλα 31-7-2016
(ευχαριστώ τον κ. Βρεττό για την όμορφη φωτογραφία του!!)
Αύγουστος Μελαγχολικός
Δώσε μου
μιας νύχτας ουρανό
κι ένα φεγγάρι
βόλτα να με φέρνει
νερατζανθών πνοή
στα βλέφαρα μου τ' αρωμά σου
ν' απλωθεί•
γιατί
στο μέσα των ματιών μου
από νωρίς
άρχισε ξανά η ψυχή μου
Αύγουστο να βρέχει
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°° 31-7-2016/1-8-2019/3-8-2020/1-8-2021
στο μέσα των ματιών μου
από νωρίς
άρχισε ξανά η ψυχή μου
Αύγουστο να βρέχει
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°° 31-7-2016/1-8-2019/3-8-2020/1-8-2021
https://youtu.be/6uzfd9pMW0U
Χ Ε Ρ Ε Σ
« Χ Ε Ρ Ε Σ »
Εμάζεψε ο καιρός σκελετωμένες μέρες
Σ' ένα βυθό σκορπίσαμε τους ουρανούς•
τους ουρανούς,που έταξαν οι ξέρες
οι ξέρες,που δεν νιώθουνε καημούς
καημούς,που ρόζους σμίλευαν σε χέρες
******
σε χέρες γυναικών θεριών μ' αρμούς,
που στένεψαν τα δάχτυλα στις βέρες,
που είχαν ιβίσκους στις αυλές γυρτούς•
σ' ασβεστωμένες μάντρες τους βασιλικούς
******
Κι ένα περβόλι να φιλεύουνε περαστικούς
της συκαμιάς το σύκο,της καρυδιάς καρπούς•
της εκατόφυλλης τα ρόδα γλυκοανθούς
του σταφυλιού γεννήματα για αγιασμούς •
******
Τις πίτες μελωμένες,κέρασμα για εγγονούς
δαντελλοσέντονα,που ύφαιναν σ' αργαλειούς
για να γλυκαίνουν κάθε νύχτας στεναγμούς
αυτούς,που θα γεννούσαν κόρες και υιούς
******
Κι ήλθαν οι ξέρες,που δεν νιώθουνε καημούς•
στίψαν τον κόπο τους σφουγγάρι με αφρούς,
μα δε κατάφεραν ν' αντλήσουν απ' την χέρα αίμα
αυτήν,που ξέρει να κερνά αγάπη δίχως ψέμα
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏6-8-2016/4-7-2019
Σ' ένα βυθό σκορπίσαμε τους ουρανούς•
τους ουρανούς,που έταξαν οι ξέρες
οι ξέρες,που δεν νιώθουνε καημούς
καημούς,που ρόζους σμίλευαν σε χέρες
******
σε χέρες γυναικών θεριών μ' αρμούς,
που στένεψαν τα δάχτυλα στις βέρες,
που είχαν ιβίσκους στις αυλές γυρτούς•
σ' ασβεστωμένες μάντρες τους βασιλικούς
******
Κι ένα περβόλι να φιλεύουνε περαστικούς
της συκαμιάς το σύκο,της καρυδιάς καρπούς•
της εκατόφυλλης τα ρόδα γλυκοανθούς
του σταφυλιού γεννήματα για αγιασμούς •
******
Τις πίτες μελωμένες,κέρασμα για εγγονούς
δαντελλοσέντονα,που ύφαιναν σ' αργαλειούς
για να γλυκαίνουν κάθε νύχτας στεναγμούς
αυτούς,που θα γεννούσαν κόρες και υιούς
******
Κι ήλθαν οι ξέρες,που δεν νιώθουνε καημούς•
στίψαν τον κόπο τους σφουγγάρι με αφρούς,
μα δε κατάφεραν ν' αντλήσουν απ' την χέρα αίμα
αυτήν,που ξέρει να κερνά αγάπη δίχως ψέμα
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏6-8-2016/4-7-2019
Η ΓΙΑΓΙΑ~ΕΓΩ και το ΥΦΑΝΤΟ»
«Η ΓΙΑΓΙΑ~ΕΓΩ και το ΥΦΑΝΤΟ»
⛅🌹🐦🐝🌺🌿🌷🌾🌱🍄🌹🐦🌻🍇🌿🌷⛵
Αυτό το υφαντό μέρες περνώ και το κυττώ•
να τ' αποκρυπτογραφήσω επιχειρώ,ως κοριτσόπουλο,που αρχίζει να υφαίνει με διδαχές απ'την γιαγιά
για το υφάδι,το στημόνι,τα χτένια,
τα ξυλόχτενα,για τις πατήθρες,
τα καρέλια,πώς στήνονται τ' αντιά•
μυούμενη στης σαΐτας της την ρυθμική μαστοριά
μπρος στο κατώφλι της αυλής
τα πρωινά
κάτω απ' τον ίσκιο της κληματαριά!
°°°°°
Μα η γιαγιά μ' έχει ρίξει στα βαθειά!
τα πρωινά
κάτω απ' τον ίσκιο της κληματαριά!
°°°°°
Μα η γιαγιά μ' έχει ρίξει στα βαθειά!
Είναι ζόρικη,μονολογεί τούτη εδώ
η στυμονιά !
κιαν θέλει νυχτέρια μέσ' στου Γενάρη την βαρυχειμωνιά!
αν έχεις σκοπό να βγάλεις πέρα το σχέδιο αυτό!
θέλει και χάρη νάχεις
θέλει και κοφτερό μυαλό
θέλει και χάρη νάχεις
θέλει και κοφτερό μυαλό
ως να ταιριάσεις στο άρμα την Ηώ! στα άλογα μη ματιαστούν να δέσεις μαργαριτάρια χαϊμαλιά!
αλλά
ούτε κι αυτός,που το 'φαινε θα ξέρει,
πού ηύρε ψυχή τέτοιο μεθύσι να κερνά!
πού ηύρε ψυχή τέτοιο μεθύσι να κερνά!
«θέλουν καημό και κόπο τα κεντίδια
δεν τα ξερνά η ζωή,χωρίς σεβντά»
°°°°°°°°°°°
Κι έτσι το άφησε στο σκαμνάκι
στη γωνιά
μου έδωσε φιλί στων ματιών μου
το κενό
°°°°°°°°°°°
Κι έτσι το άφησε στο σκαμνάκι
στη γωνιά
μου έδωσε φιλί στων ματιών μου
το κενό
και μ' άφησε κάτω απ' την νερατζιά
στην κούνια να κουνιέμαι
σ' ένα αργαλειό «ρεόντων υδάτων»
μέσ' του διαδικτύου τον Μαλιακό
στην κούνια να κουνιέμαι
σ' ένα αργαλειό «ρεόντων υδάτων»
μέσ' του διαδικτύου τον Μαλιακό
μόνη να περιπλανιέμαι!
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏
23-8-1976~23-8-2016~6-7-2019
ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΊΩΝ ΝΙΚΗΤΈΣ
«ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΝΙΚΗΤΕΣ»
Νέκταρ ας χύνουν οι θεοίγια να μελώνουν σκέψεις
που 'χει η γη βαρείς καημούς
κι άγγελοι έχουν βλέψεις
Νάναι οι μέρες γιορτινές
να λάμπει το Μετέωρο
θάλασσα να 'χει ο Πηνειός
κι η χρυσαφένια βρύσες
Του γιασεμιού,ας υφαίνουνε
υφάντρες χίλιους κλώνους
για να 'χει να πορεύεται
στους δύσκολούς της χρόνους
Στους ποταμούς τους Πηνειούς
δάφνες για τον Απόλλωνα,
ας της κεντούνε χίλιες νύμφες
με της Πυθίας τους ανθούς
ας της στεριώνουνε μικρούς
στους κλώνους της καρπούς
Στεφάνια ας της πλέκουν
του Μαλιακού οι Νηρηΐδες
των βυθών αστρολυρίδες
Στων Ολυμπίων τους Νικητές
ένας λαός,που εκρύβη
μ' ανάσες σε περγαμηνές
ας στεφανώνει μ' ιαχές
για να θυμάται μ' αναπαίστους
ήρωες,Θερμοπύλες~Κορυτσές
μετανάστες ~ προσφυγιές .
Σοφία Σίβυλλα🌏°°°ΣΣ°°°🌏 8-9-2016/
21-7-2019
Σημείωση : Στις φωτογραφίες απεικονίζονται:η παραλία του Αϊ Γιώργη στην χώρα των Πελασγών της Ανατολικής Φθιώτιδας(Χρυσαφένια θαλασσινή) &
ο Πηνειός ποταμός με την
κοιλάδα των Τεμπών
Του Τρύγου
που απλώνουν χέρι σ' ένα κλήμα
Ζωή,ας κλέβουν των τσαμπιών
σε κάθε της δούλεψής τους βήμα
Νάχουν γλυκιές τις χαραυγές
στα χείλη γάργαρο τραγούδι,
σαν έλθει ο ήλιος να τους βρει
στα χέρια τους μ' ένα τσαμπί
Νάχουν μοσχάτες τις φωνές
σαν πλέκουν τις κληματαριές
Κοφίνια σωρό κι αποσπερίτης
κρασί για να κερνά ο ροδίτης
Με της αγάπης τους σκοπούς
και των ματιών τους στεναγμούς,
καθώς θ' αγγίζουν μελοσταφίδες
γαμήλιες οι υποσχέσεις σε ψηφίδες
Δώστε στις κόρες ροζακί
στους γιούς σας σιδερίτη
να πλάθουν ψυχή~κορμί
με νιότη και με προκοπή
Απλώστε τσαμπιά στο ηλιοφώς
λάμψη να κλέβει ο μούστος
γαμήλιες οι υποσχέσεις σε ψηφίδες
Δώστε στις κόρες ροζακί
στους γιούς σας σιδερίτη
να πλάθουν ψυχή~κορμί
με νιότη και με προκοπή
Απλώστε τσαμπιά στο ηλιοφώς
λάμψη να κλέβει ο μούστος
Τραπέζι πλούτου νάχει ο πτωχός
Άλικος τις Κυριακές να ρέει ο Υιός
Σοφία Σιβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍29--9-2016/16-9-2019/28-9-2020/1-8-2021
Σοφία Σιβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍29--9-2016/16-9-2019/28-9-2020/1-8-2021
Μάσκα
« Μάσκα »
«Μάσκα»
Διάλεξε μια μάσκα και ξεκίνα !
η ζωή σε προκαλεί με πείνα
θάχεις ομπρέλα στην βροχή
πορτοφόλι με ή χωρίς ψυχή
όμως η διάθεση του έρωτα
σε μονοπάτια αφανέρωτα
φέρνει στο νού σου νιάτα
που με Λοΐζο έδινες τα πάντα
μα τωρα φτάνεις τα εξήντα
χωρίς το δρόμο μ ιστορία
στο τοίχο σου των είκοσι τρία.
Σοφία Σιβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 22-0-16
«Μάσκα»
Διάλεξε μια μάσκα και ξεκίνα !
η ζωή σε προκαλεί με πείνα
θάχεις ομπρέλα στην βροχή
πορτοφόλι με ή χωρίς ψυχή
όμως η διάθεση του έρωτα
σε μονοπάτια αφανέρωτα
φέρνει στο νού σου νιάτα
που με Λοΐζο έδινες τα πάντα
μα τωρα φτάνεις τα εξήντα
χωρίς το δρόμο μ ιστορία
στο τοίχο σου των είκοσι τρία.
Σοφία Σιβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 22-0-16
Γραφή Πληγή
« Γραφή Πληγή »
Ίχνη Αγάπης σου σε φεγγαρόπετρα
δεμένα
πληγώνουνε το δάχτυλο,πληγώνουνε
κι εμένα
στους όζους,που εσκάλωσε η μνήμη σου
ως πέτρα
μόνο την νύχτα χαιρετά στου φεγγαριού
το γέμα
κεντρώνει με πληγή γραφή τις σκέψεις
με τη πένα
τ' άλικο φεγγαροστρατί στάζει περσίδες
με αίμα
του Δίκαιου,που επλάνευε νου σου,ψυχή
και πνεύμα
κρασί ήταν,που εφίλευες,δεν τόθελες
για 'σένα
κι ηύρε απάγγιο κι έγειρε στης Θέμιδος
τη γέννα
για να πλανάται μ'αρχοντιά στο σύμπαν
χωρίς χέννα
🌿🌿🌿🌿
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏 27-10-2016
(στην συλλογή μου «σφύρα» ακροβατώ στο σκοινί
«της ποίησης» χωρίς να δηλώνω ποιήτρια...
«Ασκήτρια ναί» κι ευχαριστώ για την ματιά σας
και μόνον αυτή,μου αρκεί!χωρίς χειροκρότημα)
Ε Υ Χ Η
« Ε Υ Χ Η »
Δώσ μου παιδιά μοναχικά
στα μάτια να κοιτάξω
Της Αθηνάς μας είναι τις ελιές
να τους περιγράψω
Σε μια μπουκιά ψωμί λάδι
να τους στάξω
Στο Αιγαίο μας μια γούμενα
ν' αρπάξω
και τα καράβια του πνιγμού
στη Θηρασά ν' αραξω
Κρασί Νυχτέρι βαρελίσιο
να φυλάξω•
να κοινωνήσω απ' τ' Αγιοπότιρο,
πριν φυλακές τους ανατινάξω
Και καντηλέρι στον Άγιο μας
θα τάξω
"Με λάδι Μαλιακού
Αϊ Γιώργη μου να στ' ανάψω•
στην Χάρη σου για τ' αγγελάκια Μελοκέρι θα κάψω•
παιδιά του δρόμου νηστικά,
αν θελει να τα ψάξω
Κορμάκια έρμα του πνιγμού
να δώσει ν' ανατάξω
Δρόμους για χάρη τους
σε δάση να χαράξω
Στην Παναγιά εμπρός
γονατιστή θα κλάψω
Να δώσει Δύναμη το κόσμο μας
ν' αλλάξω•
Τ' αγγελικά τους βλέμματα
αν ψάξω•
να χαριτωσει
μεσ' της γραφής το λυτρωμό
να περιγράψω
Χωρίς αντάλλαγμα πληγές τους
να δώσει να ξεθάψω
Ζωγραφιά
στης λήθης τον καμβά
ν' αντιγράψω
Και κάποιο δείλι στου Άθω
το Περβόλι να Της γράψω•
πως λισμονήσανε την πείνα,
τα δεινά,την προσφυγιά
...................................
Τότε
κι εγώ πλέον σκαρί στη θαλασσιά
θέλω να προσαράξω.
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏31-10-2016//20-11-2019
να τους στάξω
Στο Αιγαίο μας μια γούμενα
ν' αρπάξω
και τα καράβια του πνιγμού
στη Θηρασά ν' αραξω
Κρασί Νυχτέρι βαρελίσιο
να φυλάξω•
να κοινωνήσω απ' τ' Αγιοπότιρο,
πριν φυλακές τους ανατινάξω
Και καντηλέρι στον Άγιο μας
θα τάξω
"Με λάδι Μαλιακού
Αϊ Γιώργη μου να στ' ανάψω•
στην Χάρη σου για τ' αγγελάκια Μελοκέρι θα κάψω•
παιδιά του δρόμου νηστικά,
αν θελει να τα ψάξω
Κορμάκια έρμα του πνιγμού
να δώσει ν' ανατάξω
Δρόμους για χάρη τους
σε δάση να χαράξω
Στην Παναγιά εμπρός
γονατιστή θα κλάψω
Να δώσει Δύναμη το κόσμο μας
ν' αλλάξω•
Τ' αγγελικά τους βλέμματα
αν ψάξω•
να χαριτωσει
μεσ' της γραφής το λυτρωμό
να περιγράψω
Χωρίς αντάλλαγμα πληγές τους
να δώσει να ξεθάψω
Ζωγραφιά
στης λήθης τον καμβά
ν' αντιγράψω
Και κάποιο δείλι στου Άθω
το Περβόλι να Της γράψω•
πως λισμονήσανε την πείνα,
τα δεινά,την προσφυγιά
...................................
Τότε
κι εγώ πλέον σκαρί στη θαλασσιά
θέλω να προσαράξω.
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏31-10-2016//20-11-2019
Του καφενέ
« του καφενέ»
Καφές με χθές χαρμάνι αλεσμένο
κεχριμπαρένιο κομπολόϊ και αφές
δισκάκι σε πικ απ με γρατζουνιές
Με πνίξανε καπνοί απ το σέρτικο
σ ένα σκοπό απτάλικο ξεμένω
που γράφτηκε για μάγκες επιμένω
μου το ξηγήσανε βράδια αργά
παιδιά στης λησμονιάς την δύση
που παίζανε πεντόβολα τη ζήση
Μα ποιός τα συνερίζεται πια τώρα
που πήραν το παιγχνιδι το στημένο
με την Ελλάδα μένω στο γραμμένο
Δεν έχει ρίζα η ψευτιά σε έθνη
έχουν ψυχές ελεύθερες που καίνε
εκτός κάτι ψευτόμαγκες που κλαίνε
γι ένα σεβντά στα σωθικά κρυμμένο
ψευτόμαγκες του δήθεν υποτακτικοί
θολωμένο τσίπουρο σαν αυθεντικοί
ακούρδιστες κιθάρες μπαγλαμάδες
χωρίς χορδές με τσίγκινες καδένες
περνούν γραφές και λόγια σε αντένες
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍9-11-2016
Κ Ρ Υ Ο
« Κ Ρ Υ Ο »
~ Κρύο ~
ατσαλάκωτο κρύο βαραίνει τούτη δω
της μοναξιάς την προσφυγιά•
σφάζει κι ουρλιάζει σωπαίνοντας
σε κάθε χτύπο η καρδιά •
πληγώνει τ' όνειρο της μάνας μου
νάχω ένα σπίτι με παιδιά ,
που κάθε σούρουπο ένα γύρω
στου φουστανιού της την ποδιά ,
θάσταζε παραμύθια ξωτικών,
που πλάνευαν ήρωες θεριά •
στο ουρλιαχτό του λύκου τον μικρό
θα χουχούλιαζε στην αγκαλιά•
μ'αλεύρι και νερό φεγγαρόπιττες
θα έπλαθε να ψήνει στη φωτιά ,
χωρίς το μάτι να λαθεύει τις σταγόνες
απ' το μέλι μας στην μοιρασιά•
~ Κρύο ~
ατσαλάκωτο κρύο βαραίνει τούτη δω
της μοναξιάς την προσφυγιά•
σφάζει κι ουρλιάζει σωπαίνοντας
σε κάθε χτύπο η καρδιά •
πληγώνει τ' όνειρο της μάνας μου
νάχω ένα σπίτι με παιδιά ,
που κάθε σούρουπο ένα γύρω
στου φουστανιού της την ποδιά ,
θάσταζε παραμύθια ξωτικών,
που πλάνευαν ήρωες θεριά •
στο ουρλιαχτό του λύκου τον μικρό
θα χουχούλιαζε στην αγκαλιά•
μ'αλεύρι και νερό φεγγαρόπιττες
θα έπλαθε να ψήνει στη φωτιά ,
χωρίς το μάτι να λαθεύει τις σταγόνες
απ' το μέλι μας στην μοιρασιά•
κοιμισμένα ευθύς να τ' ακουμπά
να τα σκεπάζει στο κρεββάτι με φιλιά •
κι όταν θα γέρνει ν' ακουμπήσει
σ' ένα στέρνο,που αγαπά
νάχει γωνιά αυτόν,
που μια βραδυά στα σκοτεινά
τον σπόρο έσπερνε για την γενιά
να τα σκεπάζει στο κρεββάτι με φιλιά •
κι όταν θα γέρνει ν' ακουμπήσει
σ' ένα στέρνο,που αγαπά
νάχει γωνιά αυτόν,
που μια βραδυά στα σκοτεινά
τον σπόρο έσπερνε για την γενιά
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍 25-11-2016
Ανέξοδη διέξοδος
«Ανέξοδη διέξοδος»
Όταν το κρύο μπαίνει από παντού
ανέξοδη διέξοδος η άνοια του νου
Χύνεται σε άβυσσο το αίμα πορφυρό
άλογο γυρνά στις φλέβες, κορωνοϊό
Βαρκάρης,χωρίς κορμοράρανους μένεις
σ' ατέρμονα ταξείδια πλάνης δένεις
Με μπουνάτσα,μ'ανεμοδούρα
μεσ' του φεγγαριού τον μύλο
με την πληγή της σημαδούρα
δένει η ψυχή,κάβο ένα γύρω
Στην μυστική σχισμή του χρόνου
ψάχνεις να κλείσεις μια ρωγμή
μα η γούμενα του παραλόγου
λάθος κρατά στο χέρι το κλειδί
Σ' ατέρμονα ταξείδια πλάνης μένεις
βαρκάρης,χωρίς κορμοράνους δένεις
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍10-12-2016//27-3-2020
Υπάρχει και τεχνική ψαρέματος με κορμοράνους!
Δείτε
httptp://aksioperierga.blogspot.com/2012/07/blog-post_3306.html
https://www.fd-nestosvistonis.gr/index.php/2012-01-11-16-16-46/2012-01-11-16-17-50/2012-01-11-16-19-54
https://ellas2.wordpress.com/2019/02/06/%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85/
https://axiosdelta.gr/did-you-know-item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC/
ανέξοδη διέξοδος η άνοια του νου
Χύνεται σε άβυσσο το αίμα πορφυρό
άλογο γυρνά στις φλέβες, κορωνοϊό
Βαρκάρης,χωρίς κορμοράρανους μένεις
σ' ατέρμονα ταξείδια πλάνης δένεις
Με μπουνάτσα,μ'ανεμοδούρα
μεσ' του φεγγαριού τον μύλο
με την πληγή της σημαδούρα
δένει η ψυχή,κάβο ένα γύρω
Στην μυστική σχισμή του χρόνου
ψάχνεις να κλείσεις μια ρωγμή
μα η γούμενα του παραλόγου
λάθος κρατά στο χέρι το κλειδί
Σ' ατέρμονα ταξείδια πλάνης μένεις
βαρκάρης,χωρίς κορμοράνους δένεις
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍10-12-2016//27-3-2020
Υπάρχει και τεχνική ψαρέματος με κορμοράνους!
Δείτε
httptp://aksioperierga.blogspot.com/2012/07/blog-post_3306.html
https://www.fd-nestosvistonis.gr/index.php/2012-01-11-16-16-46/2012-01-11-16-17-50/2012-01-11-16-19-54
https://ellas2.wordpress.com/2019/02/06/%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85/
https://axiosdelta.gr/did-you-know-item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%88%CE%B1%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BC/
Απείρου Αρμονία
« Απείρου Αρμονία »
Φιλί !
βυθού αστραποβολή,που στην επιφάνεια
χρυσοαντανακλάται ,
το Φιλί Σου •
◾
Ω!Κορμί!
φιδίσια ωκεάνεια αφροκύματα,που στοιχειώνουν
δράκους,
το κορμί σου•
◾
Βοστρύχοι!
στιλπνά μαυροπετροβότσαλα,που ξέρουν
να χύνονται,
τα Μαλλιά σου •
◾
Ω! Σάρκα!
αλισάχνη σε θαλασσόβραχους,που η Ηώς
μελισσοκέρωνε ,
η Σάρκα σου•
◾
Μάτια!
βυζαντινές κερκόπορτες τειχών
που αρμόκλειναν,
τα Μάτια σου•
◾
Ω!Χέρια!
χορός σ αρχαία απειρορρέουσα τραγωδία,
που πλέουν,
τα Χέρια σου•
◾
Χείλη!
έρωτας ροδοχαμογελαστός,
που σε δάκρυ μαστίχης
δροσοσταλίζεται,
τα Χείλη σου•
◾
Ω!Στήθη!
αιώνια αρμονία σ' εφηβική σύνθεση,
που μοσχομεθούν
τα Στήθη σου•
◾
Ω! η Μέση!
ανάγλυφες χαραγές γλύπτη σε μέθεξη τέχνης,
που εκθέτουν
η Μέση σου•
◾
Γλουτοί !
κρυφή συναλλαγή επιφανών ανδρών ,
που κατακτούν
οι Γλουτοί σου•
◾
Ω!Πόδια!
κολοσσοί του φάρου της ψυχής σου
που παραπαίουν*
τα Πόδια σου
◾
ο Στεναγμός!
αθόρυβος βρυχηθμός κοχυλιών,
που ποδοπατούνται
ο Στεναγμός σου•
◾
Ω! Μνήμη!
αιωρούμενοι θαλασσόσποροι στο σύμπαν,
που για ύδωρ
κραδαίνουν
η Μνήμη σου •
◾
Ε γώ!
μετέωρο έρρεβος αστρόφεγγης νυχτιάς ,
που πυγολαμπιδίζει
το Εγώ σου
◾
Ω! Θέληση!
πυρομανής σε κοτσυφώνα ονείρων ,
που αυτοπυρπολείται
η Θελησή σου
◾
Οίστρος!
ανεμοδαρμένοι όργασμοί ψυχανθών,
που καυτός λίβας
αστρογλύφει
ο Οίτρος σου•
◾
Ω! Ιαχή!
θαλασσόχαρος λυτρωμός σε ομφαλό,
που μυρώνει παφλασμούς
*η Ιαχή σου •
◾
η Λησμονιά !
προσκέφαλο τριλαμπρές,Ποσειδώνα,
που σιβυλλίζει
η Λησμονιά σου
🌍°°° *ΣΣ* °°°🌍
*Σοφία Σίβυλλα* *2-1-2017*
Φιλί !
βυθού αστραποβολή,που στην επιφάνεια
χρυσοαντανακλάται ,
το Φιλί Σου •
◾
Ω!Κορμί!
φιδίσια ωκεάνεια αφροκύματα,που στοιχειώνουν
δράκους,
το κορμί σου•
◾
Βοστρύχοι!
στιλπνά μαυροπετροβότσαλα,που ξέρουν
να χύνονται,
τα Μαλλιά σου •
◾
Ω! Σάρκα!
αλισάχνη σε θαλασσόβραχους,που η Ηώς
μελισσοκέρωνε ,
η Σάρκα σου•
◾
Μάτια!
βυζαντινές κερκόπορτες τειχών
που αρμόκλειναν,
τα Μάτια σου•
◾
Ω!Χέρια!
χορός σ αρχαία απειρορρέουσα τραγωδία,
που πλέουν,
τα Χέρια σου•
◾
Χείλη!
έρωτας ροδοχαμογελαστός,
που σε δάκρυ μαστίχης
δροσοσταλίζεται,
τα Χείλη σου•
◾
Ω!Στήθη!
αιώνια αρμονία σ' εφηβική σύνθεση,
που μοσχομεθούν
τα Στήθη σου•
◾
Ω! η Μέση!
ανάγλυφες χαραγές γλύπτη σε μέθεξη τέχνης,
που εκθέτουν
η Μέση σου•
◾
Γλουτοί !
κρυφή συναλλαγή επιφανών ανδρών ,
που κατακτούν
οι Γλουτοί σου•
◾
Ω!Πόδια!
κολοσσοί του φάρου της ψυχής σου
που παραπαίουν*
τα Πόδια σου
◾
ο Στεναγμός!
αθόρυβος βρυχηθμός κοχυλιών,
που ποδοπατούνται
ο Στεναγμός σου•
◾
Ω! Μνήμη!
αιωρούμενοι θαλασσόσποροι στο σύμπαν,
που για ύδωρ
κραδαίνουν
η Μνήμη σου •
◾
Ε γώ!
μετέωρο έρρεβος αστρόφεγγης νυχτιάς ,
που πυγολαμπιδίζει
το Εγώ σου
◾
Ω! Θέληση!
πυρομανής σε κοτσυφώνα ονείρων ,
που αυτοπυρπολείται
η Θελησή σου
◾
Οίστρος!
ανεμοδαρμένοι όργασμοί ψυχανθών,
που καυτός λίβας
αστρογλύφει
ο Οίτρος σου•
◾
Ω! Ιαχή!
θαλασσόχαρος λυτρωμός σε ομφαλό,
που μυρώνει παφλασμούς
*η Ιαχή σου •
◾
η Λησμονιά !
προσκέφαλο τριλαμπρές,Ποσειδώνα,
που σιβυλλίζει
η Λησμονιά σου
🌍°°° *ΣΣ* °°°🌍
*Σοφία Σίβυλλα* *2-1-2017*
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)