« Δεν Ξεχνώ »

Μονάχη μου αλυχτάω στα χαλάσματα
καμμένα τα πεύκα σαν φαντάσματα
μου λείπουν οι φίλοι μου απ' το χθες
αστεράκια μου στις φεγγαρονυχτιές

Μου λείπει ο Νίκος,η Μαρία,η Αννιώ
ο μπάρμπα Γιάννης με την Κατερινιώ
πούναι το φως,που αφήναν αναμμένο;
ψάχνω λίγο νερό κι αυτό στερεμμένο

Πώς με περίμεναν και τώρα ερημιά!
πού είναι τα γέλια τους κάθε βραδιά
στην κούνια της πεύκας να τους δω,
να μου φωνάξουν ξανά,νά νά η Τυττώ

Βουβάθηκαν δεν βγαίνουν στην αυλή
να στρώσουν το τραπέζι όλοι μαζί•
έχουν περάσει μέρες,που αλυχτάω
μήπως με θυμηθούν γιατί πονάω!

Πήγα στην κούνια τους,μα δεν υπάρχει
χωρίς τα παιδιά η ζωή,τί νόημα νάχει;
την γιαγιά και τον παππού στον κήπο
να τον φροντίζουν παρέα με τον Νίκο;

Ν' ακούω τα μυστικά των κοριτσιών
πώς χουρχούριζαν,ενώ ήμουν παρόν•
τον Νίκο να σκαρώνει ένα θεατράκι,
για να παίξει ν' ανεβαίνει σε σκαμνάκι

Ξέμεινα μονάχη,άρχισα να φοβάμαι
λάθεψα την πεύκα ίσως,δεν θυμάμαι•
δεν βρέθηκε κανείς να μου απαντήσει
ούτε ο γείτονας για να με κυνηγήσει

Όλα είναι μαύρα κι έχει πέσει μια αχλύ•
τον παππού,την γιαγιά με την ραπτομηχανή,
τον Νίκο,την Μαρία,την Αννιώ με το φουρό!

Πείτε μου,πού να ψάξω να τους βρώ;
Μήπως εδώ στον δικό μου ουρανό;
Βλέπετε Δεν Ξεχνώ !

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-8-2018