« Βουβός »

      « Βουβός »                        

Απέμεινες βουβός•

Ένα κουβάρι τυλιγμένη η ψυχή•

έγειρε απανθρακωμένη στο χώμα και θρηνεί

αδελφωμένους σκελετούς,που δέθηκαν μαζί

για να αντέξουν της κοιμήσης τους την Φυγή

Γεννήθηκες γενναίος!

Μαχητής ανδρώθηκες σε μια αγκαλιά μ' ευθύνη

Αξιώθηκες την ηφαίστεια πανοπλία να σε ντύνει

κι έταξες χωρίς ολοφυρμούς να ζεις κάθε οδύνη

Ολοφώτιστες μαραθώνιες μάχες σε φοβήθηκαν

Τα δυό σου χέρια από τις καύτρες  δεν νικήθηκαν

Κουπιά να γίνουν στις πλημμύρες δεν αρνήθηκαν

Μα απ' τον ορυμαγδό των κεκοιμημένων ηττήθηκαν

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍31-7-2018.....23-7-2019

Η γραφή μου αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες μαχητές πυροσβέστες και όλους όσους πάλεψαν με τις φλόγες για να σώσουν ζωές μια μέρα σαν και σήμερα το 2018 στην μεγάλη πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική

Η φωτογραφία είναι απ' το οικόπεδο,όπου βρέθηκαν σφιχταγκαλιασμένοι 16 νεκροί

Και ο πυροσβέστης,που αγωνίστηκε, χωρίς την φωτιά να φοβηθεί

μπρος στους κεκοιμημένους έγειρε!

« ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΜΑΤΙ »

           «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΜΑΤΙ»

Μονάχη μου αλυχτάω στα χαλάσματα
Καμμένα τα πεύκα,σαν φαντάσματα
Μου λείπουν οι φίλοι μου απ' το χθες!
Αστεράκια μου στις φεγγαρονυχτιές

Μου λείπει ο Νίκος,η Μαρία,η Αννιώ!
Ο μπάρμπα-Γιαννης με την γιαγιά Κατερινιώ!
Πού 'ναι το φως,που αφήναν αναμμένο!
Ψάχνω για λίγο νερό•
μα και τούτο στερεμμένο!

Πώς με περίμεναν...
και τώρα ερημιά!
Πού 'ναι τα γέλια τους κάθε βραδιά!
Άς ήταν...
στην κούνια της πεύκας να τους ξαναδώ..
να μου φωνάζουν νά νάα... ήλθε η Τυτώω...

Βουβάθηκαν πια...
δεν βγαίνουν στην αυλή•
να στρώσουν το τραπέζι τους όλοι μαζί!
Εχουν περάσει δυο χρόνια,που αλυχτάω•
μήπως και με θυμηθούν....
γιατί πονάω!

Πηγαίνω στην κούνια τους...
μα δεν υπάρχει•
χωρίς τα παιδιά η ζωή μου...
τί νόημα νάχει!
χωρίς την γιαγιά και τον παππού
τον κήπο τους να φροντίζουν
με παρέα τους τον Νίκο!

Χωρίς ν' ακούω τα μυστικά των κοριτσών•
πώς τα χουρχούριζαν....!
ενώ στην πεύκα ήμουν παρόν!
Χωρίς τον Νίκο να σκαρώνει θεατράκι•
και για να παίξει ν' ανεβαίνει σε σκαμνάκι!

Ξέμεινα μονάχη....
άρχισα να φοβάμαι!
Λάθεψα την πεύκα;
Ίσως !
Δεν θυμάμαι•
δεν βρέθηκε κανείς να μου 'παντήσει•
ούτε κι ο γείτονας για να με κυνηγήσει!

Όλα είναι μαύρα κι έχει πέσει αχλήηη....

Πείτε μου ...
Τον παππού,την γιαγιά με την ραπτομηχανή!
τον Νίκο,την Μαρία,την Αννιώ με το φουρό!
Πείτε μου...
πού να ψάξω να τους βρώ;

Μήπως...
εδώ στον δικό μου ουρανόο !!!
Βλέπετε....
«Δεν Ξεχνώ» !!!

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-8-2018...23-8-2019...22-8-2020

« Προσμονή »

       « Προσμονή »

« Προσμονή »
Άνεμος θα γενώ
χωρίς αχή
να σου φέρνω
μυρωδιά γιασεμί
να σου θυμίζω
πως υπάρχει
προσμονή

Χωρίς φάρο
δεν αράζει
το καράβι
στην ακτή,
πριν βγει
ο ήλιος την αυγή

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ🌍22-7-2019

« Στα χνάρια του βυθού »

   « Στα χνάρια του βυθού » 

Στις θάλασσες από παιδί
μαθαινα να ξεχνιέμαι
Με πόδια γυμνά κοχυλάκια
να μαζεύω στα ρηχά

Ξεβρασμένους αστερίες
να κρύβω στην στεριά
Στο βυθό της να γειώνομαι
για να μη την απαρνιέμαι
Να πληθαίνω τις ανάσες μου
στην επιφάνεια,που ζω
Απ' τα θαλασσόχαρα μάθαινα,
πώς να μη ξεγελιέμαι
κι έγιναν οι καταδύσεις μου
άλματα επί κοντώ
στο ραντεβού με το φωκάκι
για να συναντιέμαι

Κρώζανν οι γλάροι από ψηλά
να μας φοβίσουν
Ήλθαν και κάτι μελτεμάκια
να ταράξουν την αγάπη
Μεδουσες έστειλε ο γαρμπής
να μας φλογίσουν
μα βρήκαμε σύμμαχο
μια σμέρνα τον σατράπη

Ένας πληθωρικός ροφός
εκτέλεσε μια πέρκα
κι έντρομα κρυφτήκαν
τα σαλάχια μεσ' την άμμο•

έμειναν να σεργιανούν
μαυρομούστακες γαρίδες
απ'την Μέκκα
κι αργόσυρτη μια τούνα
χάρασσε το βυθό μας χάμω

Μα ο Ποσειδώνας άρπαξε
την τρίαινα με μένος•
αρμάτωσε ιππόκαμπους
μ' άλογα

Θάταν.... ίσα με χίλια ;!

Απ' το βυθό ξέθαψεν ο έρως της Αφροδίτης μία Χτένα

για της Γοργόνας τ' αχτένιστα μαλλιά,
ίσα με δώδεκα μίλια!

Κι εσύ κυττάς ατάραχος ,
πώς θρηνούν οι κούκοι;
όταν κλωσσούν
τ'αυγά τους καλόφωνα κανάρια;

κι όχι εμέ που 'χω στο βυθό
φωκάκι γι' αποκούμπι
και ξενιστή μια Σίβυλλα
απ' των Δελφών τα χνάρια

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍15-7-2017 .... 3-11-2019