« Έπεα πτερόεντα »

    

Έπεα πτερόεντα.                       

  

Αν ήταν της ζωής τα βιωμένα 

στου νου τις παρυφές μας πετρωμένα

δρόμο θα έκλεινες στα πεπρωμένα,

πριν σ' αγγίξουν με λόγια φτερωμένα

                    

Όσα η ψυχή ξερνά αναμασημένα

πίσω από τζάμια καλοφωτισμένα

αστέρια θα γεννιούνται,πριν πυρακτωθούν

αστερίες,πριν στην άμμο ξεβραστούν

«Έπεα πτερόεντα» θ' αναζητούν

τραίνο επιστροφής να επιβιβαστούν •

 έξοδο κινδύνου ν' αποβιβαστούν,

πριν σε σταθμό απολησμονηθούν

Λόγια,που δεν τόλμησαν να 'ξομολογηθούν

θα προσπαθούν να ξαναθυμηθούν•

αν Αυγερινός και Πούλια, ανταμωθούν,

πριν στο άρμα της Ηούς εξαϋλωθούν

Στο θεατράκι της ζωής,

που έχτισαν οι λέξεις

θα βρίσκει ρόλο η καρδιά,

αν το αντέξεις

Απ' την πλατεία θα λογίζεσαι,

ως θεατής ανώνυμος         

με το θεατρίνου βλέψεις

στ ’ όνειρο,που έπλασες 

με παντομίμα

θα σε καλούν να παίξεις

Κι αν δεν σ' αρέσει το έργο θεατή

λέξεις κλειδιά άλλαξε στο χαρτί•

το ” αγαπώ" χάραξε στην λέξη

"Κατακτώ" 

λάφυρα,αν θέλεις ν' αδράξεις

στο λεπτό

 

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍20-9-2020 / 22-7-2021//

8-7-2022/10-2-2023/23-10-2023

Στο θεατράκι της ζωής μου

Το δικό μου θεατράκι δεν το καταδέχονται πολλοί

εκτός από το γάτο τον Αλή...

Δεν θα κόψεις εισιτήριο εισόδου εδώ

Θα φύγεις μ' ένα εισιτήριο εξόδου,

δώρο να εξαργυρώσεις στου έξω κόσμου

το θεατρικό

Γι απόψε στο εισιτήριο εξόδου

θα βρεις σ' ένα χαρτάκι κρυμμένο

ένα απ' τα κλειδιά μου γραμμένο,

που αν μαζί σου δεν το μοιραστώ

δεν θα 'χει ουσία τ' αποψινό θεατρικό

Δες το με μάτια ανοιχτά 

ακριβέ μου θεατή

🗝️Θέλει σάτιρα η στείρα Ζωή για να την πιείς,

σαν να 'ναι γεμάτο το ποτήρι Της,

που άδειασε,πριν να το δείς🗝️

Λίγοι το έχουν καταλάβει αυτό

Εγώ πάλι ...

Δεν προσεγγίζω

Δεν προσεγγίζομαι

Στα σύννεφα ακροβατώ,χωρίς σχοινί 

Στο βυθό καταδύομαι,χωρίς στολή

Κι αν τύχει να γκρεμιστώ!

αρκεί στον Μαλιακό να καταδυθώ

προχού αναπαυθώ

στο δικό μου θεατράκι ...

που δεν το καταδέχονται πολλοί,

εκτός από το γάτο τον Αλή

🗝️Θέλει σάτιρα η Στείρα Ζωή για να την πιείς,

σαν να 'ναι γεμάτο το ποτήρι της,

που άδειασε,πριν να το δεις 🗝️

Λίγοι το έχουν καταλάβει αυτό !

Γι αυτό κι εγώ

χωρίς να παρενοχλώ

με μάτια ανοιχτά 

στην πανάκριβη ησυχία του κόσμου

παρακολουθούμαι και παρακολουθώ

Δεν προσεγγίζω

Δεν προσεγγίζομαι

Στα σύννεφα ακροβατώ,χωρίς σχοινί

Στο βυθό καταδύομαι,χωρίς στολή

Κι αν γκρεμιστώ!!!

στα βύθια του Μαλιακού αρκεί να καταδυθώ!

Νύμφη ν' ανακατευτώ στων Νηρηίδων τον κυματισμό

σ' ένα δικό τους με τα ρινοδέλφινα χορικό!

Και στην αιώνια " Θάλασσα των Ιπποκάμπων "

της Χρυσαφένιας Θαλασσινής στον Μαλιακό

είθε ν' αναστηθώ άλιο αερικό !

"της ευτυχίας τους να προσομοιωθώ"

       "Σ' έναν πριν την αυγή χορό "

     Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍21-7-2021

Η Γιαγιά

Στης μητέρας μου την ποδιά

τραγουδούν πουλιά στην σιγαλιά,

καθώς ξεφεύγει ο νους της μακριά 

στους Ελαιώνες,προς του Μαλιακού τα ήσυχα νερά

ν' ακούσει μια γνώριμη λαλιά απ' τα αϊδόνια

στου "Κούκ την ρεματιά"

«Θα γυρίσουν τα εγγόνια σου γιαγιά

στην ζεστή σου αγκαλιά!

να φάνε λουκουμάδες τηγανιτούς σε λάδι

απ' τις ελιές σου•

γι αυτούς κληρονομιά,

πριν πάψουν να μαντάρουν τα χεράκια σου τα χρυσά

τα τριμμένα παντελονάκια τους απ' τα παιχνίδια τους

σε κάθε της γης,που βρέθηκαν γωνιά•

με χιλιάδες ευχές για Προκοπή

κατά του Θεού την εντολή!

Ν' αποκτήσουν δισέγγονα πολλά,

που θα παίζουν Καλοκαίρια στην δική τους πάτρια γειτονιά ,

αφήνοντάς τους υπόσχεση να τους προσέχεις από 'κεί ψηλά»

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍17-7-2021

Σημείωση:" Του Κουκ(ου) το ρέμα" 🌳🌲🥀🍄🌳🌿🌲🌱🐦🦆🦉  όπως και λένε αυτήν την ρεματιά στην καθομηλουμένη στον τόπο μου,την οποία βλέπουμε και ακούμε τα πουλιά από την βεράντα μας,!που κάθεται η γιαγιά σπίτι μου