Χρόνια Πολλά

 

Χρόνια πολλά αστέρι μου κι ευτυχισμένα να σου χαρίζει ο Ύψιστος παρακαλώ,σαν να ήταν δίπλα σου ο πατέρας,που σε στήριζε σε κάθε βήμα σου,αλλά σου στέρησε στα 14 χρόνια σου η ζωή και αυτό σε ατσαλωσε,σου έδωσε δύναμη διπλή!κι εγώ έπαιρνα κουράγιο για να σε βοηθώ με υπομονή,δημιουργώντας μαζί!          

Αριστεύσας σε κάθε βαθμίδα των σπουδών σου,εκπληρώνοντας τα στρατιωτικά σου καθήκοντα στον τόπο,που γεννήθηκες έφτασες μόνος με υποτροφία στην Αλβιώνα Γη για να εκπονείς σήμερα στη Γενετική την δική σου διατριβή ακούγοντας μέσα σου πάντα του πατέρα σου την ύστατη ευχή «Γιέ μου θα σπουδάσεις εσύ,αλλά πρώτα θα είσαι καλός άνθρωπος και μετά καλός επιστήμονας για τους ανθρώπους στη γη !» 

 Ευχαριστώ, που είσαι το δικό μου καλό παιδί,το οποίο γαλούχησα, χωρίς να έχει αφήσει στην άκρη την Ελληνική παιδεία και ψυχή, προσμένοντας καλύτερες μέρες για να βρεθεί ξανά στον τόπο του και να προσφέρει στη μάνα του και στην Πατρίδα του,όσα του ορίζει η γλυκιά του ελληνική ψυχή και το κοφτερό μυαλό, που χαράζει δρόμους στην επιστήμη στα χνάρια των προγόνων του!

             💙 Πολλά φιλιά !!!

            Σοφία Σίβυλλα η μαμά🌍°°°ΣΣ°°°🌍 20-9-2022🍰

 

 

Νυχτερίδα και πανσέληνος

Κι απόψε στην ώρα της  ξεπρόβαλε πανσέληνη πάνω από τον ορεινό όγκο της Βόρειας Εύβοιας φεγγοβολώντας τον Μαλιακό κόλπο και την Χώρα των Πελασγών της Ανατολικής Φθιώτιδας!!!

Μια νυχτερίδα θαμπώθηκε και βρήκε καταφύγιο στο σισκοτισμένο μπαλκόνι μου και τόλμησε να μπει από το ανοιχτό παράθυρο στο εσωτερικό του σπιτιού!

Όσοι περιμέναμε να χαρούμε την πανσέληνο του ελαφιού της Άρτεμης και του κεφιού με ένα ποτό

στο χέρι, βρεθήκαμε να κυνηγάμε το μαύρο ζωάκι της νύχτας με  ό,τι έβρισκε ο καθένας πρόχειρο!

Χαρτοπετσέτες ίπταντο,σειρά πήραν κάποια πηρούνια,που δεν ξέρω αύριο, που θα βρεθούν και οι πετσέτες,που είχαν ξεμείνει στο τραπέζι κι έγιναν όπλο των πιο επιτήδειων!

Κάποιος δοκίμασε να τη φτάσει με μία σκούπα που βρήκε πρόχειρη στο μπαλκόνι αλλά του ξέφυγε!

Και εγώ,που άνοιξα τα φώτα και επιτέλους απομακρύνθηκε στο φεγγαρόλουστο σκοτάδι ήμουν το μαύρο πρόβατο στην παρέα, καθώς το γλέντι,που ξεσήκωσε ή μαυροφορεμένη απρόσκλητη επισκέπτρια έλαβε τέλος!

Και απομείναμε γύρω από ένα τραπέζι να συζητάμε για την νυχτερίδα και τα δεινά, που μπορεί να φέρει στο σπίτι η επίσκεψή της, αναγνωρίζοντας όλοι μας, πως είναι μόνο δοξασίες, όσα της επισυνάπτουν!

Και για καλό και για κακό η μητέρα μου δεν ξέχασε να βάλει λίγο θυμίαμα και όλους του παρευρισκόμενους να θυμιάσει έναν-έναν ....  ακόμη σταυροκοπιέται!

Και αυτή πλάσμα του Θεού είναι της λέω!

Τι πειράζει που είναι μαύρη;

Καληνύχτα σε όλους 👒

Γερνάω Σοφία !!! (συνομιλία με τον εαυτό μου)

       

  Οι μέρες μου μίκριναν και οι νύχτες

     μεγαλώνουν ανέλπιστα!

      Το χέρι μου απλώνεται στο προσκέφαλο!

          Μοιραία ακουμπά το άλλο....

κι αυτό πιο κρύο!

          Του ακουμπώ τα χείλη μου•

 διακρίνω την γεύση της νεανικής σου απαλότητας Σοφία!

Ξέρεις;

        Με ξεγελάς ακόμη και με τη σκέψη της παρουσίας σου!

       Βρίσκομαι στο κρεββάτι,μα αιωρούμαι στο άπειρο!

       Μου είναι απαραίτητο πλέον το άπειρο Σοφία!

       Σαν τον πασατέμπο στα θερινά σινεμά!

      Σαν την μυρωδιά των ανθισμένων γιασεμιών !

     Κι όμως... Γερνάω Σοφία

    Μου μιλάς,μα δεν ακούγεσαι

      Κάθομαι απέναντί σου σ' ένα καφέ στις όχθες του Σηκουάνα,χωρίς πανωφόρι!

      Στα μάτια σου καθρεφτίζονται οι ήσυχοι κυματισμοί του!

      Βουρκωμένα διακρίνω ακόμα τα μάτια σου Σοφία!

     Δειλινό σου υποσχέθηκα να ξεκινήσουμε την βόλτα μας!

     Το καραβάκι στην προκυμαία έφθασε φωτισμένο!

     Θα μας πάει,ως την Παναγία των Παρισίων

     Οι προβολείς του φωτίζουν τις όχθες

     Θα τα δεις όλα μέσα από άλλη διάσταση

Αλλού ταξιδεύει ο νους σου Σοφία 

Δεν βαρέθηκες να σκέφτεσαι "τις  Κόρες" !

Και "η Αφροδίτη της Μήλου" και  " η  Νίκη " είδες;

πώς στέκουν αγέρωχες...!

 Αγάλματα

Ενώ εσύ μου κύρτωσες!

λες και βαραίνουν εσένα τα χρόνια των αιώνων τους! 

 Γερνάω Σοφία

 Ξέρω είναι πικρή η ξενητειά και για τ' αγάλματα,

αλλά εσύ δεν είσαι άγαλμα πλέον Σοφία !!!

 Σκέφτομαι λοιπόν μια μέρα

στο ταξείδι των ονείρων μας να κάνουμε μια βόλτα!

την βόλτα,που σου έταξα....

Και αν πετάξουμε με αερόστατο

σκέφτομαι να τις απαγάγουμε ...... 

Μα δεν τις σηκώνει μου απαντάς σοβαρά μέσα από την φωτογραφία!

Γέλα μου!

Εξ' αιτίας τους έπαψες να χαμογελάς !

 Κρυώνεις

      Σου φορώ την ζακέτα

σε σφίγγω για μένα•

να σε νιώσω!

      Δειλά σου ψιθυρίζω,ότι σ' έχω ανάγκη•

μείνε,μη χάνεσαι!

Γερνάω Σοφία

    Δεν μου μιλάς,όπως κάποτε•

προσπάθησε μόνον να μου χαμογελάς!

Να σου δείξω το Παρίσι θέλω,χωρίς παρελθόν

Άκουσέ με,θα σου αρέσει!

 Γερνάω Σοφία

     Δεν θα προλάβω φοβάμαι και είναι πολλά αυτά,που πρέπει να δεις!

  Θυμάσαι ένα δειλινό μπρος στην πιγκόνια στο μπαλκόνι, όταν στο έταξα;

   Θα ξεραθεί είπες,αν δεν το κάνεις,γι αυτό σκέψου την πιγκόνια... 

Γερνάω Σοφία

    Την σοκολάτα σου να πιεις... κρυώνεις κι έχει ψύχρα!

 Κι αυτό το τραγούδι του Ντασέν,που σ' έχει στοιχειώσει 

"όνειρα πουλιά μου ταξιδιάρικα" δεν φεύγει απ' το μυαλό σου  

 Συνεχώς το ίδιο σιγοτραγουδάς•

δεν βαρέθηκες ;

Κι εγώ Γερνάω Σοφία!

       Τα όνειρά μου σταμάτησαν να ταξιδεύουν πλέον!

  Γύρω από ένα μαξιλάρι,υδρόγειος σφαίρα, στροβιλίζονται στο άπειρο!

       Τί λες,να πετάξουμε μ' εκείνο το αερόστατο,που είναι γεμάτο όνειρα!

         Θα το οδηγώ εγώ στις περιπλανήσεις του μέσα στο τεράστιο όνειρό μας και μόνον αυτό να ξέρεις θα το τροφοδοτεί συνεχώς!

Έλα ν' απογειωθούμε Σοφία !

      Τα γυαλιά αρχίζουν να θαμπώνουν πάλι!

Πότε θα πετάξουμε με το αερόστατο;

 Πάλι δεν μιλάς!

   Πάντα με μπέρδευαν οι λέξεις, που έπλεκες τις σκέψεις!

   Πνιγόμουν στις θηλιές του Μορφέα,πριν τις ξεμπλέξω,

             ενώ εσύ ανέλυες τους γόρδιους δεσμούς τους!

Κι όμως με νανούριζες Σοφία!

    Ξυπνούσα ανάλαφρα με το σάστισμα της αυγής•

να δω μην λείπεις κι ο Ήλιος δεν ανατείλει!

 Και μετά μιλούσαμε στη μέρα,

σαν να ήταν μητέρα!  

Έπαψες πλέον να της μιλάς και να με κανακεύεις!

        Μόνον μου χαμογελάς μέσα από μια φωτογραφία στο κομοδίνο

 Δεν ξεχνώ τ' αγάλματα!

 Απλά Γερνάω Σοφία

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍8-9-2022/18-1-2023