Για να λεγόμαστε άνθρωποι

«Για να λεγόμαστε άνθρωποι»

  https://youtu.be/5NX0N5uVfOg

Ένα διαφορετικό αφιέρωμα ...
στον Γέρο Χρόνο,που διανύει την τελευταία ημέρα της ζωής του μέσα μας .....διεγείροντας..... τον έναν και αδιαίρετο χρόνο μας,που δεν μας εγκαταλείπει εις το διηνεκές, ώστε να συνεχιστεί το ταξείδι του εντός μας, λαξεύοντας την σπείρα της ζωής μας, άλλοτε με το καλέμι της αγάπης κι άλλοτε του μίσους,
άλλοτε της δημιουργίας κι άλλοτε της απραξίας, άλλοτε της αρετής κι άλλοτε της κακίας,
άλλοτε της γαλήνης
κι άλλοτε του άγχους, άλλοτε της καλοσύνης
κι άλλοτε της απονιάς, άλλοτε της αλήθειας
κι άλλοτε της ψευτιάς, άλλοτε της περηφάνιας
κι άλλοτε της ταπεινοφροσύνης,
άλλοτε της μοναξιάς
κι άλλοτε της μοναχικότητας,
άλλοτε του υπάρχω κι άλλοτε « του αμφιβάλλω περί της ύπαρξής μου »,
άλλοτε του συνυπάρχω κι άλλοτε « του αποστασιοποιούμαι»
και ούτω καθεξής με,
όσα ετερώνυμα θα μπορούσε ο καθένας μας να φέρει κατά νουν για να πλέξει την σπείρα της δικής του ζωής!
Καλή συνέχεια στο χρόνο μας λοιπόν,που ως άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να τον σηματοδοτούμε ποικιλοτρόπως για να μην ξεχνάμε ν' ανανεώνουμε τους αρχέγονους στροβιλισμούς μας,
που θα χαράσσουν «το γύρω του μέσα μας» περιχάρακώνοντάς μας απ' τους έξωθεν σπειροειδείς κυματισμούς μας
«του φαίνεσθαι»
 στον συμπαντικό κόσμο
« του γίγνεσθαι » από την οποία ο καθένας μας περιβάλλεται
Ώστε να μπορούμε ν' αφουγκραζόμαστε μέσα μας,
ο καθένας μας χωριστά,
και ως μέλη του κοινωνικού συνόλου,
ότι συνεχίζουμε ακόμη
«να είμαστε άνθρωποι»
« για να λεγόμαστε άνθρωποι »

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍31-12-2019

« αόρατες σιωπές »

« αόρατες σιωπές »
   
Σκοτάδι
Στο χορικό
των Ερινύων
αλυχτούσαν
οι σιωπές της

Με ηθικό χορηγό
την Άρτεμις
η Άτη προκαλούσε

Οικτήρμων ο Απόλλων
γαλήνευε
τον θόλο της

Άδεια Σελήνη
στην στράτα της
ξεπροβόδιζε
αόρατες σιωπές

Κάθε σιωπή είχε όνομα,
χωρίς ήχο
Κάθε σιωπή είχε μορφή,
χωρίς υποκείμενο

Ξεχύθηκαν εντός της
αόρατες
ταιριάζοντας στίχους,
χωρίς νότες

Άδουσα πελεκούσε
χωρίς καλέμι,
χωρίς σφυρί
ημιθανείς
αόρατες σιωπές

Μαντάλωνε
πόρτες
μ' ορθάνοιχτα
τα παράθυρα•
μην τύχει κι ακουστεί
στο σταυροδρόμι
του λύκου

Και γιάτρευε,
όσες κατάφερνε
να γλυτώσει
απ' τα δόντια
του Δέσμιου Ύμνου
αόρατες σιωπές

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍4-11-2019

« Σκιάχτρα »

               
                                        « Σκιάχτρα »

         
Ξέμειναν στις ακρογιαλιές
μονάχα να ρεμβαζουν
σκιάχτρα,που βάλθηκαν
άνθρωποι να μοιάζουν

με ξεχασμένα ψάθινα καπέλλα
και παρδαλά γιαλιά

Καμώνονται,πώς λιάζονταν
αγέλες ανθρωποειδών
με πετροβότσαλα χαμόγελα
στην θέση των δοντιών

ξεβρασμένα θαλασσόξυλα
οι αγκαλιές σαθρές

Οι ηλιοκαμμένοι αστερίες
πήραν την θέση την καλή•
νομίζονται πεφταστέρια,
που ξέμειναν στην γη

ανθρώπινες ευχές στο ηλιοφώς
ξόδι,χωρίς προορισμό

Σε αστραγάλους κόκκοι άμμου,
που χάριζαν επιδέξια φιλιά
κοσμούν αγλαΐζουσες οθόνες
σε μικροαστών κελλιά

λινκ σε φόντο σμαραγδί
παρελαύνουν προκλητικά

Των αιώνων μας η αψεγάδιαστη
ομορφιά μοιράζεται εδώ κι εκεί!
Θρυαλλίδα η ουτοπία μας
θυμίζει σκιάχτρα θαλασσοειδή

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍11-10-2017//19-11-2019//25-9-2020

« ΈΦΥΓΕ »

                       « ΈΦΥΓΕ » 

                Μετρημένα λόγια

τα λόγια,που σ' έστησαν στον τοίχο •

                μ' ένα τσιγάρο να ξεφεύγει απ' τα χείλη κι ένα στίχο

                από 'να ρεμπέτικο,
που αμυδρά θυμήθηκες του Μπίνη

                έκλεισες τις πόρτες,
που σου 'φηνε ανοιχτές εκείνη

           Μάζεψες της ερημιάς σου
την ορμή μη προδοθείς
έγειρες τους ώμους στο νεώσοικο
να κρατηθείς
περίσσευε το δάκρυ,μα κυλούσε
τώρα ανάποδα

           γι έναν έρωτα παράσιτο,
που σε ρουφούσε άπονα

            Ένα τσιγάρο έπεσε απ' τα χείλη σου σβησμένο

            κι έστειλε μήνυμα στη γη
 η στάχτη αναμμένο,

            πως παραμένεις της ζωής αιώνιος παραβάτης

            στη φυλακή του έρωτά της,
που έχασες,σακάτης

 Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 23-10-2017/11-10-2019

Σημείωση: Η γραφή μου τούτη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη Συλλογή μου « σφύρα » της Google τον Οκτώβριο του 2017 και στην Κοινότητα των Ελλήνων Ποιητών της Google επίσης
Ευχαριστώ👒

« ΔΆΚΡΥΑ ΚΑΚΑΒΙΑΣ »

              « ΔΆΚΡΥΑ ΚΑΚΑΒΙΆΣ » 

                   
Τα ψάρια τα ψιλά κάνουν
την καλή την κακαβιά
έλεγε ο παππούς συχνά•
τον θυμήθηκα ξανά
στο τραπέζι του Θωμά

Στη βάρκα του απ' το πρωϊ
σπαρταρούσαν οι γοβιοί
τα σπαριά,νάσου κι αχινοί
με μπακαλιάρους στη γιορτή

Ακούραστα τα χέρια του,φωτιά
κρατούσαν Κρητικό σουγιά•
καθάριζαν με μαεστρία την ψαριά
αφήνοντας τ' αυγά τους στην κοιλιά

Στο πι και φι τέλειωσε την δουλειά
σφυρίζοντας συνθηματικά
σ' αλάνια γάτους απ' τη γειτονιά,
να γευματίσουν τα σπλαχνά

Θάλασσα στο τσουκάλι της κακαβιά
με αυγά απ' αχινούς για νοστιμιά
με πατάτες και ψωμάκι βεταλιά•
έγινε αμβροσία η φτωχή ψαριά

Φάρμακο,πως μας κερνούσε έλεγε!
«μα προσέχετε,ρουφάτε την αργά»•
«δώ,που 'ρθατε δεν έχουμε χαβιάρι
κι αστακούς,μοναχά ζεστή καρδιά»

Μας έσταξε στο γυαλί λευκό κρασί
νάμα απ' τ' αμπέλι στην ξερολιθιά•
ζεστάθηκε η ψυχή,τσουγκρίσαμε•
ευχήθηκε σε όλων μας την υγειά

Θυμήθηκα στο πατρικό μου,
πώς με την ίδια σούπα είχαμε χαρά
σε χρόνια μ' αγάπης ζυμωτό ψωμί•
κι'ρθαν δάκρυα στα μάτια μου ξανά

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍10-10-2017 α' γραφή/20-10-2019 β' γραφή
(Δημοσιευμένο με την ά γραφή 10-10-17 στη συλλογή μου « σφύρα » της Google και στην «Κοινότητα των Ελλήνων Ποιητών» της Google)

" Μίτος "

          " Μίτος "

 

Μη κλέψεις ποτέ του φεγγαριού φεγγοβολή
σαν θα χαράζει ρότα απ' τη Δύση η Πούλια
μαραίνει ο Αποσπερίτης,πριν έλθει αυγή,
όσα κι αν μάζεψες στην μέρα σου ζουμπούλια

Στο μίτο της Αλκυόνης έγερνε την λάμψη του κι ο ήλιος
σαν οι Πλειάδες κόρες τον διεκδικούσαν
Κεί στ' Ημεροβίγλι με τον έρωτα γινόσουν φίλος
σαν ηφαίστεια νυχτέρια με μεθούσαν

Μη βρεθείς χειμώνα μόνος στο Φηροστεφάνι
Η αχλύ της λάβας θα σε ζώνει απ' την Καλντέρα
Απ'  του Αιγαίου τα γκρεμνά δεν βγαίνει πυροφάνι
Κρασιά στις κάναβες μεστώνουν με λιγοστό αέρα

Μεσ' τους μπαξέδες,που το κόκκινο την τέφρα μου χρωμάτιζε

εκεί θα με βρεις να σκάβω διψασμένη
Στο ρακιδιό να σβήνω το καημό,που με στιγμάτιζε,
όταν μέσ' τον ληνό σε γύρεψα υγρή,ταπεινωμένη

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍7-11-2017 // 10-10-2019
( Δημοσιευμένο για πρώτη φορά στη συλλογή μου « σφύρα » της Google,δημοσιευμένο επίσης στην Κοινότητα των « Ελλήνων Ποιητών » της Google)

« Υπάρχουμε »

                    « Υπάρχουμε »

Χελιδόνια στη θάλασσα,
που πνιγήκαμε
φτάσαμε πετώντας
στα βάθη της

Μικρογραφία της αορτής της
η μνήμη μας
τροφοδοτούσε κορμάκια
ανάλαφρα,
πριν τα βαρύνει το πάθος
της αποκοτιάς
να ζήσουν τον έρωτά τους
για να υπάρξουν
στα δυσθεώρητα βάθη της•
ανάγκη
που ωθούσε με ρίγη
τα πετάγματα μας
πάνω απ'τα κοράλια
του γιούσουρι,
χωρίς ύπνο στις άκρες
των βράχων

Δεν του κρυφτήκαμε
για να γλιτώσουμε,
παρά αγωνιστήκαμε
και στον εαυτό μας
χελιδονόψαρα μαγιάτικα
χαριστίκαμε

Αν και αναμετάξυ μας,
ποτέ δεν γνωριστήκαμε
ξέραμε,
πώς κυλάει το ίδια αίμα
στις φλέβες μας
και με όμοια παιχνίδια
καταπιάστηκαμε,
πριν τα κύματα μάθουν
ότι της θάλασσας ανήκουμε,
όταν στα δίχτυα του ψαρά
χελιδόνια πιαστήκαμε
κι η ετυμηγορία
ήταν δεδομένη

Δεν ανήκουμε πουθενά
Ζούμε γιατί υπάρχουμε
μέσα στα δικά μας ιδανικά

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍6-9-2019

δακρομαζώχτρα

            " δακρομαζώχτρα " 

 

Κλαίει το φεγγάρι ρώτησα
Και μου απάντησαν
πως ναι
όταν κλαίει μια καρδιά
κλαίει και το φεγγάρι
Κι έμεινα
σε μια χελιδονοφωλιά
δακρομαζώχτρα
γιατί κλαίγαν τα πουλιά

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍
 ~ Fei  ~ 

https://youtu.be/dIRlTCXZGJc

" ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ "

                " ΑΓΟΝΟ ΠΑΡΟΝ "

Ως πότε απλανές στο δώμα

το ερημωμένο
θα στέκει εκεί το βλέμμα αποσβολωμένο;

Ποία αστείρευτη πηγή αχερουσίων οδυνών
άτρωτη σπέρνει τη θλιψη στο άγονο παρόν;

Οστέϊνα τα δάχτυλα,που αγγίζουν το ψωμί
η κατάποση βραχνάς,ως δεινά κι ως ποινή•
άνευ ήχου κυκλώνεσαι μια αστραπομορφή ,
πώς μια μάνα σερβίρει στο τραπέζι το φαΐ

Αρτιμελής,μυρώνεσαι απ' την επίγεια θλίψη
το πέπλο της αχλής της σ' έχει περιτυλίξει •
το γεύμα λιτό μα πλούσιο εκ των χειρών της
ως γυναικός προσφέρουσας τον εαυτόν της

Μορφές απρόσμενες χορταίνουνε τον νου
κέρασμα ψυχής σταλθέν,ως μάνα εκ Θεού •
χωρίς ύλη,πώς γίνεται η βρώση αμβροσία;
νερό,πώς γίνεται κρασί ή νέκταρ με ουσία ;

Περίφανη κυκλοφορεί τριγύρω η αμνησία
να κερδίσει δεν κατάφερε σε όλα τα σημεία
μονομαχεί,όπως ο Νάρκισσος τον ψυχισμό
με λήθης βέλη,πληγώνει μόνο το μνημονικό

Σοφία Σίβυλλα🌍•••ΣΣ•••🌍2-4-2018/21-9-2019)
( Ο πίνακας είναι έργο του Πικάσο 1903<ο γηραιός άνθρωπος> )
Αφιερωμένη κι η γραφή μου στους συνανθρώπους μας, που η λήθη κυριαρχεί στης μνήμης τους σε αποθήκες και έχουν την ανάγκη μας
 )

ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ~ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ

        ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ~ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ

ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ-ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ

Έχω δίσκους σου
να σ' ακούω
μέσα
απ' τα τραγούδια,
που ήθελες
να σου χαρίζω•
τα δυό μου χείλη
να τα σιγομουρμουρίζω•

Τα δυό μου χέρια
ό,τι δικό σου άφησες
ν' αγγίζω•
κάθε Χριστούγεννα
την ανθρωπιά σου
σαν μίνθη να μυρίζω

Έσερνες τις νύχτες σου
αξημέρωτες
σ' ένα θάλαμο λευκό
με συντροφιά
φωτογραφίες μας
και την Γοργοϋπήκοο
στον τοίχο Παναγιά,
σαν μάνα
να σου μιλάει
στοργικά

Αναθεώρησες ιδέες,
που σε σήκωναν
πολύ ψηλά•
μετρούσες τις μέρες σου,
πριν την φυγή
σαν στρατιώτης,
πριν απ' την θητεία του
απολυθεί
Σαν περιστέρι,
που δεν ήθελε να ζήσει
σε κλουβί

Έφυγες γλυκά με ήλιο
μέσ' του Δεκέμβρη το χιονιά•
Δεκέμβρη κι εικοσιτρείς,
χωρίς ένα χαμογελό σου
να κρατήσω•
αυτό,
που μου 'χάριζες,
πριν μόνο σε αφήσω,
καθώς,
πριν φύγω έγερνα
γλυκά να σε φιλήσω

Σε περίμενε στο σπίτι
με το δένδρο στολισμένο
και φως•
τα χεράκια του,
κρατούσαν
το τρενάκι σου με Ηχώ
Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
τσαφ τσουφ
έλα μπαμπά!
είμαι ακόμη μικρός!
δεν ξέρω να οδηγώ!
Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
τσαφ τσουφ
έλα μπαμπά
εσύ θάσαι μηχανοδηγός!

Από 'κείνο το μεσημέρι
έπαψε
ν' ακούγεται η ηχώς•
δεν άναψαν ξανά λαμπιόνια
στο σπίτι,
που έσβησε το φως•
δεν σφύριξε ξανά
το τρενάκι του,
που έγινε Σειρμός

Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
Μπαμπά έλα 'φέτος,
που 'γινα Σταυραετός!

Έλαμψαν τα λαμπιόνια
με ρυθμό•
τσαφ τσουφ τσουφ τσουφ•
χάρηκε το δένδρο
φωταγωγημένο!

Γύρισε κι ο σειρμός του
απ' τον σταθμό,
που χρόνια στις ράγες του
κρατούσε αραγμένο!

Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
γέλια και φως
στο σπίτι μας τ'αγαπημένο!

Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
Κύττα μπαμπά
ξεκίνησε ξανά
της γενιάς μας το τρένο

Τσαφ τσουφ τσαφ τσουφ
Ηχώς με φως•
Κύττα Μπαμπά!
πώς κουβαλώ
τον σπόρο μας
καλά φυλαγμένο

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-12-2015 /23-12-2019..... οο .......

« Μελιώ μου »

                               « Μελιώ μου »

Φόρεσε την ζακετούλα μου Μελιώ !

Ήλθε το Φθινόπωρο,
ίσως αύριο δεν είμαι 'δώ !

Κράτησέ την δώρο για πάντα
ξανθιά μου !

Όταν φοράς την ζακετούλα
γλυκειά μου
θα κρατάς ζεστή την καρδιά μου !

Η σκέψη μου θα σε φτάνει,
πριν από μένα πεθυμιά μου !

Τα μαλλάκια σου φρόντισε
νάναι μακριά όλον τον χρόνο !
Να τα λατρεύουμε εγώ
κι ο ήλιος μόνο!

Μια τούφα τους θέλω μόνο

να την κάνω φυλαχτό !

Φοβάμαι μην ασπρίσουν
μη χάσω τέτοιο θησαυρό !

Φόρεσε την ζακετούλα σου Μελιώ
ήλθε πάλι το Φθινόπωρο κι εγώ !

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍Μελιώ 🐚16-9--2018/3-9-2019

Πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου

 «πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου»

      « πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου; »

Λευτεριά μου 
λευτεριά μου εσύ!
λαξευμένη σε βράχους,
καθώς στ' αποκορύφωμα
της δίνης των κυμματισμών
« της θαλασσομήτορος »,
που ο Αιγέας την διάλεξε για νεκρική του
κλίνη απ'την Ποσειδώνεια βραχοπλαγιά!
υπέκυψες κι εσύ στης αλός της
την διαβρωτική δύναμη!
Αχ! τόπο,που βρήκες να κρυφτείς κι εσύ!
αχ! λευτεριά μου θαλασσόεσσα!

Πώς σταυρώθηκες
μεσ' της Κιμώλου τις βραχοσπηλιές,
χωρίς να βραχείς;

Τώρα,πώς θα σε ταξειδέψω δρόμε μου;

Δεν ήταν ν' ανελκυθώ σε ταρσανά
μ' αρμούς σαθρούς σκαρί σε γη στεγνή;
Δεν ήταν να γεννηθώ σε θαλασσοσπήλια
στον δίαυλο του Λιχά μονάχους!
απ' της μοιρολογίστρας φώκιας
του Παππαδιαμάντη την γενιά
για να λικνίζομαι στα ρηχά!

Τώρα,πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου;
Τώρα,που ξέχασα να ορίζω με μολύβι 
συντεταγμένες σε μπλογκ χαρτογραφίας
Τώρα,που ατάκτως μελετώ τα σημάδια
της γης,χωρίς μοιρογνωμόνιο και χάρακα!

Τώρα,που αφήνομαι
στης τεχνολογίας το χάδι!
παραπαίοντας στα πλήκτρα,
όπου οι λέξεις κολυμπούν άτσαλα
θολώνοντας τα νερά
για να χάνονται στο απύθμενο άπειρο
τα ίχνη σου δρόμε μου!

Μόνον κάτι νύχτες ασέληνες
προσεγγίζω τις ακροβραχιές σου
κολυμπώντας μ' απλωτές
για να κρυφτώ στα σύρματά!
κι άλλοτε πάλι ξεγελιέμαι αλλοίμονο
με πεταλούδας τινάγματα
πάνω από τ' αφροκύμματα
παρέα μ' άλμπατρος,που ξενιτεύονται!
Και φτάνω στα βαρκοτόπια σου
ασθμαίνοντας με τον φόβο 
μην κι έσβησε η αλμύρα
τους ιππόκαμπους του τατουάζ
της μνήμης μου!
Ετσι γιατί πρέπει νάχω κάτι δικό σου
να μ' αναγνωρίσεις,
να με διεκδικήσεις!

Πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου!
τώρα,που χάρισα την λευτεριά μου
στης ουτοπίας τα μουχλιασμένα μπάρκα
κάποιων αθεράπευτα ρομαντικών φρεγατών
που σημειώνουν στο νηολόγιο 
«Κατακτώμαι,δεν κατακτώ,
χωρίς προορισμό»

Τί αδυσώπητο μπάρκο κουβαλώ,
που δεν εκτελωνίζεται ούτε
με νόμισμα χρυσό!

Πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου;
που σαν το δυσθεώρητο ακρογιάλι,
σε ψάχνω,όπως σε γύρευα στα σύννεφα
από παιδί να σ' αγοράσω με πορφύρες,
που διάλεγα ανάμεσα σε χιλιάδες κοχύλια
για νόμισμα!
σαν καθρεφτίζονταν οι πορείες σου
στου Μαλιακού τις μπουνάτσες
δαμάζοντας τις αντοχές μου!

Τώρα πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου;
Τώρα,που κινούμαι σαν τον χρόνο
μέσ' στη στάσιμη αιωνιότητα
κατακτώντας μόνον στιγμές,
χωρίς στιγμές!
κι αυτές ανάμεσα σε πανσελήνους!
σ'έναν Αύγουστο πλανεμένο
απ' τις Περσίδες να κατακαίει,
ό,τι βρίσκει μπροστά του!

Μ' αυτές τις προοπτικές!
σ' έναν κόσμο,που συνήθισε
να γαληνεύει μόνον σ' επήνεμα λιμάνια!

Πώς να σε ταξειδέψω δρόμε μου;


Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍19-8-2019

Σημείωση:
1)Ο πίνακας,που επέλεξα για να επενδύσω την γραφή μου με εικόνα ανήκει στο Βησσαρίωνα Γκεκόπουλο,αξιόλογο φίλο εδώ στο Facebook και καλλιτέχνη ζωγράφο με ευαισθησίες!
Τον ευχαριστώ πολύ 👒
2) στο διαδίκτυο θα βρείτε εύκολα ποιά είναι «τα σύρματα » που φιλοξενούν τις βάρκες στην Κίμωλο και στα γύρω νησιά ,όπως διακρίνονται στη φωτογραφία, που ήντλησα από το διαδίκτυο

Κι εχάθης

« κι εχάθης »

« Κι εχάθης »

Με μια Σελήνη πλέον από μισή
πάνω απ' τον Κόλπο τον Μαλιακό μας
ταξειδεύω•
γέρνω μου όρτσα με μπουνάτσα
την ψυχή
κι αναμεσίς στ' αστέρια εσένανε γυρεύω

Ακόμα μια νύχτα,που δεν εστάθην
τυχερή
Μέσ' απ' τους Γαλαξίες διαχέομαι να σε προφτάσω•

κουπί η πέννα λάμνει στο χαρτί,

για εσένα πάλι,πως θα ψάξω

M' έχει τρελάνει απ' το περβάζι
ερωτευμένο ένα τριζόνι•
πάνω σ'ένα πορτραίτο σου πέταξε

κι εστάθη να μου πει,

πως θα σε δω,όταν χαράζει

Μια αγωνία,μη δεν σ' αγγίξω

αρχίζει να με ζώνει

Στα μάτια,που σε θωρούν θολά 

ξέρω μέσα εκεί εχάθης !

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍11-7-2019

Σημείωση: οι φωτογραφίες απεικονίζουν τη σελήνη πάνω από τον Μαλιακό Κόλπο την νύχτα της 10ης -7-2019,καθώς κυττάμε τον ουράνιο θόλο από τη Χώρα των Πελασγών στην Ανατολική Φθιώτιδα
Ευχαριστώ 👒

https://youtu.be/06sCShZW1D0

« Βουβός »

      « Βουβός »                        

Απέμεινες βουβός•

Ένα κουβάρι τυλιγμένη η ψυχή•

έγειρε απανθρακωμένη στο χώμα και θρηνεί

αδελφωμένους σκελετούς,που δέθηκαν μαζί

για να αντέξουν της κοιμήσης τους την Φυγή

Γεννήθηκες γενναίος!

Μαχητής ανδρώθηκες σε μια αγκαλιά μ' ευθύνη

Αξιώθηκες την ηφαίστεια πανοπλία να σε ντύνει

κι έταξες χωρίς ολοφυρμούς να ζεις κάθε οδύνη

Ολοφώτιστες μαραθώνιες μάχες σε φοβήθηκαν

Τα δυό σου χέρια από τις καύτρες  δεν νικήθηκαν

Κουπιά να γίνουν στις πλημμύρες δεν αρνήθηκαν

Μα απ' τον ορυμαγδό των κεκοιμημένων ηττήθηκαν

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍31-7-2018.....23-7-2019

Η γραφή μου αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ανώνυμους και επώνυμους ήρωες μαχητές πυροσβέστες και όλους όσους πάλεψαν με τις φλόγες για να σώσουν ζωές μια μέρα σαν και σήμερα το 2018 στην μεγάλη πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική

Η φωτογραφία είναι απ' το οικόπεδο,όπου βρέθηκαν σφιχταγκαλιασμένοι 16 νεκροί

Και ο πυροσβέστης,που αγωνίστηκε, χωρίς την φωτιά να φοβηθεί

μπρος στους κεκοιμημένους έγειρε!

« ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΜΑΤΙ »

           «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΜΑΤΙ»

Μονάχη μου αλυχτάω στα χαλάσματα
Καμμένα τα πεύκα,σαν φαντάσματα
Μου λείπουν οι φίλοι μου απ' το χθες!
Αστεράκια μου στις φεγγαρονυχτιές

Μου λείπει ο Νίκος,η Μαρία,η Αννιώ!
Ο μπάρμπα-Γιαννης με την γιαγιά Κατερινιώ!
Πού 'ναι το φως,που αφήναν αναμμένο!
Ψάχνω για λίγο νερό•
μα και τούτο στερεμμένο!

Πώς με περίμεναν...
και τώρα ερημιά!
Πού 'ναι τα γέλια τους κάθε βραδιά!
Άς ήταν...
στην κούνια της πεύκας να τους ξαναδώ..
να μου φωνάζουν νά νάα... ήλθε η Τυτώω...

Βουβάθηκαν πια...
δεν βγαίνουν στην αυλή•
να στρώσουν το τραπέζι τους όλοι μαζί!
Εχουν περάσει δυο χρόνια,που αλυχτάω•
μήπως και με θυμηθούν....
γιατί πονάω!

Πηγαίνω στην κούνια τους...
μα δεν υπάρχει•
χωρίς τα παιδιά η ζωή μου...
τί νόημα νάχει!
χωρίς την γιαγιά και τον παππού
τον κήπο τους να φροντίζουν
με παρέα τους τον Νίκο!

Χωρίς ν' ακούω τα μυστικά των κοριτσών•
πώς τα χουρχούριζαν....!
ενώ στην πεύκα ήμουν παρόν!
Χωρίς τον Νίκο να σκαρώνει θεατράκι•
και για να παίξει ν' ανεβαίνει σε σκαμνάκι!

Ξέμεινα μονάχη....
άρχισα να φοβάμαι!
Λάθεψα την πεύκα;
Ίσως !
Δεν θυμάμαι•
δεν βρέθηκε κανείς να μου 'παντήσει•
ούτε κι ο γείτονας για να με κυνηγήσει!

Όλα είναι μαύρα κι έχει πέσει αχλήηη....

Πείτε μου ...
Τον παππού,την γιαγιά με την ραπτομηχανή!
τον Νίκο,την Μαρία,την Αννιώ με το φουρό!
Πείτε μου...
πού να ψάξω να τους βρώ;

Μήπως...
εδώ στον δικό μου ουρανόο !!!
Βλέπετε....
«Δεν Ξεχνώ» !!!

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-8-2018...23-8-2019...22-8-2020

« Προσμονή »

       « Προσμονή »

« Προσμονή »
Άνεμος θα γενώ
χωρίς αχή
να σου φέρνω
μυρωδιά γιασεμί
να σου θυμίζω
πως υπάρχει
προσμονή

Χωρίς φάρο
δεν αράζει
το καράβι
στην ακτή,
πριν βγει
ο ήλιος την αυγή

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ🌍22-7-2019

« Στα χνάρια του βυθού »

   « Στα χνάρια του βυθού » 

Στις θάλασσες από παιδί
μαθαινα να ξεχνιέμαι
Με πόδια γυμνά κοχυλάκια
να μαζεύω στα ρηχά

Ξεβρασμένους αστερίες
να κρύβω στην στεριά
Στο βυθό της να γειώνομαι
για να μη την απαρνιέμαι
Να πληθαίνω τις ανάσες μου
στην επιφάνεια,που ζω
Απ' τα θαλασσόχαρα μάθαινα,
πώς να μη ξεγελιέμαι
κι έγιναν οι καταδύσεις μου
άλματα επί κοντώ
στο ραντεβού με το φωκάκι
για να συναντιέμαι

Κρώζανν οι γλάροι από ψηλά
να μας φοβίσουν
Ήλθαν και κάτι μελτεμάκια
να ταράξουν την αγάπη
Μεδουσες έστειλε ο γαρμπής
να μας φλογίσουν
μα βρήκαμε σύμμαχο
μια σμέρνα τον σατράπη

Ένας πληθωρικός ροφός
εκτέλεσε μια πέρκα
κι έντρομα κρυφτήκαν
τα σαλάχια μεσ' την άμμο•

έμειναν να σεργιανούν
μαυρομούστακες γαρίδες
απ'την Μέκκα
κι αργόσυρτη μια τούνα
χάρασσε το βυθό μας χάμω

Μα ο Ποσειδώνας άρπαξε
την τρίαινα με μένος•
αρμάτωσε ιππόκαμπους
μ' άλογα

Θάταν.... ίσα με χίλια ;!

Απ' το βυθό ξέθαψεν ο έρως της Αφροδίτης μία Χτένα

για της Γοργόνας τ' αχτένιστα μαλλιά,
ίσα με δώδεκα μίλια!

Κι εσύ κυττάς ατάραχος ,
πώς θρηνούν οι κούκοι;
όταν κλωσσούν
τ'αυγά τους καλόφωνα κανάρια;

κι όχι εμέ που 'χω στο βυθό
φωκάκι γι' αποκούμπι
και ξενιστή μια Σίβυλλα
απ' των Δελφών τα χνάρια

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍15-7-2017 .... 3-11-2019

« Θυμάσαι; »

          « Θυμάσαι; »

                Θυμάσαι;

-Πώς σκαρφάλωνες στην γέρικη πεύκα της αυλής  για τζιτζίκια !
Το θυμάσαι;
-Πώς έψαχνες το πιο γερό της κλαδί για της κούνιας σου το σχοινί!
Το θυμάσαι;
-Πώς ξέφευγες απ' την καλοκαιρινή σας ραστώνη!
Το θυμάσαι;
-Πώς έπνιγε τις ζαβολιές σου η γιαγιά σε μια δική της  αγκαλιά!
Το θυμάσαι;
-Πώς έψαχνες στ' αμμοτόπια καβούρια και κοχύλακια!
Το θυμάσαι;
-Πώς βουτούσες στης θάλασσας τ' αχινοτόπια γυμνός!
Το θυμάσαι;
-Πώς άσπριζε η αλμύρα το λιοκαμένο δέρμα σου!
Το θυμάσαι;
-Πώς έτρωγες λαίμαργα τους κεφτέδες,
που ζητούσες επίμονα!
Το θυμάσαι;
-Πώς με τους φίλους σου μετρούσες στα δάχτυλα παγωτά χωνάκια και ξυλάκια!
Το θυμάσαι;
-Πώς έτριζε το κρεββάτι σου με τα λινά σεντόνια, που τριζοβολούσαν!
Το θυμάσαι;
-Πώς καλοδεχόσουν της αγάπης ξυλιές για τις αποδράσεις σου τις νυχτερινές απ' το παράθυρο!
Το θυμάσαι;
-Πως ετρεχες να συναντηθείς την παρέα της γειτονιάς σου ..τον Πετρο,τον Ανδρέα,την Μαρίνα...!
Το θυμάσαι;
-Πώς αγοράζες στα κλεφτά τσίχλες τσιγαράκια απ' τα ρέστα του παππού!
Το θυμάσαι;
-Πώς τραβούσες άγαρμπα τις σφυχτοπλεγμένες κοτσίδες της Μαρίνας!
Το θυμάσαι;
-Πώς πηδούσες στο μέτρημα τους πόντους, όταν έπαιζεςτσιλίκι!
Το θυμάσαι;
-Πώς έσφιγγες,σαν ήρωας πάνω σου στο κυνηγητό την Μαρίνα!
Το θυμάσαι;
-Πώς τερμάτιζες σώος απ' τις ποδηλατοδρομίες με πληγές στα γόνατα!
Το θυμάσαι;
-Πώς έκρυβες με μαεστρία τα εικονογραφημένα σου στο στρώμα!
Το θυμάσαι;
-Πώς διάβαζες τις νύχτες  τ' απαγορευμένα βιβλία με φακό!
Το θυμάσαι;
-Πώς δεν κατάφερνες ποτέ να χτυπήσεις με την σφεντόνα της πεύκας τα πουλιά,
Το θυμάσαι;
-Πώς χάραζες τ' όνομά σου στο ξύλινο θρανίο του σχολείου!
Το θυμάσαι;
-Πώς ζαλικονώσουν δυό κουτσουράκια για της τάξης σου την ξυλόσομπα
ακόμη κι αν δεν περίσσευαν!
Το θυμάσαι;
-Πώς ακουμπούσες χέρι με χέρι ραβασάκια στην Μαρινα με το ροζ φουρό
κι όχι μέσα από ένα κινητό!
Το θυμάσαι;
-Πώς σκαρφάλωνες στο θερινό σινεμά
με τ' αγιόκλημα για μια ηθοποιό!
Το θυμάσαι;
-Πώς κοιμόσουν ανάσκελα κάτω απ' τον έναστρο ουρανό,χωρίς να φοβάσαι!
Το θυμάσαι;

Κι αν όλα αυτά τα θυμάσαι
μέσα σε χιλιάδες άλλες σου σκανταλιές!
Τότε στο σήμερα εγώ κι εσύ
κάπου στο χθες έχουμε ξανασυναντηθεί

Σοφια Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍2-6-2017//30-6-2019// 29-6-2020

« Αφέσου »

                 « Αφέσου »

Στης νύχτας το πέπλο
αφέσου
πριν στης ρόδαυγής τον κήπο
βρεθείς
το άρμα της Ηούς
να υποδεχθείς•
σαν γιασεμί,
σαν κισσός,

προς το φως 

αναδυθείς

Ο πίνακας,που με ενέπνευσε και επέλεξα για να επενδύσω τα λόγια της γραφής μου είναι έργο φιλοτεχνημένο από τον Βυσαρίωνα Γκεκόπουλο!
Τον ευχαριστώ 

Σοφία Σίβυλλα🌍°°° ΣΣ°°°🌍29 πέμπτο 20 19/15__11_2024 0

« Αμπελιές »

                      

Μέρα μεσημέρι
μας έσφιγγαν
στο παραγώνι
της καρδιάς τους

Οι μειλίχιες σκιές τους,
υφέρπουσες
πενία
στο Ανήλιο δώμα
θύμιαζαν λιβάνι,
γαλουχώντας ομηρία

Εξω αέρας !
στριμωγμένος
στο κωδωνοστάσιο
φυσούσε άγαρμπα,
σύοντας
καμπάνες•
συριγμοί του
ορμήνευαν
τις μάνες

Κι αυτές δεμένες
απ' τον μίτο
των χνώτων μας,
με το λευκό μαντήλι
γι αρματωσιά
ρουφουσαν
του φόβου μας
το κλάμα
στην κλάδα αγκαλιά τους,
πριν
τον τελευταίο ασπασμό

Αμπελιές ένα γύρω μας
πλεγμένες,
χωρίς ν' αντικρίζουν
κατάματα
τον ήλιο
έσταζαν σταγόνες
απ' το στερεμένο βυζί τους
στο διψασμένο μάτι μας

Άνυδρες οι ρίζες τους
σε θηρασιά γη
στήριζαν
«εννιάμπελα
καλάθια» ,
προαιωνίζοντας
την βλασταριά
του μέλλοντος
της νέα Γκερνίκα

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍18-5-2019/9-5-2021/8-5-2022

Πίνακας: έργο του Picasso!

Το παρακάτω σύνδεσμο δείτε και τον λόγο έμπνευσης του πίνακα που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος για να εκφραστεί και εγώ με τη σειρά μου, οδηγώντας τα συναισθήματα, που μου προκάλεσε στην γραφή που είδατε παραπάνω•

~σχετικά με τις λέξεις ~ όρους πχ. αμπελιές, κλπ. από τα χαρακτηριστικά αμπέλια της Θηρασιάς γης,που χρησιμοποιούνται στη γραφή μου Σας παραπέμπω στο blog
https://giannisargyros.blogspot.com/2012/03/blog-post_10.html?m=1
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας👒

* Χειμώνας *

*Χειμώνας*

Χειμώνα μου μας έρχεσαι
με το καλό να φτάσεις
με διασκεδάσεις και γιορτές
και φέτος να περάσεις

Ζεστασιά στο σπίτι μέσα
η φωτούλα σπιθιρίζει
τα κλαδια κουνάει εξω
ο αέρας και σφυρίζει

πουλάκια έξω στην αυλή
πετάνε πεινασμένα
σποράκια πια δεν έχουνε
να φάνε τα καϋμένα

Τρέχω και την ποδίτσα μου
σποράκια την γεμίζω
και στην αυλή μου γρηγορα
τρέχω και τα σκορπίζω .... 🐤🐤

        🌍°°°ΣΣ°°°🌍
Σοφια Σίβυλλα  Χειμώνας1997

Ένα ποιηματάκι,που το έφτιαξα όταν ο γυιός μου ήταν τεσσάρων ετών κι ακόμα το τραγουδώ και το χαίρομαι! Μπορείτε κι εσείς!

Δυο φεγγάρια

                " ΔΎΟ ΦΕΓΓΆΡΙΑ " 

                  

Κύλησε κλεφτά το φεγγαράκι στο πλευρό μου!
Είπε τάχα,πως βρήκε ανοιχτό το παράθυρό μου!
πως στον κόσμο δεν ξαν' είδε τέτοια ομορφιά

θά 'θελε λέει ν' αγγίξει τ' άσπρα μου μαλλιά

Αλητάκι,ομορφόπαιδο,αλλά κι ο Παλαμάς

γίνομαι είπε για χάρη σου,αν θες ο φουκαράς!
Χρόνια τριγυρνώ στις ερημιές σου και φεγγοβολώ
Σε μαρτύρησαν,όμως τα γιασεμιά και θα 'μαι 'δώ!

Πώς ομόρφυναν οι καστανές σου οι πλεξούδες!
Πώς αστράφτουν τα πράσινά σου μάτια,που 'χες !
Ξέμεινα ξέρεις στον ουρανό γι' αυτά τα σμαραγδένια!
Χρόνια μεθυσμένο τριγυρνώ για σέ παραμυθένια

Ξέμεινες χρόνια στα όνειρά μου να σ' αγγίζω!
Κλέβω ευωδιά του γιασεμιού να σε μυρίζω
καθώς σκύβεις να ποτίσεις τη δική του γλάστρα
και σ' αγγίζουν τ' άνθια του 

σαν τ' ουρανού τ' άστρα

Ο Σεπτέμβρης διάλεξε μαζί μου να παίξει ζάρια
μα τον νίκησα και μου 'δειξε τα δικά σου χνάρια
Τον κέρασα σταφύλι ροζακί για να ρεφάρω
έταξα να του φέρω και μοσχάτο απ'την Πάρο

Έγειρε κοιμήθηκε στο  στήθος μου,χωρίς πνοή
Μη με ξυπνήσει ήθελε του πρωϊού η αχλή
Ανέβηκε στον ουρανό με την Ηώς,μα ξέμεινε
κι είδα στ' ονειρό μου,πως δύο φεγγάρια έγινε

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍20-4-2019/7-8-2020

Καλησπέρα Έλληνα της διασποράς»

 « Καλησπέρα Ελληνα 

της διασποράς »

*Καλησπέρα  Έλληνα  της διασποράς* !
*Αχ* ! *Να ήξερες τι τραβούν οι Έλληνες  τούτης*   " *της σποράς* " !
*Γράφουν  τη δική τους Ιστορία* !
Όχι που θα γλύτωνε και τούτη η γενιά! !!
Τα μετερίζια πολλά!ιδέες πολλές  και χιλιάδες  λόγια ,που σαν τα παραμύθια  της χαλιμάς  εύχονται καλύτερες μέρες !
Μόνο,που δεν απευθύνονται  σε Παιδιά!
Αλλά  σε έναν Λαό που βοά
 *ΟΧΙ ΑΛΛΟ* / *ΦΤΑΝΕΙ*
Κι όσο  βάζει  πλάτη  να σηκωθούμε λίγο  ψηλότερα , άλλο  τόσο  βουλιάζει χαμηλότερα !
Κι όσο  για τους τυχερούς της ζωής !!!!
Η γενιά της σύνταξης χωρίς  επικουρικό, Εκας κι άλλα συναφή + μια σύνταξη πετσοκωμένη κι αυτή και φορολογία μέχρι το νερό που θα πιεί !!!!! Συνήθισε  να μιλά για ~ *ΧΑΡΑΤΣΙ* ~ σαν επί Τουρκοκρατίας !! Βρήκε μια λέξη που συμπεριλαμβάνει όλη την ιστορία του!Ως κι οι παππούδες στα ΚΑΠΗ ,παίζουν δήθεν ένα παιχνίδι με την τράπουλα,που το λένε χαράτσι!
Στο μεδούλι μας πλεον κυκλοφορεί! Στο τέλος δεν θα μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό!Θα τουρτουρίζει απ το κρύο πάλι εφέτος !!!
και το φαγητό με δελτίο απ την ενορία! *συνήθισε* ....! *Άσχημο πράγμα  η συνήθεια* !
*σε βαλτώνει κι αυτομαστιγώνεσαι για τυχόν καλύτερες μέρες,που έζησες* !!!
Κι αν κάποιοι  έχουν  κάτι απ τα λίγα  να περισσεύει, φροντίζουν  να το δίνουν  στα παιδιά  τα άνεργα ή των μισθών πείνας και για να ζεσταίνονται λίγο  τα εγγόνια, που σπουδαζουν!
Κι αυτοί ,που λίγο  κρατούσε  η τσέπη τους...!
Ελληνα της διασποράς ! Παραπαίουν! !!
Τα Δημοσια νοσοκομεία χάρις  σε κάποιους  υπεύθυνους  Έλληνες  γιατρούς  επιβιώνουν  κι ένα  εξαντλημένο νοσηλευτικό προσωπικό,που μοχθεί κι αυτό!
Ελλείψεις  βασικών  ειδών  υγιεινής ,σίτισης και κλεινοσκεπασμάτων!ελλείψεις  φαρμάκων  και τεράστιες  εισφορές επιπλέον,μας ταλανίζουν!
Πού ειναι οι ομογενείς,που μας πονούν;;
Υπάρχει  τρόπος  να οργανωθούν και να μας βοηθήσουν !!!
Η εκκλησία κι ανώνυμοι πολίτες,Ήρωεες βοηθούν !
Τουλάχιστον, τα Σπίτια  μας ή αλλα ακινητα που αναγκαζόμαστε να πωλούμε !!!!!
     *Παράκληση  θερμή*
*ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ* !
Θα κάνετε  ένα  Μεγάλο  Καλό !
Αγοράζετε απ το φτωχό  λαό πλεον κι όχι από  τους βολεμένους ή πλούσιους !
Τουλάχιστον ας μείνει  η Ελλάδα , όσο  γίνεται  σε χέρια  Ελληνικά  !!!
Μετέφερε  το μήνυμα αναγνώστη στους ομογενείς, όπου  γης!!!
Γι αυτό !Αγωνίσου ακόμη ως Έλληνας , όσο  μπορείς !
Κάμε στην άκρη  μικροπολιτικά συμφέροντα  κι απωθημένα!
Και Μεινε εκεί , πούναι ζεστά και τα κλεινοσκεπάσματα φθηνά,ίσως  βοηθήσεις καλύτερα !
Έγραψες  Ιστορία!
Σειρά μας τώρα !
Με εκτίμηση
Σοφια Σίβυλλα 

" φεγγαράκι "

       " Φεγγαράκι "

Ξεγελά το φεγγαράκι σήμερα
απ' τ' ουρανού το ψήλωμα γελά
αν κάνεις να το πιάσεις ήρεμα
σου δίνει μια να πέσεις στα νερά

Πιάσε το *φε* πριν γύρει χαμηλά
για να γλυτώσεις εύκολα το *γγα* •
την προσοχή σου ξέρει ν'αποσπά
αν τραβήξεις το *ρά* απ' τα μαλλιά

Φτάνει το *κι* να μην ξεχάσεις
και δούλος σου γίνεται ευθύς
δρόμους θ' ανοίξει να περάσεις
αν τολμήσεις το *σ' αγαπώ* να πείς

 *Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-5-2018

«Στον κόλπο των ποιητών»

          «στον κόλπο των ποιητών»

Αυτή ήταν, που μ' έσερνε σε προορισμούς και πάντα φορτωμένη !

Τώρα σε μια γωνιά στέκει ορθή      και παραπεταμένη!

Ζωντανεύει το πορφυρό της χρώμα, όταν θυμηθεί κάποιο δείλι,

πώς πετούσε φλόγες το κορμί

 στο Μπάρι μήνα Απρίλη

Αψηφώντας του χρόνου αδυσώπητες ορμές,που σήκωναν τυφώνες

τρυγούσαμε πρόωρα τον έρωτα 

στης Τοσκάνης κάποιους αμπελώνες

Ξεδιψούσαμε τα δειλινά αχόρταγοι λουλουδιασμένα πάθη

κι αδειάζαμε νύχτες τα μπάρκα μας στων Νεωρίων μιαν άκρη

Στο σήμερα,οι μνήμες ταξειδιάρικα πουλιά μας πολιορκούν

Κατάρτι δεν βρίσκουν πια στο καράβι μας να ξεκουραστούν

Τριζοβολούν στις πόρτες σκουριασμένες οι κλειδαριές
Αερικά ξεγυμνώνουν αλήθειες     

του καιρού μας απ' το χθες

Στον «κόλπο των ποιητών» μπαρκάραμε,χωρίς επιστροφές!
εκεί,που γλάροι των βράχων ανταμώνουν με γεντιανές

Κι αν φτάνουμε,ως του Naviglio

τα μπιστρό κάποια βράδια•

είναι,που τάξαμε μεθύσια στην ζωή,

αν μείνουμε αλάνια 

https://youtu.be/yWOMiBOcNYk

  Σοφία Σιβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍3-6-2018//13-9-2020/16-5-2021/24 -9-2022

« ΔΙΑΔΡΟΜΉ »

                             " ΔΙΑΔΡΟΜΉ "

Τσιγάρο και χαρτί στο χέρι
του αποχωρισμού•
βιαστικά πάνω του σ' α γ α π ώ
τόλμησε κι έγραψε παιδί
στα δεκαοκτώ

Κουβάριασε τις λέξεις
στην τσέπη
του παντελονιού

Η σκέψη ρίζωνε
 σε χώρες,
που μαγεύουν
Την πεθυμιά ξεθύμαινε
σε μάτια,
που γητεύουν

Την τύχη του καθόριζαν
πόλεις
με ιστορία
Το σ' α γ α π ώ  χάρασσε στα δέντρα
με απορία

Μα πάντα έψαχνε
στην τσέπη την ανδρεία•

στου τσιγαρόχαρτου την λέξη,

που βιαστικά χάραξε με αγωνία

και ανεπίδοτη τον στοίχειωνε

στην διαδρομή
Τρίκαλα~ΓερμανίαΘΘΙα

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°🌍Μάϊος 2016
( α' γραφή) της Ενότητας « δώρο κι αυτό » ,που δημοσιεύτηκε τον Μάϊο του 2016 στη συλλογή μου
« σφύρα » του G+

" Ποίηση "

                       « ΠΟΙΗΣΗ »

Η Άνοιξη κυρίαρχη
την γη αφέντρα κανακεύει !
τον ουρανό κάθε ψυχής στην ποίηση γυρεύει!
Αθάνατο ραντίζει νερό  λυτρωτικό
που 'λοχρονίς βαπτιζεται σ'αμάραντο βασιλικό

Γινάτια δεν λογάται
των καιρών πλαγιοβολή
Η ποίηση την δέχθηκε στο ιερό κι ιερουργεί
Τους σκήτες "του ποιώ" μετρά κατά μυριάδες
Λογάρι των αιώνων της κεντούν
ποιητικό σ' αράδες

Γλυκάνισου και θυμαριού ραντίζει
ανθοϊάματα
απ' ιεροποιούς σκυφτούς προσμένει τάματα•
τον έρωτά της  στέργουν μελωδικά, αρμονίες
ποιητικές γραφές της ψάλλουν χορωδίες

Ακάματοι  εμπρός της  περνούν σαν αλκυώνες
με Ποίησης θυμίαμα ξορκίζοντας χειμώνες•
σε μονοπάτια τ' ουρανού βρίσκουν ηλιοακμές,
χωρίς αιδώ απλώνοντας αιμοσταγείς γραμμές

Της ποίησης ιέρια η Άνοιξη  ετάχθη στους αιώνες
Πόρπες της σφυρηλατούν Ποιητές
για τους χιτώνες
Ροδόχρωμα του λυκαυγούς τους ρένει
 η Ηώς
Νάρκισσος ο λόγο τους,
ανταμοιβή τους η Ηχώς

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍21-3-2018/21-3-2020

« Όλοι μαζί και του χρόνου γεροί »

Κυριακή Αποκριάς,γέλια,χαρές•

γέμισαν δρόμοι,στενά,πλατείες

λογιών λογιών καρναβαλιστές•

γαϊτανάκια παιδιών οι γειτονιές!

Κι όλοι μαζί αγρότες,οικοδόμοι,

μαραγκοί,έμποροι,δάσκαλοι

βοσκοί,μετανάστες Αλβανοί!

ήπιαν αντάμα κι ένα κρασί

Νοικοκυράδες με γλυκόλογα
τις πίττες τους κερνούσαν, 
που αποβραδίς τις έστρωναν
κι ως το πρωί κεντούσαν

Τις έψηναν με στεναγμούς
ξορκίζοντας κακούς καιρούς,
κάνοντας χίλιους σταυρούς

νάναι γεροί,χωρίς γιατρούς

Κι ο Θεός να δώσει φώτιση
σε όλους τους ανθρώπους
μονιασμένοι να ζουν σε θάλασσες

και σε στεριάς τους τόπους

Τη γη,που έμαθαν ν' αγαπούν!

ακούραστη,γεννήματα να δίνει

κι ο Μαλιακός να μη τους αρνηθεί

σουπιές για την Σαρακοστή

Νάναι γεροί και τα παιδιά

να κάνουν προκοπή !
ας αρνηθούν την πλάνα ξενιτιά,

γιατί η δουλειά δεν είν' ντροπή

Έχει η ελιά τους μεγαλώσει
δύο χιλιάδων χρόνων γενεές!
Σε ξένα χέρια μην ξεπέσουν
κι είναι δύσκολες εποχές !

Στην εκκλησιά με προσφορά
κι ένα κερί πιάσανε στασίδι

Σχώρεσαν κάθε κακό κι αντάμα
όλοι μαζί,ξαναγινήκαν φίλοι•

για να χαρούνε κι οι ψυχές,
που κάποτε ήταν στο πανηγύρι
Με πειράγματα αγνά ξεκίνησαν
χορό,που όμοιος δεν είχε ματαγίνει. 

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍 11-3-2019/14-3-2021

Στη χώρα των Πελασγών της Ανατολικής Φθιώτιδας,

(απ' όπου οι φωτογραφίες από καρναβάλι προηγούμενων χρόνων ) ξέρουν να τηρούν τα έθιμα και τις παραδόσεις!
Αφιερωμένη η εδώ ανάρτηση στους συμπολίτες μου•

με εκτίμηση πολύ !!!