Αετοί

Όταν πετούν γι' άλλη γη οι αετοί 

κλειδώνει την ψυχή μια σιωπή 

Σ' άλλες ζωές βυθίζεται η μνήμη

Δάκρυα η κατάδυση ανταμείβει

Όταν πετούν γι' άλλη γη οι αετοί 

κομπάζουν των ανέμων οι πνοές

Βραχωμένες μαραζώνουν οι φωλιές

δάκρυα,στεναγμοί και προσμονές

Όταν πετούν γι' άλλη Γη οι αετοί 

γιγαντώνει τα φτερά τους η πυγμή

Τί κι αν ψάχνει το βλέμμα να γειωθεί!

Το μέλλον ατενίζουν ασκαρδαμυκτί

Όταν πετούν γι' άλλη γη οι αετοί 

σε σφαίρες τ' ουρανού ανοδικές•

χαράσσουν ανεξίτηλες διαδρομές,

δάκρυα κρυσταλλώνουν αντοχές

Τι κι αν αυλακώνουν ρυτίδες βαθιές

το μέτωπο και σκάβουν παρειές•

οι μνήμες επουλώνουν κάθε πληγή,

αρκεί η φωλιά των βράχων να Ζει!

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍20-10-2022 

Χρόνια Πολλά

 

Χρόνια πολλά αστέρι μου κι ευτυχισμένα να σου χαρίζει ο Ύψιστος παρακαλώ,σαν να ήταν δίπλα σου ο πατέρας,που σε στήριζε σε κάθε βήμα σου,αλλά σου στέρησε στα 14 χρόνια σου η ζωή και αυτό σε ατσαλωσε,σου έδωσε δύναμη διπλή!κι εγώ έπαιρνα κουράγιο για να σε βοηθώ με υπομονή,δημιουργώντας μαζί!          

Αριστεύσας σε κάθε βαθμίδα των σπουδών σου,εκπληρώνοντας τα στρατιωτικά σου καθήκοντα στον τόπο,που γεννήθηκες έφτασες μόνος με υποτροφία στην Αλβιώνα Γη για να εκπονείς σήμερα στη Γενετική την δική σου διατριβή ακούγοντας μέσα σου πάντα του πατέρα σου την ύστατη ευχή «Γιέ μου θα σπουδάσεις εσύ,αλλά πρώτα θα είσαι καλός άνθρωπος και μετά καλός επιστήμονας για τους ανθρώπους στη γη !» 

 Ευχαριστώ, που είσαι το δικό μου καλό παιδί,το οποίο γαλούχησα, χωρίς να έχει αφήσει στην άκρη την Ελληνική παιδεία και ψυχή, προσμένοντας καλύτερες μέρες για να βρεθεί ξανά στον τόπο του και να προσφέρει στη μάνα του και στην Πατρίδα του,όσα του ορίζει η γλυκιά του ελληνική ψυχή και το κοφτερό μυαλό, που χαράζει δρόμους στην επιστήμη στα χνάρια των προγόνων του!

             💙 Πολλά φιλιά !!!

            Σοφία Σίβυλλα η μαμά🌍°°°ΣΣ°°°🌍 20-9-2022🍰

 

 

Νυχτερίδα και πανσέληνος

Κι απόψε στην ώρα της  ξεπρόβαλε πανσέληνη πάνω από τον ορεινό όγκο της Βόρειας Εύβοιας φεγγοβολώντας τον Μαλιακό κόλπο και την Χώρα των Πελασγών της Ανατολικής Φθιώτιδας!!!

Μια νυχτερίδα θαμπώθηκε και βρήκε καταφύγιο στο σισκοτισμένο μπαλκόνι μου και τόλμησε να μπει από το ανοιχτό παράθυρο στο εσωτερικό του σπιτιού!

Όσοι περιμέναμε να χαρούμε την πανσέληνο του ελαφιού της Άρτεμης και του κεφιού με ένα ποτό

στο χέρι, βρεθήκαμε να κυνηγάμε το μαύρο ζωάκι της νύχτας με  ό,τι έβρισκε ο καθένας πρόχειρο!

Χαρτοπετσέτες ίπταντο,σειρά πήραν κάποια πηρούνια,που δεν ξέρω αύριο, που θα βρεθούν και οι πετσέτες,που είχαν ξεμείνει στο τραπέζι κι έγιναν όπλο των πιο επιτήδειων!

Κάποιος δοκίμασε να τη φτάσει με μία σκούπα που βρήκε πρόχειρη στο μπαλκόνι αλλά του ξέφυγε!

Και εγώ,που άνοιξα τα φώτα και επιτέλους απομακρύνθηκε στο φεγγαρόλουστο σκοτάδι ήμουν το μαύρο πρόβατο στην παρέα, καθώς το γλέντι,που ξεσήκωσε ή μαυροφορεμένη απρόσκλητη επισκέπτρια έλαβε τέλος!

Και απομείναμε γύρω από ένα τραπέζι να συζητάμε για την νυχτερίδα και τα δεινά, που μπορεί να φέρει στο σπίτι η επίσκεψή της, αναγνωρίζοντας όλοι μας, πως είναι μόνο δοξασίες, όσα της επισυνάπτουν!

Και για καλό και για κακό η μητέρα μου δεν ξέχασε να βάλει λίγο θυμίαμα και όλους του παρευρισκόμενους να θυμιάσει έναν-έναν ....  ακόμη σταυροκοπιέται!

Και αυτή πλάσμα του Θεού είναι της λέω!

Τι πειράζει που είναι μαύρη;

Καληνύχτα σε όλους 👒

Γερνάω Σοφία !!! (συνομιλία με τον εαυτό μου)

       

  Οι μέρες μου μίκριναν και οι νύχτες

     μεγαλώνουν ανέλπιστα!

      Το χέρι μου απλώνεται στο προσκέφαλο!

          Μοιραία ακουμπά το άλλο....

κι αυτό πιο κρύο!

          Του ακουμπώ τα χείλη μου•

 διακρίνω την γεύση της νεανικής σου απαλότητας Σοφία!

Ξέρεις;

        Με ξεγελάς ακόμη και με τη σκέψη της παρουσίας σου!

       Βρίσκομαι στο κρεββάτι,μα αιωρούμαι στο άπειρο!

       Μου είναι απαραίτητο πλέον το άπειρο Σοφία!

       Σαν τον πασατέμπο στα θερινά σινεμά!

      Σαν την μυρωδιά των ανθισμένων γιασεμιών !

     Κι όμως... Γερνάω Σοφία

    Μου μιλάς,μα δεν ακούγεσαι

      Κάθομαι απέναντί σου σ' ένα καφέ στις όχθες του Σηκουάνα,χωρίς πανωφόρι!

      Στα μάτια σου καθρεφτίζονται οι ήσυχοι κυματισμοί του!

      Βουρκωμένα διακρίνω ακόμα τα μάτια σου Σοφία!

     Δειλινό σου υποσχέθηκα να ξεκινήσουμε την βόλτα μας!

     Το καραβάκι στην προκυμαία έφθασε φωτισμένο!

     Θα μας πάει,ως την Παναγία των Παρισίων

     Οι προβολείς του φωτίζουν τις όχθες

     Θα τα δεις όλα μέσα από άλλη διάσταση

Αλλού ταξιδεύει ο νους σου Σοφία 

Δεν βαρέθηκες να σκέφτεσαι "τις  Κόρες" !

Και "η Αφροδίτη της Μήλου" και  " η  Νίκη " είδες;

πώς στέκουν αγέρωχες...!

 Αγάλματα

Ενώ εσύ μου κύρτωσες!

λες και βαραίνουν εσένα τα χρόνια των αιώνων τους! 

 Γερνάω Σοφία

 Ξέρω είναι πικρή η ξενητειά και για τ' αγάλματα,

αλλά εσύ δεν είσαι άγαλμα πλέον Σοφία !!!

 Σκέφτομαι λοιπόν μια μέρα

στο ταξείδι των ονείρων μας να κάνουμε μια βόλτα!

την βόλτα,που σου έταξα....

Και αν πετάξουμε με αερόστατο

σκέφτομαι να τις απαγάγουμε ...... 

Μα δεν τις σηκώνει μου απαντάς σοβαρά μέσα από την φωτογραφία!

Γέλα μου!

Εξ' αιτίας τους έπαψες να χαμογελάς !

 Κρυώνεις

      Σου φορώ την ζακέτα

σε σφίγγω για μένα•

να σε νιώσω!

      Δειλά σου ψιθυρίζω,ότι σ' έχω ανάγκη•

μείνε,μη χάνεσαι!

Γερνάω Σοφία

    Δεν μου μιλάς,όπως κάποτε•

προσπάθησε μόνον να μου χαμογελάς!

Να σου δείξω το Παρίσι θέλω,χωρίς παρελθόν

Άκουσέ με,θα σου αρέσει!

 Γερνάω Σοφία

     Δεν θα προλάβω φοβάμαι και είναι πολλά αυτά,που πρέπει να δεις!

  Θυμάσαι ένα δειλινό μπρος στην πιγκόνια στο μπαλκόνι, όταν στο έταξα;

   Θα ξεραθεί είπες,αν δεν το κάνεις,γι αυτό σκέψου την πιγκόνια... 

Γερνάω Σοφία

    Την σοκολάτα σου να πιεις... κρυώνεις κι έχει ψύχρα!

 Κι αυτό το τραγούδι του Ντασέν,που σ' έχει στοιχειώσει 

"όνειρα πουλιά μου ταξιδιάρικα" δεν φεύγει απ' το μυαλό σου  

 Συνεχώς το ίδιο σιγοτραγουδάς•

δεν βαρέθηκες ;

Κι εγώ Γερνάω Σοφία!

       Τα όνειρά μου σταμάτησαν να ταξιδεύουν πλέον!

  Γύρω από ένα μαξιλάρι,υδρόγειος σφαίρα, στροβιλίζονται στο άπειρο!

       Τί λες,να πετάξουμε μ' εκείνο το αερόστατο,που είναι γεμάτο όνειρα!

         Θα το οδηγώ εγώ στις περιπλανήσεις του μέσα στο τεράστιο όνειρό μας και μόνον αυτό να ξέρεις θα το τροφοδοτεί συνεχώς!

Έλα ν' απογειωθούμε Σοφία !

      Τα γυαλιά αρχίζουν να θαμπώνουν πάλι!

Πότε θα πετάξουμε με το αερόστατο;

 Πάλι δεν μιλάς!

   Πάντα με μπέρδευαν οι λέξεις, που έπλεκες τις σκέψεις!

   Πνιγόμουν στις θηλιές του Μορφέα,πριν τις ξεμπλέξω,

             ενώ εσύ ανέλυες τους γόρδιους δεσμούς τους!

Κι όμως με νανούριζες Σοφία!

    Ξυπνούσα ανάλαφρα με το σάστισμα της αυγής•

να δω μην λείπεις κι ο Ήλιος δεν ανατείλει!

 Και μετά μιλούσαμε στη μέρα,

σαν να ήταν μητέρα!  

Έπαψες πλέον να της μιλάς και να με κανακεύεις!

        Μόνον μου χαμογελάς μέσα από μια φωτογραφία στο κομοδίνο

 Δεν ξεχνώ τ' αγάλματα!

 Απλά Γερνάω Σοφία

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍8-9-2022/18-1-2023

Στον Πρόδρομο της Πάρου

 Στον Πρόδρομο της Πάρου από μια γωνιά της βεράντας με τις βουκαμβίλιες,κοιτάζοντας προς το λόφο του Αγίου Αντωνίου ξεπρόβαλε ολόγιομο και φλογοβόλο ένα φεγγάρι και σαν να ήταν ημέρα οδήγησε τα βήματα των σκέψεών μας κοντά σ' αυτούς,που αγαπήσαμε και δεν είναι πλέον κοντά μας ή αγαπάμε και βρίσκονται για κάποιο λόγο μακριά μας !

Αλλά τί σημασία έχει, αφού το ίδιο φεγγάρι βλέπουμε όλοι μας απόψε, ανεξαρτήτως του Σταυρού,που σηκώνει ο καθένας μας ....πες ότι είμαστε μια παρέα.... το διαδίκτυο μας ενώνει ...!!!

Η σταυροειδής λάμψη, που εμφανίζεται πάνω από το σπίτι την στιγμή της φωτογραφικής αποτύπωσης ακριβώς στην κορύφωση της πανσελήνου ......... μας υπόσχεται πολλά και τονώνει τα ιδανικά της πίστης μας!

Και μετά από όλα αυτά και θαυμαστά του ουρανού... κουβέντα την κουβέντα καταλήξαμε ξανά στα γήινα και τα καθημερινά κάπως έτσι.............. «Τί κι αν μας χρωστάνε ή χρωστάμε πολλά φεγγάρια!!!!      ας ελπίζουμε,ότι δεν θα χάσουμε και τα ελάχιστα»

Αυτά σιγομουρμούριζε η παρέα στο μπαλκόνι με τις μπουκαμβίλιες .... για να καταλήξουν και σ' εμένα την καθήμενη αναπαυτικά σε μια σεζλόνγκ,καθώς αφουγκραζόμουν υπό τον ήχο των τριζονιών τα γήινα και ήμουν εμφανώς απορροφημένη στα υπερκόσμια, ενώ σεργιανούσα το βλέμμα στον έναστρο ουρανό!!!

οπότε θέλησαν να ρωτήσουν την γνώμη μου,,αντιλαμβανόμενοι την κατάσταση,στην οποία είχα περιέλθει, καθώς με κατέκλυζε η ευωδιά από το αγιόκλημα πίσω μου και τις μυρωδιές από το μοσχολίβανο, που έκαιγε στο θυμιατό, καθώς προσευχόταν η κα Ευαγγελία για την ευημερία του σπιτικού τους, έχοντας ανοιχτά τα παράθυρα για να μη χάνει τις συζητήσεις μας,ετοιμάζοντας στην κουζίνα ταυτόχρονα τους μοσχομυριστούς κολοκυθοκεφτέδες της με μία δόση αρμπαρόριζας... μυστικό της δικής της συνταγής!!!

Πολύ θέλει ο άνθρωπος...!!!;;;

Κι όλα αυτά με έφεραν σε κατάσταση έκστασης,ως Σίβυλλας χρησμοδοτούσας από την άνεση της σεζλογκ

«Όταν χαρίζεις φεγγάρια έχεις κοντά σου το σύμπαν όλο» ... 

ομιλούσα μάλιστα μεγαλοφώνως,για κάτι το οποίο δεν παύω και ως Σοφία να υποστηρίζω σθεναρά κι ας ακούγονταν ή ακούγονται γύρω μου σχόλια αποδοκιμαστικά !!

Εύχομαι να χαρείτε όμορφα το βράδυ σας αυτό με τους ανθρώπους, που αγαπάτε κοντά σας!!!

Καληνύχτα σας και

ΚΑΛΉ ΠΑΝΑΓΙΆ

(Σοφία Σίβυλλα 👒)

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍12-8-2022

Άρτεμις Σελήνη

Και απόψε στην ώρα της 

  ξεπρόβαλε πάνω από τη βόρεια Εύβοια η πανσέληνος του ελαφιού και του κεφιού,αν και οι άνθρωποι,που επιμελώς την παρατηρούν με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, είτε με ένα κομμάτι καρπούζι κι ένα ξεροκόμματο, μόνον κεφάτοι δεν διακρίνονται !!!

Βάλθηκε να διαχέεται πάνω από τον Μαλιακό της Χώρας των Πελασγών,εδώ στα ανατολικά της Ανατολικής Φθιώτιδας 

Τα λίγα σύννεφα σε σχηματισμούς,μολυβένια και χρυσαφί,μέσα από το φως της σελήνης φαίνονται σαν να χορεύουν τανγκό μαζί της,

αφήνοντας εικόνες,

σαν κι αυτή, που με καθήλωσε στον ουράνιο θόλο, που φιλοξενεί την Σελήνη φεγγαρόλουστη και ολόγιομη,να ξεπροβάλλουν,λες και εξελίσσεται εντός του μία κινηματογραφική ταινία αξιώσεων• με την Άρτεμις καθισμένη σε γυναικεία στάση στο πλάϊ και γαντζωμένη στα πολύκλωνα κέρατα 

του αγαπημένου της ελαφιού να ισορροπεί,σαν κοριτσόπουλο χαριτωμένο και σαν άλογο δρόμου αυτή να το οδηγεί στο σημπαντικό γίνεσθαι με την Σελήνη να της φέγγει το δρόμο, χωρίς να της χαλάει χατίρι•

ακάθεκτες να συνεχίζουν το πανσέληνο ταξείδι τους γύρω από την γη

για να την επιθεωρήσουν• καταγράφοντας σαν drone ,

εξελιγμένης τεχνολογίας,

ό,τι όμορφο ή ό,τι άσχημο πέσει στην αντίληψή τους,που την οικοδομεί ή την καταστρέφει και την ανθρώπινη τάξη 

 διαταράσσει!

Κι όλα αυτά,που διαταράσσουν την ισορροπία της γης και της ανθρώπινης υπόστασης καταφέρνουν να μεταλλάσσουν τα γονίδιά τους,

Γι' αυτό

 ας ευχηθούμε να διορθωθούν από εμάς τους ανθρώπους,

αν είναι στο χέρι μας•

 κι ο Θεός να βάλει το χέρι του σε ό,τι εμείς δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε ηθελημένα ή μη!

Και μάλλον,ως την επόμενη πανσέληνη διαδρομή της η Σελήνη μας υπόσχεται εκπλήξεις προβλέπουν μελλοντολόγοι και γέροντες Σοφοί με διορατικό χάρισμα,που ολίγοι τους αφουγκράζονται σε σχέση με τους μελλοντολόγους, ενώ κάποιοι άλλοι βέβαια δεν ξεχνούν,ότι πρέπει να τα έχουν καλά και με τους δυο για να τύχουν της εύνοιας της Άρτεμις και του Μεγαλοδύναμου την ώρα της κρίσεως, άλλοτε αναφερόμενοι στους μεν και πότε στους δε!

Κι εγώ,που τα έχασα προσπαθώντας να βρω άκρη στις εκατέρωθεν προβλέψεις,ξέχασα η παρασσάνταλη, ότι πρέπει μόνη μου να προσπαθήσω για να βελτιώσω την διασαλευμένη ανθρώπινη τάξη και

στου φυσικού περιβάλλοντος την προστασία να συμβάλλω

Ας είναι τουλάχιστον επιεικείς μαζί μας οι επόμενες γενιές, γιατί αυτές θα μας κρίνουν τελικά!

Καληνύχτα σε όλους!

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍13-7-2022

Φολεγάνδρου & Σικίνου (σατιρικό)

Ξεκίνησα για την Φολέγανδρο 

αχάραγα Δευτέρας

και βρέθηκα στη Σίκινο,

πριν πω την λέξη κύμινο

για χάρη ενός boy,

μοναχικού,ηλιοκαμένου καουμπόι!

Harley davidson μποτάκια

κι ένα Κάμελ παντελόνι

φορούσε!

με ray-ban γυαλιά τον ήλιο

κυττούσε!

αδιάφορος σε λάγνες ματιές,

όταν ευθυτενής στο πλοίο 

κυκλοφορούσε

Μια μηχανή enduro οδηγούσε

ο καουμπόι,

που ταξειδεύοντας μου εκμυστηρεύτηκε,

πως τις Κυκλάδες εξερευνούσε

Με τους γλάρους μίλαγε

μακριά από ανθρώπους 

κι ένα σκοπό κυκλαδικό

τους σφύριζε θαρρώ

Με βλέμμα θαλασσαετού

με παρατηρούσε•

σαν πειρατής άγονης γραμμής

με πολιορκούσε !!!

Γλαρίνα με προσφώνησε

ο Απόλλωνας του πλοίου

κι έγινα μούσα του εν πλώ,

χωρίς λεπτό να το σκεφτώ

Καθώς της Σίκινο τα νερά

αντίκριζα με δέος!

την μολυβένια ομορφιά της

έκθαμβη υμνολογούσα!

τί ήταν αυτό !!!!!

Ένας και Πύθιος Απόλλωνας 

μ' έκλεινε στην αγκαλιά του σφιχτά,

φιλώντας με στο στόμα ερμητικά, 

χωρίς να με ρωτά!!!

Έπεσα θύμα του αμαχητί

Το απολάμβα κάθε στιγμή!

Κι ας ήταν

αυτός παντοτινά να με φιλά!

έταζα στην Παναγιά

(Από το σημείο αυτό και κάτω απευθύνεται στον πρώην της)

Τώρα πλέον

στα λέω όλα ευθαρσώς,

κι αν είναι να πεισμώσεις

να ξέρεις•

δεν μου καίγεται καρφί,

γιατί πρώτος με πρόδωσες εσύ,

χωρίς επιστροφή•

άκουσον άκουσον!!!

για χάρη μιας μανεκέν των 80es

με ξέγραψες εν μία νυκτί,

πρίν καλά καλά προλάβουμε

το περασμένο Καλοκαίρι

ν' αντικρίσουμε την Μύκονο μαζί!

Αυτήν προτίμησες

και τον εαυτό σου υποτίμησες!

Κι ας γνώριζες,εκ προοιμίου,

πως σ' ήθελε καθημερινώς

τα ψώνια της να κουβαλάς

το δε σκυλάκι το κανίς

βόλτα για πιπί του να οδηγείς!

Κι εσύ ένα λαγωνικό της νάσαι

ονόματι « ο Κανείς »•

στο δε κρεββάτι της 

την λίμπιντο να της ξυπνάς,

αρκεί το επόμενο πρωΐ

εν μέσω δεκαχίλιαρων

να κολυμπάς •

Χαχαχα 😂

αν βέβαια θυμόσουν ακόμη 

τον τρόπο,πώς είναι κλινήρης

να πετάς !!!

Γι' αυτό θα σου εξομολογηθώ!

αν στην passarella ανεβώ!

την αμοιβή μου σε ευρώ,

αν επέτρεπα να εξαργυρώσεις😀

στην Μύκονο θα ήσουνα,

ως συνοδός της Σίβυλλα

με γιοτ και δεξιώσεις

Ωϊμέ!!!

Κλείσε τα ώτα σου τώρα Άμυαλε!

γιατί προβλέπω

εσέ και το κανίς

στ' αζήτητα να σας πετά

η άκαρδη με τα λεφτά

Άνεργος να μένεις

και πόρτα πόρτα στον Πειραιά

πίτσες να διανέμεις!!!

Κι αν όλα αυτά

δεν βγουν αληθινά

Να μη με λένε Σίβυλλα

απ' των Δελφών τα Ιερά !

Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°° °🌍 18-7-2022

Κάλλωπισμένο

   

Κι απόψε στην ώρα του καλλωπισμένο το φεγγάρι

απ' την βολή μου με ξεσήκωσε,

ως την Μαδαασκάρη

Δεν ξέρω,αν θα το συγχωρήσω, 

πριν απ' τον αιώνιο ύπνο μου ξεκολλήσω

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍13-7-2022

Ένας δικός μου σταρ του σινεμά !!!

 
Εκεί ήμουν .... μου είπες,αλλά δεν ήρθες μικρή !!!
Και εγώ τί να  σου πώ !!! 
Ευτυχώς...ήταν όνειρο και ξέφυγα μ' ένα μικρό ψεματάκι, γιατί η αλήθεια πονάει πατέρα !
Τί να σου πώ,ότι έπεσα και χτύπησα το γόνατό μου πάλι;        
 Αλλά είμαι χαρούμενη,που μπορώ να σε συστήσω σε όσους δεν σε ξέρουν! άλλωστε για μένα ήσουν, πάντα ένας σταρ του σινεμά ....πάντα κομψά ντυμένος, περιποιημένος και όμορφος,πρόσχαρος με τους γύρω σου !!!

Και ποιος δεν θέλει να συστήσει στους γύρω του έναν σταρ του σινεμά ;!
Εδώ σε αυτή τη φωτογραφία... κι οι δυο σας είστε ντυμένοι με την καλοσιδερωμένη για την βραδυνή έξοδο φορεσιά σας απ' τα χέρια των μανάδων σας!
Ξέρεις μπαμπά..  σου πάει πολύ το ανοιχτόχρωμο γκρι σακκάκι με το γιλέκο, που συνδύασες! Και τα μαλλιά σου, όπως πάντα καλοχτενισμένα σαν των πρωταγωνιστών του σινεμά να θυμίζουν τα δικά μου χρώματα! Όντως μοιάζουμε πολύ!
Γελαστοί ο ένας απέναντι στον άλλον... θα είχατε πολλά να πείτε!

ΛΟΙΠΌΝ ... είσαι ο εκ δεξιών Κύριος στη φωτογραφία με το γιλέκο !

Λες να μη σε γνώριζα; σε γνώρισα,αν και στην ηλικία, που σε βλέπω στη φωτογραφία δεν είχες παντρευτεί την μαμά μου ακόμη !

Χαίρομαι,που σας βλέπω και τους δύο παλληκαράκια στο ταβερνάκι παρέα με τον Θείο Κώστα!

Πώς θα ήθελα να πιούμε και μαζί ένα ποτηράκι Πατέρα !!! 

Δεν θυμάμαι να προλάβαμε να πούμε όλα,όσα ήθελες να μου διηγηθείς για 'κεινα τα χρόνια,που η κούραση για εσάς ήταν ξεκούραση και προσφάϊ με ουσία!

Για να ξεφύγετε από τον κάματο της ημέρας,η ταβέρνα ήταν μία κάποια λύσις ! Χαμηλοτάβανη με τις μυρωδιές,που έσπαγαν την μύτη καθώς άχνιζαν τηγανιτοί κεφτέδες, πατάτες,σπετσοφάι ανακατεμένες με την έντονη μυρωδιά του κρασιού απ' τα βαρέλια, που ήταν το καμάρι μέσα στην ταβέρνα και από τα ψητά στις σούβλες, άλλοτε κοντοσούβλι, κοκορέτσι,άλλοτε σπληνάντερο και πιο σπάνια ολόκληρο σφαχτό...ενώ δεν έλειπαν ποτέ τα παραδοσιακά χοιρινά σουβλάκια και θαρρώ μου μύρισαν κι αυτά με το λουκάνικο, που ήταν τα αγαπημένα μου !!! Μακάρι να είσαι στην ίδια ταβέρνα ! 

Θυμάμαι, όταν έφτανα, μόλις, που με έβλεπες να έρχομαι τρέχοντας πάνω στα αδύνατα ποδαράκια μου• πρόθυμα χτυπούσες παλαμάκια για να μου παραγγείλεις δύο καλαμάκια, ένα σουβλάκι χοιρινό κι ένα λουκάνικο...άλλο αν δεν θα έτρωγα και τα δύο ! Ήξερες σίγουρα, ότι θα φάω τις καψαλιστές φέτες το ψωμάκι, που τα συνόδευαν, μοσχομυριστές από το ζεστό λάδι με ρίγανη και λεμόνι, που φύλαγε σε ένα μεγάλο μπολ σε μια γωνιά της ψησταριάς, και κολυμπούσε εκεί τα καλαμάκια σουβλάκι, που μας προσέφερε ο ταβερνιάρης και συχνά έβγαζε ένα μεγάλο πινέλο για να ραντίσει τις καψαλιστές φέτες ψωμιού,που αράδιαζε δίπλα-δίπλα στη σχάρα πάνω από τα κάρβουνα μαζί με τα σουβλάκια !!! 

Αξέχαστες εποχές!!!

Και όταν το τελείωνα πάντα μου έδινες ένα νόμισμα για να βάλω στο τζουκ μποξ το αγαπημένο σου τραγούδι" το παραπονιάρικο", που ηχεί μέσα μου τόσο δυνατά,όσο τότε

" Ό,τι κι αν έχεις στην καρδιά να μου το λες μικρό μου και όχι να κάθεσαι να κλαις παραπονιάρικό μου "

Στο τραπέζι σας, πού ποιός ξέρει,πόσα χέρια λαδομπογιά ήταν περασμένο... βλέπω δεν έλειπε το τσιπουράκι κέρασμα στα γυάλινα ποτηράκια, εκείνα με τα δάχτυλα για όσους τα θυμούνται ακόμη, πριν φτάσει ο μεζές,το κρασάκι ή η μπύρα!

Φτάνει,που τα όνειρα είχαν φωτιά κι ας ήταν τα χρόνια φτωχά!

Τί όμορφοι, που είστε!Σταρ του σινεμά!

Δεν σας πρόλαβα,πριν φύγετε να πιούμε μαζί και να τσουγκρίσουμε

Πέρασαν τα χρόνια και βλέπεις δεν τα κατάφερα!

Δεν πρόλαβα να σας κεράσω και τους δύο μαζί!

Να ξέρετε όμως, πώς δεν ξεχάσαμε να στείλουμε πρόσφορα και κόλυβα στην εκκλησιά για σας και μοιράστηκαν, ώστε να μη φύγετε παραπονεμένοι ανήμερα του Αρσαλιού για τον άλλο κόσμο, στον οποίο ανήκετε,εδώ και αρκετά χρόνια!
Και κοιμήθηκα ήσυχα με τη φωτογραφία σας στο προσκέφαλό μου.
Καληνύχτα Μπαμπά!
Καληνύχτα θείε Κώστα!
Σίγουρα θα κάνετε παρέα ακόμη και χωρίς εμάς!
Και τα παιδιά και τα εγγόνια σας και οι αγαπημένες σας σύζυγοι, να ξέρετε κρατιούνται καλά !
Θα κρατηθούμε δυνατοί, όσο δύσκολες κι αν είναι οι εποχές!
Δεν ξέρω ποιά χρόνια είναι δυσκολότερα ...  τα δικά σας ή τα
δικά μας !!!
Ωστόσο αισθάνομαι,ότι είμαστε τυχεροί,που μας διδάξατε τί σημαίνει ζωή και αγάπη πραγματική και πώς να τις ξεπερνάμε καρτερικά με τις δικές μας δυνάμεις!!!

Με αγάπη από καρδιάς σ' Ευχαριστώ πολύ Πατέρα και τί δεν θα 'δινα να ήσουν εδώ !!!

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍19-6-2022

Του Αρσαλιού

Σαν σήμερα ήταν, που θυμάται,πώς με την μάνα της μαυρομαντηλωμένες κάθε Σάββατο και σαν τούτο το Ψυχοσάββατο του Αρσαλιού ( Ρασαλιού ) ξεκινούσαν για τις επιμνημόσυνες δεήσεις,που ψάλλονταν για όλους τους κεκοιμημένους και για τους δικούς της• μνημόσυνα των ψυχών του πατέρα,του παππού της,συγγενών και φίλων τους ...!!!

Ήταν τότε,που κρατώντας ένα πιάτο κόλλυβα,το πρόσφορο, το λάδι και μελισσοκέρια ... και ως να φτάσουν στην εκκλησιά αυτή με την μάνα της γινόντουσαν ένα μπουλούκι με τις άλλες γυναίκες του χωριού,καθώς βάδιζαν ευλαβικά στο δρόμο ή καθώς γυρνούσαν στο σπίτι μετά το μοίρασμα των κολλύβων, σκορπώντας γύρω τους στις γειτονιές,απ' όπου κι αν περνούσαν εκείνες τις αξέχαστες ευωδιές βασιλικού και σιτεμένου σταριού,που χέρια καθαρά πήραν και δούλεψαν με τέχνη στο ζύμωμα το χρυσοκίτρινο αλεύρι του,έπλασαν πρόσφορο και το σφράγισαν για να το φουρνήσουν στην θράκα του ξυλόφουρνου, που ήταν το καμάρι του σπιτιού  τους ...

κάποτε οι αγαπημένοι τους τον είχαν χτίσει κοντά στο μαγειριό διαλέγοντας τις πυρίμαχες πέτρες μία προς μία .... και για δες παρακάτω ανάμεσα στα οπωροφόρα του κήπου είχαν αφήσει πέντε κυψέλες για το μέλι του σπιτιού και το χειροποίητο κερί τους για τον Χριστό,την Παναγιά,τους Αγίους τους και τις ψυχές των κεκοιμημένων τους !!!

Όσο για το κρασί και το λάδι πάντα τα οικονομούσαν να περισσεύουν !!!

Σαν το κόκκινο γλυκόπιοτο κρασί,που έκανε ο πατέρας τους ίαμα σώματος και ψυχών, όπως έλεγε ο ίδιος,όσο ζούσε,κανείς άλλος δεν έκανε στο χωριό και πάντα είχε τον τρόπο να μην ξεμένουν για όταν θα πήγαιναν στην εκκλησιά το νάμα !!!

Και κρασί ροδίτη ξεχώριζε για ανάπαυση των ψυχών, όπως συνήθιζε να λέει• από αυτό τους έλεγε να διαλέγουν για τους κεκοιμημένους,μην τυχόν ξεχαστούν και δεν γυρίσουν τις 50 μέρες,που έχουν δικαιώμα μετά την Ανάσταση!!!

 Έτσι έλεγε... λες και τους έδινε εντολή,όταν θα έφευγε από τη ζωή να μη ξεχνιούνται να του βρέχουν το χώμα, που θα τον σκέπαζε.... 

Είχε φυτέψει ελιές ο παππούς της και ο πατέρας της προκομμένος,όπως ήταν σε όλη του τη ζωή τις τριπλασίασε για να μην τους λείψει το λάδι και πάντα να περισσεύει για το καντήλι του σπιτιού,τις κανδήλες της εκκλησιάς,τα καντηλάκια των αγαπημένων τους ψυχών στο κοιμητήριο και για των πτωχών το φαγητό, όπως τους μάθαινε απ' τα γεννοφάσκια τους η γιαγιά.... 

Και πώς να μη την θυμηθεί κι αυτή....!!!

 Δεν τους έμαθε και λίγα, όσο ζούσε... !!!

Κάθε Κυριακή μετά την εκκλησιά τους κουβαλούσε μαζί της στα σπίτια των πονεμένων, τον αρρώστων και των πτωχών για να προσφέρουν ένα κομμάτι αντίδωρο, το μερίδιο τους από τις λειτουργές, που μοιράζε ο παπάς μετά την απόλυση και ό,τι φιλέματα μάζευε στις βαθιές τσέπες της απ' όλους τους καλούς φίλους της,που γνώριζαν την φιλέσπλαχνη ψυχούλα της κι αυτό το Κυριακάτικο μοίρασμα ...

Θυμάται, πώς ζύμωναν και τα δάκρυά τους έσταζαν,ως αγίασμα μπρος στην εικόνα.. της Παναγιάς•

κι αυτές βυθισμένες στις προσευχές για την ανάπαυση των ψυχών έκαιγαν θυμίαμα μοσχολίβανου μπρος 'το καντήλι, που κατέβαζαν από το εικονοστάσι και το απείθωναν στο τραπέζι, μπρος στην εικόνα της Παναγιάς,που μπάντα έκαιγε με λάδι σπιτικό για να βρουν οι ψυχές των αγαπημένων τους δρόμο φωτεινό προς την άλλη ζωή από την οποία είχαν επιστρέψει με την Ανάσταση του Χριστού και για 50 μέρες στο δικό μας κόσμο,ελεύθερες να περιηγηθούν στα τόπια,που αγαπούσαν και με τους ανθρώπους τους να μπλεχτούν,χωρίς να τους ενοχλούν...

Ήταν τότε, που ο παπάς του χωριού θυμόταν τα ονόματα των κεκοιμημένων κάθε οικογένειας και τα μνημόνευε ένα προς ένα, όχι όπως σήμερα, που χρειάζεται να τα βλέπει γραμμένα στο χαρτί για να τα μνημονεύσει!!!

Πέρασαν τα χρόνια του...,μεγάλωσαν οι οικογένειες..., μεγάλωσε το χωριό... και πολλοί ξένοι με ονόματα,που δεν γνώριζε είχαν έρθει και ήταν μέλη της εκκλησίας τους πλέον!

Γύρισε λοιπόν σ' εκείνο το χτες,που προσεύχονταν γονατιστή να επιστρέψουν οι ψυχές ευχαριστημένες στον τόπο τους και δες... πώς θυμάται σαν να είναι σήμερα,που νωρίς απ' το πρωί μαζεύονταν ένα γύρω από το πηγάδι τους για να πάρουν σειρά με τα καθρεφτάκια τους, μήπως αντικρίσουν στο γάργαρο και πόσιμο νερό του το πέρασμα των κεκοιμημένων τους για τον άλλο κόσμο...

Και να δεις,που ταίριαζαν οι φιγούρες,που διέκριναν να κινούνται σε ημικύκλια στην επιφάνεια του νερού με τους δικούς τους κεκοιμημένους, που ήθελαν να τους αποκαλυφθούν,καθώς θα επέστρεφαν στον άλλο κόσμο...

- καλό σημάδι,ότι φεύγουν ήρεμες και ευχαριστημένες απ' όσα είδαν και άκουσαν τις 50 μέρες,που μπλέχτηκαν ανάμεσά τους...

Και έτσι, όπως γύρισε στο χθες,έτσι επανήλθε στο σήμερα και θυμήθηκε,πως δεν πρόκειται ξανά να περπατήσει στα σοκάκια με το πρόσφορο στην αγκαλιά για την εκκλησιά, παρά μόνον της απόμεινε να θυμιατίζει τη στράτα , που περνούν μπουλούκι οι γυναίκες με τα πρόσφορα στα χέρια και τα κόλλυβα για την εκκλησιά...

Γιατί τα πόδια της έχουν βαρύνειι• νιώθει λες κι είναι πλέον δεμένα στο πάτωμα, αρνούμενα να κάνουν βήματα,ως το πλατύσκαλο της εισόδου,που θα την οδηγήσουν στον δρόμο για την εκκλησιά.

Γελάστηκε πολλές φορές και ξέμεινε να κάθεται πάνω στο κρύο μάρμαρο, μέχρι να δυναμώσει πάλι,ν' ανασηκωθεί κι αγάλι αγάλι να επιστρέψει στο κρεβάτι να ξαποστάσει,ν' αναπαυτεί, να προσευχηθεί κι αν καταφέρει,ίσως να κοιμηθεί,να ονειρευτεί!!

Γιατί έμαθε να μην κοιμάται για να θυμάται...

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍12-6-2022/3-6-2023 

Αν καταφέρεις

          

«Αν καταφέρεις ν' αφήσεις πίσω σου ένα παρελθόν,που μπορεί να υποσκάπτει του μέλλοντός σου τα άλματα,τότε φρόντισε με τις εμπειρίες,που απέκτησες ήδη να συνεχίσεις ν' αγωνίζεσαι στο σκάμμα της νέας σου ζωής,ως ένας αναγεννημένος άνθρωπος επί γης....
ως ένας άνθρωπος αθλούμενος με τα ιδεώδη της ευγενούς άμιλλας, με σύνεση,στοχασμό και πάνω απ' όλα με αγάπη προς τον συνάνθρωπο,αν θέλεις να παραμένεις άνθρωπος,που αναγεννήθηκε»

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍17-2-2022