Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

  « Φωτεινή Παρασκευή »
       
Ξημέρωσε,φως,κραυγές
"Μαύρη Παρασκευή" •
Χιλιάδες περαστικοί
ψάχνουν,αν είμαι αληθινή

Το δάκρυ μου βαθύ

Ο περιπτεράς πίνοντας
το τσάϊ του ζεστό
με κοίταξε ρευόμενος,
χωρίς ενδοιασμό•
με θώπευσε να δει,
αν είχα πυρετό•
κάνοντας αέρα
μ'έναν της ΔΕΗ
λογαριασμό

Ο κουρέας στη γωνία
έκοβε βόλτες στον πεζόδρομο
μ' αγωνία,
κοιτάζοντας στα χέρια
την κόρη του Ηλία,
που 'φερνε φαγητό
απ' την εκκλησία

"Με γίγαντες πλακί"
του είπε καλημέρα !

Συνέχισε το δρόμο της,
ως λίγο παραπέρα
και στάθηκε να κάνει
σε μια γιαγιά παρέα,
που κάθε μέρα έψαχνε
έναν γυιό Ανδρέα

Την τύλιξε στο σάλι της,
όπως κάθε πρωΐ•
της έδωσε τσάϊ ζεστό
κι ένα γλυκό φιλί•
το φαγητό της άφησε
σαν κόρη στοργική•
βήματαν την οδήγησαν
στο σπίτι του Κωστή

Άπλωσε το χέρι της
στήριξε το παιδί
κι άρχισε να δίνει πόδια
στο άψυχο κορμί•
Δυό οι ρόδες του Κωστή
δυό τα χέρια της με ψυχή
έδωσαν χρώμα ανθρωπιάς
σε μια διαδρομή

Πιο πέρα τους περίμενε ορθή
η Σεβαστή
τους έδώσε μπουγάτσα Ελληνική
Χάϊδεψε το κεφαλάκι του χαμογελαστή•
του άνοιξε η όρεξη
χάρηκε η Αγγελική

Χαμογελαστοί έφθασαν
τον πάγκο του Αρτέμη•
Είναι πολύτεκνος κι όμως
τα καταφέρνει•
κηροστάλαξε απ'το πρωΐ μπανάνες να πουλά
κι απ' το κρύο τρέμει•
μα στον Κωστή δεν θ' αρνηθεί
μια αγκαλιά θερμή

Τους φίλεψε μπανάνες
και τους δύο•
έφυγαν απ' τον πάγκο του
μ' ένα χορατό•
ακούστηκε το γέλιο τους,
ως εδώ•

Τα δάκρυα απ' τα μάτια μου
δεν ρέουν πλέον μαύρα
Ζώνομαι φωτοστέφανο
κι ας μην έχω κάδρα

Επίγειων Αγγέλων
λούζομαι την αύρα•
Σε Παραδείσους
με ταξειδεύουν
δίχως ναύλα

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍28~11~2017 // 29-11~2019

Golden Tears – Gustav Klimt
                                                     ~ Σ Α Γ Η Ν Η ~
               

Σαγήνεψε η ψυχή μου σήμερα,στου Λυκαβηττού σαν στάθηκε
την κορυφή κι αγνάντεψε τ ορμήνεμα της νιότης της
απλά,σιωπηλά και με παλμούς δακρύων ασταμάτητα
συντροφευμένη

Χέρι χέρι αργόφερνε στης νιότης τα σκαλώματα
κι αλήτευε κρυφά με τόσα πρόσωπα στο πλάϊ της
ξεθωριασμένα
ώσπου με μνήμες βαριές κι ασήκωτες ,που έμπλεξε
στης εκκλησιάς τ Αϊ Γιώργη την κορυφή απόκαμμε
κι έγειρε

Πάθη,σαγήνη,ψέμματα,φιλιά αμέτρητα
ακολουθούσαν ξέπνοα σχεδόν την ανηφόρα
μή και προλάβουν μια έπαρση ψυχής,που  γεύτηκε
την μυρωδιά της νιότης τόσο απλόχερα
μα τώρα πέζεψε στις εκβολές της γης και τ ουρανού
αργοπατώντας

       *Σοφία Σίβυλλα*
*12-5-2016*  🌏°°°Σ°°°🌏
                                                       ~ ΜΙΑ ΣΑΛΗ ~
       


Προσθήκη λεζάντας
.      


    Ποτέ δεν δίνουμε ψυχή

φίλου γνωστικού
μια συμβουλή
μά την παρέκαμψα
η «σαλή»
κι έμεινα να περιμένω
στην βροχή χωρίς βροχή
δάκρυα καυτά
που μού ταξαν αυγή
μά ήταν κι αυτά
μια ζωγραφιά
χαραγμένα σε μακέτα
να περιμένουν μια ουτοπία
για να κλειστούν
στην γύμνια του γήϊνο
καμβά
χωρίς παλέτα
χωρίς πινέλα
μόνο χρώματα κι αυτά
μαγιά
στιλέτο στην καρδιά
έδειχνε τελικά
η ζωγραφιά
χωρίς δάκρυα
που μού ταξαν
καυτά
μόνο αίμα να τρέχει
και παγωνιά
     
*Σοφια Σίβυλλα 28~7~2016*
                                                             Β Υ Θ Ω

Πριν παραδώσει τ άρμα η Ηώς
ροδοχαράζει ο ουρανός 
μόνος τρομάζω, ωχριώ 
ξορκίζω με φοβο τον θυμό

ας ξημερώσει λέω με το καλό
τί μπλέκω πιό το λογισμό !
η σκέψη δεν έχει αναπαμό 

πότε θα φτάσω τάχα
στο σκοπό
στο κρυσταλλένιο κάστρο
στο βυθό!
σαν πειρατής της
να κουρσέψω ρουμπινένιο
φυλαχτό;

τις παγωμένες νύχτες ,
στιμόνια σπείρες
χρόνια τώρα
ρίχνω στο βυθό 

για το δικό της
ρουμπινένιο φυλαχτό

πούχει κρεμάσει
σε φυκώδη ατραπό,
γονατιστός να λιώνω
αγιοκέρι με λυγμό!

κι ας σπάσει λέω
κι ας κομματιαστώ
εγώ!
στο κρυσταλλένιο
κάστρο στο βυθό.
  
🌏°°°ΣΣ°°°🌏 💨 Σοφία Σίβυλλα // 22.6.2016

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Βραδιές


   

              "  Βραδιές "
Δεν είναι φίλε όλες ίδιες οι βραδιές
δεν έχουν όψη για να δεις πόσο πονάνε
Σε δένουν στον ιστό τους με το χθες 
κι όλο απλώνουν στη ψυχή σου ενοχές

Για να σε φέρει η αυγή πάλι στο φως
δένουν τα όνειρα με λάμψη κι ας πετάνε
Στο γιασεμί ανοίγει πόρτες κι ο θεός
κι εσύ νιώθεις ο παρείσακτος θνητός

Δίνουν ελπίδα στα χαμένα όνειρα σου
κρασί νυχτέρι την ψυχή σου, αν κερνάνε
σφίγγει κορμί η άδεια η αγκαλιά σου•
Ζεϊμπέκικο χορεύουν στην υγειά σου

Ενώ κυκλώνεσαι μέσα στη θλίψη,
όταν στα βήματα τα πόδια δε βοηθάνε
Χάνεις Ρυθμό κι η μέρα σ' έχει πνίξει,
πριν βγει ο ήλιος σ' έχει εγκαταλείψει

Δεν σε ζηλεύουν φίλε όλες οι βραδιές
Μόνον αυτές,που μάθανε να σε μεθάνε,
σαν χόρευες ζεϊμπέκικο στις ερημιές
για έναν έρωτα ασύνορο μ' αιχμές

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍23-11-2017/13-7-2022

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2017

Αγρίμι συντρίμμι

« Αγρίμι ~ Συντρίμμι »
         
Σκυφτός στο πεζοδρόμιο
για χρόνια δεν έπαψε να ψάχνει την Ειρήνη

Γυμνός και ρωμαλέος σαν αγρίμι μονομαχεί,
χωρίς φραγμούς για χάρη της•
τί κι αν κατάντησε
συντρίμμι !
          
Η μνήμη του έμεινε βουβή•
προσμένοντας χρεωμένη,
αν η αγάπη της επιτέλους θ' ακριβύνει!
Η τιμή της,ως αξία και σκοπός
τον πνίγει!
Με την λευκή της φορεσιά δεν έπαψε,
σαν οπτασία πια να τον τυλίγει,
στάζοντας μόνον αίμα και ευθύνη

Αποβραδίς σαν κάποτε
με τον καρπό σπασμένο το συντρίμμι
έγειρε στο πεζοδρόμιο,
θαρρώντας,πως επούλωνε
πληγές στην λιγοστή του μνήμη

Του απέμειναν παρέα μοναχή
των ρείθρων τα πτηνά να υμνούν τα εύσημα,
που με τιμές του είχαν απονείμει

Με δυό περιστέρια να κυττούν
καρφωμένα απ' το γπερβάζι•
κάποτε κάποτε χάνεται
στην δίνη μιας πορείας σκεπτικός,
ψιθυρίζοντας τον όρκο του Ιπποκράτη
συγκινησίας•
λόγια που τον κατακλύζουν,
σαν προσευχή στην μνήμη!

Καθημερινώς κερδίζει χρόνια
κυττάζοντας ασκαρδαμυκτί
μια ματωμένη δική του φοιτητική 
μπλούζα ιατρική,
που πλέον συντηρεί η ναφθαλίνη

Περνούν διαβάτες τρέχοντας
στο πλάϊ του,παιγνίδια ηλεκτρικά,
χωρίς ψυχή •
κι αυτός εκεί γυρτός και πένης
να την προσκυνά επιμένει!
μετρώντας τα ψύχουλα μιας σύνταξης,
που του απέμεινε
κι αυτή λειψή

Στα πλήθη των γραφών,
που σέρνει άβουλο το πνεύμα του,χωρίς προοπτική•
έχει φυλάξει μιαν αλώβητη καρδιά
να καρτερεί με υπομονή Ειρήνη και Αρετή

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍17-11-2017/
17-11-2019/17 11 2022


Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

            « Στα χνάρια του βυθού »
Στις θάλασσες από παιδί
μάθαινα να ξεχνιέμαι•
με πόδια γυμνά
κοχυλάκια να μαζεύω
στα ρηχά•
ξεβρασμένους αστερίες
να κρύβω στην στεριά

Στο βυθό να γειώνομαι
για να μη την απαρνιέμαι•
να πληθαίνω τις ανάσες
στην επιφάνεια,που ζώ

Απ' τα θαλασσόχαρα έμαθα,
πώς να μη ξεγελιέμαι•
κι έγιναν οι καταδύσεις μου
άλματα επί κοντώ
στο ραντεβού με το φωκάκι
για να συναντιέμαι

Κρώζουν οι γλάροι από ψηλά
να μας φοβίσουν
Ήλθαν και κάτι μελτεμάκια
να ταράξουν την αγάπη
Μέδουσες έστειλε ο γαρμπής 
να μας φλογίσουν•
μα βρήκαμε για σύμμαχο
μια σμέρνα τον σατράπη

Ένας πληθωρικός ροφός 
εκτέλεσε μια πέρκα
κι έντρομα κρυφτήκαν
τα σαλάχια μέσ' την άμμο•
ξέμειναν στο σεργιάνι μαυρομούστακες γαρίδες
απ'  την Μέκκα
κι αργόσυρτη μια τούνα
χάρασσε τον βυθό χάμω

Μα ο Ποσειδώνας άρπαξε
την τρίαινα με μένος
Αρματωσε ιππόκαμπους
μ' άλογα,.. θάταν χίλια !

Νάσου περιχαρής κι ο έρως 
με την Χτένα,που 'κλεψε
της Αφροδίτης
αρχίζει να ξεμπλέκει
τ' αχτένιστα γοργόνας
τα μαλλιά ίσα με δώδεκα...
δεν θάταν μίλια ;!

Κι εσύ κυττάς ατάραχος,
πώς θρηνούν οι κούκοι ;
όταν τ' αυγά τους κλωσσούν
καλόφωνα Κανάρια!
κι όχι εμέ πούχω στο βυθό
φωκάκι γι αποκούμπι !
και ξενιστή μια Σίβυλλα
απ' των Δελφών τα χνάρια
                        
Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°Σ 15-7-2017//3-11-2019

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

                           
   

                     *Μ ύ τ ο ς*

Μη κλέβεις ποτέ του φεγγαριού φεγγοβολή
σαν απ τη δύση θάχει χαράξει ρότα η Πούλια
"Θα σου μαραίνει ο Αποσπερίτης,πριν φθάσ' αυγή"
"όσα τη μέρα κι αν εμάζευες ζουμπούλια"

Στο μύτο της Αλκυόνης έγειρε την λάμψη του ο ήλιος
σαν οι Πλειάδες κόρες τον διεκδικούσαν
Εκεί στ' Ημεροβίγλιο,που με τον έρωτα έγινες φίλος
σαν ηφαίστειο οι νύμφες με νυχτέρια σε μεθούσαν

Μη βρεθείς χειμώνα μόνος στο Φηροστεφάνι
Η αχλύ της λάβας θα σε ζώνει απ την καλντέρα
απ του Αιγαίου τα γκρεμνά δεν βγαίνει πυροφάνι
κ' οι κάναβες μεστώνουν τα κρασιά σε λιγοστό αέρα

Μεσ' τους μπαξέδες,που το κόκκινο χρωμάτιζε
Τη τέφρα μου εκεί θα βρεις να σκάβω διψασμένη
στο ρακιδιό να σβήνω το καημό,που με στιγμάτιζε
όταν μέσ' τον ληνό σε έψαχνα υγρή ταπεινωμένη

 Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍7-11-2017

Σημείωση: *Κάναβες*. *Ληνός* *ρακιδιό* *μύτος*
Μέχρι τον 20ό αιώνα στους οικισμούς του νησιού της Σαντορίνης ή στην ύπαιθρο έξω από τα Καστέλια υπήρχαν πολλές κάναβες (οινοποιεία). Ηταν συνήθως υπόσκαφες, ή προστατευμένες από διπλανά κτίρια.
Στο εσωτερικό της η κάναβα αποτελείται από έναν ή περισσότερους θόλους. 
Στον απλούστερο τύπο της κάναβας με τον ένα θόλο βλέπει κανείς μπαίνοντας τις δυο σειρές με βαρέλια, τις στίβες, που αφήνουν ανάμεσά τους διάδρομο. Εκεί που τελειώνουν τα βαρέλια βρίσκεται *ο ληνός* (κατακόρυφος κυλινδρικός λάκος μέσα στο έδαφος, βάθους 70-130 εκ.) και πλάι του ως το τέλος του θόλου, το πατητήρι, πίσω από έναν χαμηλό τοίχο. Τα σταφύλια πατιούνταν στο πατητήρι, ο μούστος ακολουθώντας ένα ειδικό κανάλι έτρεχε μέσα στο ληνό και από εκεί, με τη χρήση δοχείου, γέμιζαν τα βαρέλια. Στα νεότερα χρόνια για το πάτημα χρησιμοποιήθηκαν και βιομηχανικές πρέσες».
Αρκετές κάναβες είχαν δυο πατητήρια –ένα μεγάλο για τα άσπρα σταφύλια (ασύρτικο, αηδάνι, αθήρι) κι ένα μικρό για τα κόκκινα- και δυο ληνούς.
Στους βοηθητικούς χώρους περιλαμβάνονταν στάβλοι για τα ζώα, ή μια μικρή κουζίνα για την προετοιμασία πρόχειρου φαγητού.
Οι κάναβες πρόσφεραν ιδανικές συνθήκες υγρασίας και σταθερής θερμοκρασίας για να ωριμάσει σωστά το κρασί. 
Στις παλιές κάναβες υπήρχε και *το ρακιδιό* , δηλαδή η μονάδα όπου παρήγαγαν ρακί με απόσταξη από τα τσίκουδα, τα υπολείμματα από το πάτημα των σταφυλιών. 

*μύτος με - υ - :εξάρτηση* 
     

          *ΕΥΧΗ*

*Δώσ μου παιδιά μοναχικά*
*στα μάτια να κοιτάξω*
*της Αθηνάς μας δυό ελιές*
*να τους τινάξω* ,
*με μια μπουκιά ψωμί το λάδι*
*να τους στάξω* •
*του Αιγαίου μας μια γούμενα*
*ν αρπάξω* ,
*καράβι του πνιγμού στη Θηρασά*
*ν αράξω* •
*με βαρελίσιο της κρασί Νυχτέρι*
*σαν φυλάξω*
*να κοινωνήσω,φυλακές τους*
*πριν ανατινάξω* •
*και καντηλέρι τ Άγιου μου*
*να τάξω* ,
*με λάδι Μαλιακό Άϊ Γιώργη*
*να στ ανάψω* •
*για τ αγγελάκια μελοκέρι*
*της χάρης σου να κάψω* •
*παιδιά του δρόμου νηστικά*
*αν θέλει να τα ψάξω* •
*κορμάκια έρμα του πνιγμού*
*να δώσει ν ανατάξω* ,
*δρόμους για χάρη τους*
*σε δάση να χαράξω* •
*στην Παναγιά εμπρός*
*γονατιστή θα κλάψω* ,
*να δώσει δύναμη το κόσμο μας*
*ν αλλάξω* •
*τ αγγελικά τους βλέμματα*
*σαν ψάξω* ,
*μεσ της γραφής το λυτρωμό*
*να περιγράψω* •
*χωρίς αντάλλαγμα πληγές τους*
*σαν ξεθάψω* ,
*ζωγραφιά στης λήθης το καμβά*
*ν' αντιγράψω* •
*και στ Άθως το Περβόλι δείλι*
*να της γράψω* ,
*πώς πείνα λησμονήσανε,δεινά* ,
*την προσφυγιά* •

*Θέλω κι εγώ σκαρί στη θαλασσιά*
*πλέον να προσαράξω* .  

  31-10-2016
Σοφία Σίβυλλα 🌏°°°ΣΣ°°°🌏

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Ω !!! τί νύχτα κι αυτή!



*Ώωώ τί νύχτα κι αυτή!!!*
*αδυνατεί νάβρει η ψυχή ρυθμό*,
*στου ύπνου τον χορό* •

*Δεν μοιάζει με καμμιά
*ετούτη η θανή* •
*στο κορμί την άπνοια* ,
*που ακολουθεί* ,
*η αντήχηση βουβή* •

*σεργιάνι στ όνειρο*
*διαγράφει*
*η δική σου φυγή* •

*Σ ένα χορό πρίν την αυγή* ,
*η θύελλά σου* ,
*λάβα κι αυτή πυρηνική* •
*πικραίνει των φιλιών*
*την ιαχή* ,
*πληγώνει την πληγή* •

*απλησίαστες λέξεις* •
*χρυσοσύννεφα ζώνουν*
*την θαλασσινή* ,
*ολοδάκρυτη χαράσσουν*
*την μορφή* •

*αυτήν που επλάγιασε*
*με την Ηώς*
*στον χορό των ιπποκάμπων*
*αγωνιωδώς* •

*εκει που έλαμψε*
*του Ποσειδώνα φως* ,
*της Σίβυλλα ο έρωτας*
*παντοτινός* •

*εκεί αρχή και τέλος τους*
*ο παφλασμος* •

*διελύθη ο καπνός* ,
*αλαβάστρινη η ψυχή*
*κυμματισμός* •

*αρχή και τέλος της*
*ο παφλασμός* •

*εκεί στα βάθη της Στυγός* ,
*εκεί,που στέργει της*
*προστάτης ο Μαλιακός* ,
*της χρυσοκέντητης ασπίδος*
*του υιού της Θέτιδος*
*ο κρυφός καημός* •

*εκεί*
*αρχή και τέλος τους*
*ο παφλασμός*

*στου κόλπου εκεί*
*ετάχθη ο τάφος της*
*κενός* ,
*εκει αρχή και τέλος της*
*ο παφλασμός* .
                             🌏°°°ΣΣ°°°🌏
  *9-6-2016*  *Σοφία Σίβυλλα*
                                               « *Γυναίκα της πατρίδας μου* »
       

*Γυναίκα της γης μου του λώρου προσφορά*
*πούχεις στέμμα στη κόμη σου λευκά*
*χωρίς άγχος παραλλαγής,που ξαγρυπνά*
*με ή χωρίς στήριγμα η γης σε ακουμπά*
*πάνω της σαν γέρνεις,καλούδια σου τρυγά*
*πετρολούλουδά της στο χέρι σου χαρά*
*σ ένα ποτήρι του νερού βαφτίζονται ξανά*
*οι πικραλίθρες της αναγεννώνται σε γλυκά*
*απ τ απαλά χεράκια σου ξεδίψασαν πτωχά*
*στο αρτοφόριο η Ποσκομιδή,δική σου προσφορά*
*μ αλεύρι και νερό το σπίτι μια μοσχοβολιά*
*το λάδι σας έμαθες να κονομάς σταλαματιά*
*για ν ανάβει το καντήλι σας μπρος στη Παναγιά*
*να φτάνει να πλάθεις και λαλαγγίτες στα παιδιά*
*είτε γύρω στο τραπέζι προσμένουν φαμελιά*
*είτε η ανάμνησή τους φιγούρα απ τα παλιά*
*εσύ αφέντρα μιας ψυχής π ανοίγει αγκαλιά*
*να ξεπεζέψει κάματος σώματος και ψυχών*
*αγώνας η ζωή σου σπέρνει,θερίζει,αγκομαχά*
*έμαθε στο στέρνο σου ολημερίς να ακουμπά*
*ολονυχτίς τον έρωτα στα στήθη σου να κεντά*
*για να βυζαίνεις γάλα πλουμίδια σε παιδιά*
*αυτά,που θα γεννήσουν κόρες στη σειρά*
*για νάχει υιούς η Πατρίδα σου να πολεμά*
*αιώνων πειρατές στα φανερά ή τα κρυφά*
*που κλέψανε απ τους Δελφούς τα ίδεατά*
*για να βάψουν τη λευκή πλεξούδα σου ξανθιά*
                      🌍°°°ΣΣ°°°🌍
         Σοφία Σίβυλλα 8-3-2017

                                                       *ΧΕΡΙ ΜΕ ΧΕΡΙ*

*Ήταν κείνη η ώρα η θεϊκή στ απομεσήμερου*
                        *τη χάση* 
*όταν αγγέλοι αλάλητοι χοροστατούσανε*
                       *στη πλάση*
*πετρολιθιές μ αγριολούλουδα αντάμωναν*
                       *σαν ψέμα*
*ανεμώνες και μώβ ταιριάζανε σαν κεφαλή*
                       *με στέμμα*

*Κι εμείς που γεννηθήκαμε μου είπες στα κρύα*
                  *του χειμώνα*
*ήλθε καιρός ν αντέξουμε στο ηλιοφώς όπως* 
                    *η ανεμώνα*

*Σπείρα  και πλάγιασες ανάσκελα στης λήθης*
                       *τον αγρό*
*νάρκισσος και κυκλώθης στης μνήμης σου* 
                       *τον ανθό*

*Στις χούφτες μου έκλεισα σφιχτά το πείσμα*
                        *με ηχώς*
*ξυπνήσανε θεριά τ ωκεανού μαζί κι οι νύμφες*
                      *της Στυγός* 

*Τον Αχιλλέα ξαναβάφτιζε η Θέτιδα κρατώντας* 
                     *την μασχάλη*
*ενώ η Σίβυλλα απ τους Δελφούς χρησμοδοτούσε*
                     « *τα ίδια πάλι* »

*Πώς κείτεσαι άπραγος χαϊδεύοντας το χώμα*
                        *με λατρεία* ;;
*δεν βλέπεις πώς ψάχνουν τα μάτια μου θολά κερί*
                       *για αγρυπνία* ;;

*Μ έναν γυπαετό,που Απρίλη κυνηγούσε ανεμωνες* 
                         *απ τον Παρνασσό* ,
*αναμετρήθηκε χρυσσαετός,που αίγαγρους εγκρέμιζε*
                          *από τον Ομαλό*

*Ήταν περήφανος ο αϊτος,χωρίς ράμφη και φτέρωμα* ,
                      *κείνος του Παρνασσού*
*μα βρήκε το τραπέζι του στρωμένο κι αιτία ήταν* 
                       *αυτός του Ομαλού*

*Μάζεψα ανεμώνες τ απομεσήμερου για σένα που*
                              *είχα ταίρι*
*μα μου δωσες μολύβι και μαχαίρι,που ξυνε πληγές*
                    *και μ είπες χέρι με χέρι* 

 *Σοφία Σίβυλλα  20-4-2017*
            *🌍°°°ΣΣ°°°🌍*                 
                                 

             " *Ερωτας και Βουκαμβίλια* "
*Ξημέρωσε πάλι* ;! *Θέλω να ερωτευθώ είπε!Ν' ανθίσω κι άλλο κι άλλο,μέχρι,που να πεθάνω* !!
*Το μολόγησε στο Λίβα,που έκαιγε τ ακρόφυλλά της,ξεψυχισμένη και θροΐζοντας κλαψιαρικά,σέρνοντας τα κλαδιά της στο* *γκρινιάρικο πέρασμά του πέρα δώθε,πέρα δώθε,χωρίς να μπορεί να τα συμαζέψει* !
*Τον ρωτούσε μουρμουριστά!Μήπως είσαι εσύ ο έρωτας* ; *Μ έεκαψεες* , ... *μ' έκαψεες*.....!
*Ααχ!αυτά τα κλαδιά της* • *δεν όριζε πλέον τις κορυφές της!κινδύνευε να τις χάσει έτσι,που ξέφευγαν,χωρίς να γνωρίζει για πού* !
~ *Γοφοί γυναικός,που κινούνταν χωρίς να το θέλει η ίδια και φλόγιζαν τα ιδρωμένα μέλη* , *χωρίς να υπάρχει γύρω ψήγμα* *ανδρικής ματιάς,που να δικαιολογεί το απρόσκοπτο λίκνισμα τους* !
*Σαν τον Λίβα,που ταράσσει ηδονικά και φλογίζει ό,τι ακουμπά,μέχρι να σβήσει τη κάψα του* ~!!
~ *Όχιιι*  .. *όχιιι* . ...*ιιι* ... *βουϊζε,ξανεμίζοντάς την* !
*Άσπλαχνα,της μάραινε μέρα τη μέρα τα σμαραγδένια φύλλα,που της ξέφευγαν στο ηλιοφώς!Όλα δεν μπορούσε να τα μαζέψει μέσα* *της!αδύνατον* !
*Είχε φθάσει το πλήρωμα του χρόνου!Ν ανθίσει!αυτό και ζητούσε!!Νερό είχε!άγια η γή που φύτρωσε!!Λιοπύρι,λίβας κι οι ρίζες* *υγρές* !!
*άλλο και τούτο,την θαύμαζαν* !!!!
~ *Μα δεν βρίσκεται ψυχή να μ αφουγκραστεί;Φρουρφουρίζουν τα φύλλα μου!τα κλαδιά μου ξεχύθηκαν,δεν μαζεύονται* !!!
*Κανείς μα κανείς δεν με ακούει* ; *θρόϊζε* !
~ *Και μία φωνή,που τόλμησε να ξεχυθεί,ν ανακατευθεί με το τ αργόσυρτα τριιι τριιι* ... *τριιί* ... *των μεθυσμένων τροιζονιών κατά* *το σούρουπο* • *ήταν εκεί* •
~ *χρόνια την καμάρωνε* • ~ *το τόλμησε* !!! *μίλησε μέσα απ τους λαδωμενους μεντεσέδες* !
 *είχε φορέσει κιολας,κείνο το σταχτογάλαζο κουστούμι,που του πήγαινε,* ! *Σαν στιβάνι σε κεφαλή νέου, φάνταζε το πλεκτό με το* *βελονάκι της κυράς* !! *του άνδρωνε την κεφαλή* !! *Σίγουρο κι αργοτρίζοντας* .... *γρίλλισε* ... *Είμαι εδώ και θάμαι* !!!
~ *Πες με έρωτα αν θες* !! *γύρε,βάρυνες,μη σπάσεις!σε κρατώ!Δεν μπορώ χωρίς εσένα να με φανταστώ!Άχαρη ήταν η ζωή μου* *μέχρι,που ξεχύθηκες πάνω μου* !!
 ~ *Άνθισε,μπορείς* !~ *Κι αυτή έγειρε,το αγκάλιασε,στηρίχθηκε πάνω του* •
*θάλλεψαν τα μπουμπούκια της κι άνθισε* !!!!
~ *Ο έρωτας είχε έλθει από μακριά με τον Λίβα και τις μέλισσες,που δεν την άφηναν σε ησυχία* !!
~ *Μα η αγάπη του έρωτα ήταν δίπλα της* .... *και θα έμενε* !!!
           *Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍30-9-2017*









« *ΑΛΓΟΣ ΔΙΣΤΟΜΟΥ* »

(χωρίς αξιώσεις)
     

 "" *Κόκκινο κι αιχμές* ""

*Δεν ξέχασα,δεν μέτρησα πληγές*
*Τις έκλεισα ερμητικά στο λήθαργο μ* *ευχές*
*Απουσίες άλικες δεν χάραξα σε μελανές*
*περγαμηνές*
*Ανατολή κι επλάγιασα μ αχλύ σε δύσης*
*κορυφογραμμές*
*Σκεπάστηκα μ οδύσσεια αφροκύματα*
*Σ ακτές*
*Με νηρηΐδες γλέντοκόπησσα τον έρωτα*
*σαν εκκρεμές*
*Στ Αϊδίνι σαν ξημέρωσα με έλουσαν*
*Ολύμπιες Θεές*
*για να μου δείξουν σύνορα σε* *προαιώνιες στεριές*
*Αφουγκράστηκα στη γη κραυγές*
*γοργόνων γοερές*
« *πώς ξέχασες το Μ.Αλέξανδρο*
       *και τον Αετό στο χθες* ;; »

Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ"°°°🌍10-5-2017



*αγριολούλουδο*

Τί κι αν ακόμη βρέχει ;!
Φυτρωμένο,στις ράγες
του σταθμού
ποιός τάχα το προσέχει;!
Λυγά στου τρένου την ορμή
σαν τρέχει!
και μόνον σ έναν ερωτευμένο
που φράγκο 
στην τσέπη του δεν έχει!
γέρνει μπρός του κι όλο 
του σιγοψιθυρίζει με του
ανέμου τη βουή!
κόψε με για το κορίτσι σου
αν θες!
τ αγριολούλουδο αντέχει!
Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 28-5-2017
Ας ακούσουμε και το τραγούδι του Στέλιου
https://www.youtube.com/watch?v=FA4WS2V7Yq
      *Πάντα βρέχει*
 
       

         *Πάντα βρέχει*

          Όταν οι γλάροι
          στ αρμιρίκια
          βρισκουν στέκι

          *Πάντα βρέχει*
          όταν στον Αϊ Λιά
          ένα σύννεφο
          μ αχλύ τη κορυφή
          του σκέπει

          *Πάντα βρέχει*
          όταν του φεγγαριού
          το κοίλο
          ένα αλώνι,
          γύρω γύρω
          θα το στέφει
         
          *Πάντα βρέχει*
          Όταν η γάτα
          λούζεται και λούζει
          το γάτο, το γατάκι
          το συμπέθερο κι
          όποιον άλλονε
          της γνέφει
         
         *Πάντα βρέχει*
          όταν η γυναίκα
          κλαίει χωρίς
          το δάκρυ της
          να τρέχει

           *Πάντα βρέχει*
           Όταν ο πτωχός
           το πεπρωμένο
           του τ αντέχει

            *Πάντα βρέχει*
            όταν τις σκέψεις
            σου του πρωϊού
            η μέρα τις κατέχει

             *Πάντα βρέχει*
             Όταν μάνα σκύβει
             σε προσκεφάλι
             παιδιού,που δεν εχει
           
             *Πάντα βρέχει*
             Όταν εγώ κι εσύ
             Μένουμε στεγνοί
             κάτω απ του έρωτα
             τ αστρέχι

            *Πάντα βρέχει*
            Όταν ο αστρείτης
            ξεγλυστρά απ το
            πηγάδι που τον
            θρέφει
           
            *Πάντα βρέχει*
            όταν η μέλλισα
            το μέλι της,πώς
            το τρυγά προσέχει
             
            *Πάντα βρέχει*
            Όταν τσιγγάνοι
            Βγαίνουνε στο
            δρόμο
            δίχως ντέφι

             *Πάντα βρέχει*
             Οταν ο σύμμαχος
             τα νότα του
             μας στρεφει
           
              *Πάντα βρέχει*
              Οταν η μπάμπω
              Με το σφοντύλι
              Την ιστορια μας
              Γνέθει και ξεγνέθει

                    🌍°°°ΣΣ°°°🌍
              Σοφία Σίβυλλα 20-7-2017

               
 

                     " *Περιστέρα* "
  *Άσε την ψυχή,ελεύθερη Περιστέρα να πετά*
  *όσο κι αν το σώμα σου κληρώθηκε να γερνά*
   *και κλειδί δεν βρέθηκε για την κλειδωνιά*

 *Έχεις στους ώμους σου φτερά και μια καρδιά*
 *που αν θες σαν πούπουλο το σύμπαν σεργιανά*
 *με πεταλιές αέρινες ακροβατεί χωρίς σχοινιά*
   *όταν τα πόδια άβουλα δεν βγάζουνε μιλιά*

    *Τα πούπουλα θα ξαναβγούνε στα φτερά*
     *Κι ως αλλοτινά,χρυσόπνοα ψυχή κορμί* 
      *θα πετούνε αντάμα πάλι για μακριά*

      Σοφία Σίβυλλα 🌍°°°ΣΣ°°°🌍 18/7/2017
       "  *Η γιαγιά,ο Καπουντζιδης κι ένας κουμπαράς* "






  "  *Η γιαγιά,ο Καπουντζιδης κι ένας κουμπαράς* "

*Καλή εβδομάδα! καλή εβδομάδα και σε σένα γιαγιααά ! Μ ακούς; Σας ξέχασα χθες, ξέχασα και τον παππού! Αλλά δεν δίνω τόση σημασία ξέρεις σε όλες τις εορτές•με αποσπούν από το να σας βλέπω κάθε μέρα!
Ναι την αλήθεια λέω !!
Όχι,όπως τότε,που με αποκαλούσες *ψεματουρα*  και *μπαμπέσα* " !
  ~ *Άντεε,είδες τα είπαμε το πρωί,κει κοντά στη χαραυγή* !
*Ωχ!!Μη με κοιτάς μ αυτά τα μάτια,που δεν άλλαξαν* !!!
~ *Κι αυτό το μακραμέ άστο επιτέλους απ τα χέρια σου να τα φιλήσω* !!!
*Έτσι έκανες πάντα,όταν μου κάκιωνες!Αμ δεν σε ξέρω γιαγιααά* ;;
*Έκανες τα προικιά μου απ τότε,που γεννήθηκα* !!!
 *Πότε πάνω από ένα πλεκτό μ ένα βελονάκι!Πότε κεντούσες!Στη ραπτομηχανή ταίριαζες τα κοφτά*  !
*Κι εγώ,που έπαιζα με τ αγόρια θυμάσαι,τί μου έλεγες* ;;
 " *τί* ; *κορίτσι θα γίνεις εσύ* ; *ή* .. *ή* ...." !!! *Κι εκεί κάκιωνα εγώ και σου σήκωνα μέχρι τα γόνατα και λίγο πιο πάνω το* *φουστάνι,για να σου τραβήξω την καλτσοδέτα* ..... *και γελούσες πάντα* ! 
*Και πάλι μου έκανες την χάρη,άφησες τη δαντέλα μα πήγες στην  ραπτομηχανή* !
*κι άρχισες ένα στρατιωτικό παντελόνι χακί να το μαντάρεις* !
*Του παππού είπες ότι ήταν* ;; 
*Τιί* ;; *του παππού* !! *ρώτησα* !!! *Και τότε μασώντας τα λόγια σου,μου το ξεφουρνισες το νέο* !! 
" *Πού να πάρει άλλο ο καημεεένος* !!! *δεν λέει να κόψει το καφενείο* !! *μας πετσόκοψαν και τη σύνταξη* ! 
 " *αλλά καλά λένε,μου συμπληρώσε,όπως πάντα* !
" *Μάθε τέχνη κι άστηνε κι αν πεινάσεις πιάστηνε* " ! 
" *Κι αυτός ο παππούς σου συνέχεια στο χακί* ! *απ το 38 ως τα 47* !!! 
*Το κράτησε το τελευταίο και το θυμήθηκα* ! *Στο μπαούλο με ναφθαλίνη ήταν* ! *Τίποτα δεν έπαθε,είναι και μάλλινο ,ότι πρέπει* *για τα κρύα* " ! 
*Αχ! γιαγιά σου έμοιασα είπα και με κοίταξε καλά καλά μ ένα μάτιιι*  ... *σαν αστρίτης* !!!
*Κι όταν της είπα* , " *κι εγώ τι είμαι εδώ γιαγιά* ;" *κι έκανα ν ανοίξω το πορτοφόλι* "
*μου είπε το γνωστό,όπως και τότε* !
" *Κράτα τα λεφτά σου μικρή, στο κουμπαρά!τα βολεύουμε εμείς!περάσαμε και χειρότερα* !! " 
*Μα συνέχισα,ήθελα* " *να την ακούσω* " , *που λένε οι πιο νέοι από εμένα* !! 
*έπρεπε να εξιλεωθώ,που δεν πήρα κάτι να της πάω!δύο γλυκά,βρε αδελφέ* !! 
*Τα έβαλα μ εμένα* !!! 
*Τότε πάμε να σας κεράσω κορνέ κι ένα καπουτσίνο καφεδάκι,της είπα χαρούμενη* !
*Ααχ!!!Τότε ποιός είδε τι γιαγιααά και δεν την φοβήθηκε* ! 
*Φωνή τσιριχτή έβγαλε* !! 
" *Άφησε τη ζακέτα μικρή,που ετοιμάστηκες* " !!!
 " *έχω καρύδι γλυκό στο ντουλάπι και καφέ κόβω μοναχή μου!Πιάσε το μύλο γρήγορα* !
*που μάθατε με τα ξενικά γλυκά!Αλλά μήπως έφερες όταν ήλθες* !; *Μου έμοιασες* ....
*σαν εμενα κι εσύ* "! *εδώ μου έμοιασες* ! *Αλλά τον Καπουντζίδη γιατί μου τον κερνάς* ;;
 " *Τί κουταμαρες λες Θεέ μου* " !!!!! " 
*Γέλασα γελασαα,μα δεν τη διόρθωσα!της έμοιασα* • *βρήκα και τα μπαλωσα* ! 
  *Ένα θεατράκι έλεγα να πάμε,της είπα* !! 
*Και βέβαια με αποστόμωσε* !! " *Πάνε μόνη σου,εγώ δέκα χρόνια βλέπω* ," *το παρά πέντε* , *δεν μου χρειάζεται να παω αλλού να* *τον δω,μου φτάνει* " !! 
*Και μου έβγαλε δύο ρόδια στο τραπέζι και σύκα,τσάπελες* •
*Ωωω* !! *Με πέτυχες γιαγιά αναφώνησα!!Κι άρχισα να καθαρίζω και να ξεσπυρίζω το ρόδι* •
" *Μπρααβο θυμάσαιαι* "" *μου είπε με συρτή φωνή και με κυττούσε καλά καλά* !!
 *Εεμ* ! *Εσένα είχα γιαγιά,της είπα και γλύκανε* !
*Και μέχρι να ξεσπυρίσω τα ρόδια,την βλέπω από πάνω μου ν ακουμπά στο τραπέζι,ένα σταμνάκι με μαργαρίτες ζωγραφιά,που* *αχνοφαίνονταν* !! 
" *Πάρτο μου λέει,θα σου χρειαστεί* !! " *Μου το έδωσες κάποτε και δεν το χρειάστηκα* ! *Δεν μου ζήτησαν ποτέ εισιτήριο* " !!!
*Έμεινα βουβηή* .... *Κι όταν το περιεργάστηκα και βρήκα τα λόγια,πετάχτηκα πάνω φωνάζοντας* !! 
  " *Γιαγιά ο κουμπαράς μου* !!! *Ο κουμπαράς μοου,ο κουμπαράς μουου* " !!!
  *Κι έκλαψα* ! *Γιατί ούτε κουμπαρά κρατούσα,ούτε η γιαγιά ήταν εκεί* •
*Σηκώθηκα να πλυθώ και καθώς έριχνα στο πρόσωπο μου νερό, θυμήθηκα,πως όταν έφυγε για ένα μεγάλο ταξίδι,όπως μου ελεγαν* *τότε!ήμουν στη τρίτη Δημοτικού ακομη* ! *και για τα ναύλα της,ενώ άλλοι της έδιναν ψιλά,εγώ δειλά σε μια μεγάλη βαλίτσα ίσα με* *το μπόϊ της,της ακούμπησα σε μια γωνιά τον κουμπαρά με τα ψηλά ,που μάζευα τότε,για να μην στερηθεί τίποτα* !! 
*Και βέβαια,όταν την φίλησα τότε,απόρησα θυμάμαι,που δεν μου είπε κοφτά,όπως πάντα* ! " ,*κράτα τα λεφτα σου μικρή θα σου* *χρειαστούν,εγώ βολευομαι* " !!! 
 *Κι επλεναν διάκρυα το προσωπό μου αντί το νερό* ! *Δεν τα σκούπησα,τ άπλωσα στο προσωπό μου παλι να στεγνώσουν* !!
   *Ααχ βρε γιαγιά* !! *Πάλι με συγκινησες και θόλωσαν τα γιαλιά μου* !!
          *Σοφία Σίβυλλα🌍°°°ΣΣ°°°🌍2-9-2017*